XI Sonata fortepianowa Beethovena
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Sonata fortepianowa nr 11 B-dur op. 22 Ludwiga van Beethovena powstała w roku 1800 i zadedykowana została Johannowi Georgowi von Braun-Camus.
Muzykolog Donald Francis Tovey nazwał dzieło koronnym osiągnięciem i kulminacją wczesnych "wielkich" sonat fortepianowych Beethovena[potrzebny przypis] (epitet "wielka" (grande) pochodzi od samego kompozytora, który stosował go do sonat zbudowanych nie z trzech, lecz z czterech części).
W sonatach napisanych po Sonacie B-dur op. 22 Beethoven będzie coraz chętniej eksperymentował z formą.
Części utworu[edytuj | edytuj kod]
Sonata składa się z czterech części:
Przeciętne wykonanie utworu trwa ok. 23 minut.