Antoni Polikarp Złotnicki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 10:06, 28 wrz 2016

Antoni Polikarp Złotnicki (ok. 1750-1830), poseł województwa podolskiego na Sejm Czteroletni od 1790 roku^[1], chorąży czerwonogrodzki, przeciwnik Konstytucji 3 Maja, konfederat targowicki, konsyliarz konfederacji generalnej koronnej, marszałek konfederacji województwa podolskiego, brygadier targowickiej formacji Brygady Kawalerii Narodowej "Złotej Wolności" pod Imieniem Województwa Podolskiego.

Był uczestnikiem konfederacji barskiej. ^[2] Służący Szczęsnego Potockiego. Podpisał manifest przeciwko uchwaleniu Konstytucji 3 Maja^[3]. Figurował na liście posłów i senatorów posła rosyjskiego Jakowa Bułhakowa w 1792 roku, która zawierała zestawienie osób, na które Rosjanie mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja^[4]. W 1792 roku przystąpił do konfederacji targowickiej. Będąc komendantem zmodernizowanej i zaopatrzonej twierdzy Kamieniec Podolski oddał ją bez walki wojskom rosyjskim w dniu 21 kwietnia 1793 roku. Był generałem majorem wojsk rosyjskich. ^[5]

W czasie insurekcji kościuszkowskiej Sąd Najwyższy Kryminalny skazał go na karę śmierci przez powieszenie, wieczną infamię, konfiskatę majątków i utratę wszystkich urzędów. Wobec nieobecności skazanego, wyrok wykonano in effigie.

↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 325.
↑ Jarosław Gdański, Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Kamil Stepan, Wojsko Koronne. Formacje Targowicy, szkolnictwo wojskowe. Varia, Uzupełnienia, Kraków 2003, s. 30.
↑ Leon Wegner, Dzieje dnia trzeciego i piątego maja 1791, Poznań 1865, s. 194.
↑ Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 272.
↑ Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. II, Pruszków 2001, s. 288.

Bibliografia

Genealogia

[1] Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 325.

[2] Jarosław Gdański, Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Kamil Stepan, Wojsko Koronne. Formacje Targowicy, szkolnictwo wojskowe. Varia, Uzupełnienia, Kraków 2003, s. 30.

[3] Leon Wegner, Dzieje dnia trzeciego i piątego maja 1791, Poznań 1865, s. 194.

[4] Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 272.

[5] Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. II, Pruszków 2001, s. 288.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 Był uczestnikiem [[konfederacja barska|konfederacji barskiej]]. <ref>Jarosław Gdański, Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Kamil Stepan, Wojsko Koronne. Formacje Targowicy, szkolnictwo wojskowe. Varia, Uzupełnienia, [[Kraków]] [[2003]], s. 30.</ref>
-Służący [[Szczęsny Potocki|Szczęsnego Potockiego]]. Podpisał manifest przeciwko uchwaleniu [[Konstytucja 3 maja|Konstytucji 3 Maja]]<ref>Leon Wegner, Dzieje dnia trzeciego i piątego maja 1791, Poznań 1865, s. 194.</ref>. Figurował na liście posłów i senatorów [[Ambasadorowie i posłowie rosyjscy w Rzeczypospolitej 1763–1794|posła rosyjskiego]] [[Jakow Bułhakow|Jakowa Bułhakowa]] w [[1792]] roku, która zawierała zestawienie osób, na które [[Rosjanie]] mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja<ref>Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 272.</ref>. W [[1792]] roku przystąpił do [[konfederacja targowicka|konfederacji targowickiej]]. Będąc komendantem twierdzy [[Kamieniec Podolski]] oddał ją bez walki. Był generałem majorem [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojsk rosyjskich]]. <ref>Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. II, [[Pruszków]] [[2001]], s. 288.</ref>
+Służący [[Szczęsny Potocki|Szczęsnego Potockiego]]. Podpisał manifest przeciwko uchwaleniu [[Konstytucja 3 maja|Konstytucji 3 Maja]]<ref>Leon Wegner, Dzieje dnia trzeciego i piątego maja 1791, Poznań 1865, s. 194.</ref>. Figurował na liście posłów i senatorów [[Ambasadorowie i posłowie rosyjscy w Rzeczypospolitej 1763–1794|posła rosyjskiego]] [[Jakow Bułhakow|Jakowa Bułhakowa]] w [[1792]] roku, która zawierała zestawienie osób, na które [[Rosjanie]] mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja<ref>Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 272.</ref>. W [[1792]] roku przystąpił do [[konfederacja targowicka|konfederacji targowickiej]]. Będąc komendantem zmodernizowanej i zaopatrzonej twierdzy [[Kamieniec Podolski]] oddał ją bez walki wojskom rosyjskim w dniu 21 kwietnia 1793 roku. Był generałem majorem [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojsk rosyjskich]]. <ref>Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. II, [[Pruszków]] [[2001]], s. 288.</ref>
 W czasie [[insurekcja kościuszkowska|insurekcji kościuszkowskiej]] [[Sąd Najwyższy Kryminalny]] skazał go na [[kara śmierci|karę śmierci]] przez [[powieszenie]], wieczną [[infamia|infamię]], konfiskatę majątków i utratę wszystkich urzędów. Wobec nieobecności skazanego, wyrok wykonano ''[[in effigie]]''.