Sofja Kowalewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Sofja Wasiljewna Kowalewska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 3 stycznia?/15 stycznia 1850
Moskwa
Data i miejsce śmierci 29 stycznia?/10 lutego 1891
Sztokholm
Zawód, zajęcie matematyczka, pisarka
Narodowość rosyjska
Tytuł naukowy profesor
Alma Mater Uniwersytet w Heidelbergu
Rodzice Wasilij Wasiljewicz Krukowski
Jelizawieta Fiodorowna Schubert
Małżeństwo Włodzimierz Kowalewski
Krewni i powinowaci Piotr Wasiljewicz Korwin-Krukowski (wuj)
podpis
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Sofja Wasiljewna Kowalewska, ros. Софья Васильевна Ковалевская (ur. 3 stycznia?/15 stycznia 1850 w Moskwie, zm. 29 stycznia?/10 lutego 1891 w Sztokholmie) – rosyjska matematyczka polskiego pochodzenia. Żona paleontologa Władimira Kowalewskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Kowalewskiej, Wasilij Wasiljewicz Krukowski, był oficerem pochodzenia polskiego (potomkiem Korwin-Krukowskich), matka Jelizawieta Fiodorowna Schubert pochodziła z rodziny niemieckich imigrantów, jej dziadkiem był astronom Theodor von Schubert, a ojcem generał i kartograf Friedrich von Schubert. Jej starszą siostrą była Anna Jaclard, zwana Aniutą, uwieczniona jako Anna w Idiocie F. Dostojewskiego.

Zamiłowanie do matematyki zaszczepili jej nauczyciel Józef Malewicz oraz stryj Piotr Wasiljewicz Korwin-Krukowski. Uczyła się podstaw rachunku różniczkowego w Petersburgu. W 1868 poślubiła paleontologa Włodzimierza Kowalewskiego – jej mąż należał do radykalnego ugrupowania politycznego walczącego o równouprawnienie kobiet i zapewnienie im dostępu do edukacji[1]. Było to fikcyjne małżeństwo, które umożliwiło jej studiowanie, gdyż jako kobieta na naukę za granicą potrzebowała zgody ojca lub męża.

Po ślubie wyjechała z mężem do Niemiec i studiowała matematykę w Heidelbergu, a potem w Berlinie pod kierunkiem Karla Weierstrassa. Z jej studiami wiązały się trudności, ponieważ uniwersytety nie przyjmowały kobiet, musiała więc specjalnie starać się o prawo uczęszczania na wykłady bez formalnego przyjęcia w poczet studentów.

W 1874 r. została pierwszą Europejką z doktoratem w dziedzinie matematyki[1]. W 1884 jako jedna z pierwszych kobiet na świecie uzyskała tytuł profesora na Uniwersytecie w Sztokholmie, w 1885 r. objęła funkcję dziekana Wydziału Matematyki[1]. W 1888 roku wygrała konkurs paryskiej Akademii Nauk dotyczący ścisłego rozwiązania równań ruchu bryły sztywnej[2] (znane były rozwiązania Eulera i Lagrange’a, rozwiązanie Kowalewskiej jest do tej pory trzecim i ostatnim takim przypadkiem – "wierzchołek Kowalewskiej"[3]). Była członkinią Petersburskiej Akademii Nauk.

Jej prace dotyczą głównie równań różniczkowych, a także mechaniki i optyki.

Była również utalentowaną pisarką. Opublikowała kilka powieści i dramatów, pisywała do gazet. Wydano następujące jej utwory:

  • Uniwersytet chłopski w Szwecji (szkice), 1903;
  • Wspomnienia z dzieciństwa, 1948 (wyd. pol. 1978);
  • Nihilistka (powieść), 1928[4].

Na jej cześć nazwano planetoidę (1859) Kovalevskaya[5] oraz krater księżycowy Kovalevskaya[6].

Jest bohaterką opowiadania Alice Munro "Zbyt wiele szczęścia[7]".

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Rachel Swaby, "Upór i przekora. 52 kobiety, które odmieniły naukę i świat", 2017.
  2. ↑ Nie od razu naukę zbudowano, Nie od razu naukę zbudowano [dostęp 2018-11-28] (pol.).
  3. ↑ Lagrange, Euler, and Kovalevskaya tops, Wikipedia, 20 listopada 2018 [dostęp 2018-11-28] (ang.).
  4. ↑ P. Połubarinowa-Koczina: Zofia Kowalewska: Wielki matematyk rosyjski. Czytelnik, 1951.
  5. ↑ Lutz D. Schmadel: Dictionary of Minor Planet Names. Springer, 2003, s. 149. DOI: 10.1007/978-3-540-29925-7_1860. ISBN 3-540-00238-3.
  6. ↑ Kovalevskaya on Moon (ang.). W: Gazetteer of Planetary Nomenclature [on-line]. IAU, USGS, NASA. [dostęp 2016-04-01].
  7. ↑ Kuc, Agnieszka., Zbyt wiele szczęścia, wyd. Wyd. 1, Kraków: Wydawn. Literackie, 2011, ISBN 978-83-08-04549-7, OCLC 707730492 [dostęp 2018-11-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam B. Empacher, Zbigniew Sęp, Anna Żakowska, Wojciech Żakowski Mały słownik matematyczny, Wiedza powszechna, Warszawa 1975

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sofja_Kowalewska&oldid=57725837”