XI Sonata fortepianowa Beethovena

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Początek Sonaty op. 22

Sonata fortepianowa nr 11 B-dur op. 22 Ludwiga van Beethovena powstała w roku 1800 i zadedykowana została Johannowi Georgowi von Braun-Camus.

Muzykolog Donald Francis Tovey nazwał dzieło koronnym osiągnięciem i kulminacją wczesnych "wielkich" sonat fortepianowych Beethovena[potrzebne źródło] (epitet "wielka" (grande) pochodzi od samego kompozytora, który stosował go do sonat zbudowanych nie z trzech, lecz z czterech części).

W sonatach napisanych po Sonacie B-dur op. 22 Beethoven będzie coraz chętniej eksperymentował z formą.

Części utworu[edytuj | edytuj kod]

Sonata składa się z czterech części:

  1. Allegro con brio
  2. Adagio con molt' espressione
  3. Menuetto
  4. Rondo. Allegretto

Przeciętne wykonanie utworu trwa ok. 23 minut.

p • d • e
Dzieła Ludwiga van Beethovena
 
Sonaty
Sonaty
fortepianowe

I: f-moll (op. 2 nr 1) • II: A-dur (op. 2 nr 2) • III: C-dur (op. 2 nr 3) • IV: Es-dur (op. 7) • V: c-moll (op. 10 nr 1) • VI: F-dur (op. 10 nr 2) • VII: D-dur (op. 10 nr 3) • VIII: c-moll "Patetyczna" (op. 13) • IX: E-dur (op. 14 nr 1) • X: G-dur (op. 14 nr 2) • XI: B-dur (op. 22) • XII: As-dur (op. 26) • XIII: Es-dur (op. 27 nr 1) • XIV: cis-moll "Księżycowa" (op. 27 nr 2) • XV: D-dur "Pastoralna" (op. 28) • XVI: G-dur (op. 31 nr 1) • XVII: d-moll (op. 31 nr 2) • XVIII: Es-dur (op. 31 nr 3) • XIX: g-moll (op. 49 nr 1) • XX: G-dur (op. 49 nr 2) • XXI: C-dur "Waldsteinowska" (op. 53) • XXII: F-dur (op. 54) • XXIII: f-moll "Appassionata" (op. 57) • XXIV: Fis-dur (op. 78) • XXV: G-dur (op. 79) • XXVX: Es-dur (op. 81a) • XXVXI: e-moll (op. 90) • XXVIII: A-dur (op. 101) • XXIX: B-dur (op. 106) • XXX: E-dur (op. 109) • XXXI: As-dur (op. 110) • XXXII: c-moll (op. 111)
Sonaty na skrzypce
i fortepian
Sonaty wiolonczelowe
Inne sonaty
Źródło „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=XI_Sonata_fortepianowa_Beethovena&oldid=37463312”