Sonata Patetyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pierwsze takty sonaty Patetycznej

Sonata fortepianowa nr 8 c-moll op. 13 Ludwiga van Beethovena, znana jako Patetyczna (oryg. Grande Sonate Pathétique) to jedna z najsłynniejszych sonat w historii muzyki. Została napisana przez 28-letniego wówczas kompozytora w roku 1798 i wydana w roku 1799. Beethoven dedykował ją swojemu przyjacielowi i mecenasowi ks. Karlowi Lichnowskiemu. Nazwa Patetycznej, choć uważana za jeden z nielicznych tytułów pochodzących od kompozytora, w rzeczywistości była zaakceptowaną przez Beethovena propozycją wydawcy, na którym wrażenie wywarł tragizm dzieła[1].

Części utworu[edytuj | edytuj kod]

  1. Grave - Allegro di molto e con brio
  2. Adagio cantabile
  3. Rondo. Allegro

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Charles Burkhart, Anthology for Musical Analysis, s. 233, Schirmer 2004.