Przejdź do zawartości

Antanas Karosas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antanas Karosas
Ilustracja
Antanas Karosas (1913)
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1856
Oniszkis

Data i miejsce śmierci

7 lipca 1947
Mariampol

Biskup diecezjalny wyłkowyski
Okres sprawowania

1926–1947

Biskup diecezjalny sejneński
Okres sprawowania

1910–1925

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

diecezja żmudzka

Prezbiterat

26 czerwca 1883

Nominacja biskupia

8 listopada 1906

Sakra biskupia

16 czerwca 1907

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

16 czerwca 1907

Miejscowość

Petersburg

Konsekrator

Mieczysław Leonard Pallulon

Współkonsekratorzy

Karol Antoni Niedziałkowski
Gaspar Felicjan Cyrtowt

Antanas Karosas, Antoni Karaś (ur. 27 lutego 1856 w Oniszkis, zm. 7 lipca 1947 w Mariampolu) – duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy łucki i żytomierski w latach 1907–1910, biskup diecezjalny sejneński w latach 1910–1925, biskup diecezjalny wyłkowyski w latach 1926–1947.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 lutego 1856[1] w Oniszkis[2]. Święcenia prezbiteratu przyjął 26 czerwca 1883[3] w Kownie[1]. Inkardynowany został do diecezji żmudzkiej[3]. Dalsze studia odbył w Akademii Duchownej w Petersburgu. Był wykładowcą i sprawował urząd rektora seminarium duchownego diecezji żmudzkiej. Objął kanonię w żmudzkiej kapitule katedralnej[1].

8 listopada 1906 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji łuckiej i żytomierskiej ze stolicą tytularną Dorylaëum. Święcenia biskupie otrzymał 16 czerwca 1907 w Petersburgu[1]. Konsekrował go biskup diecezjalny żmudzki Mieczysław Leonard Pallulon w asyście Karola Antoniego Niedziałkowskiego, biskupa diecezjalnego łuckiego i żytomierskiego, i Gaspara Felicjana Cyrtowta, biskupa pomocniczego żmudzkiego[3].

7 kwietnia 1910 został przeniesiony na urząd biskupa diecezjalnego diecezji sejneńskiej[4]. Ingres odbył 29 lipca 1910. W latach 1915–1916 przebywał na zesłaniu w głąb Rosji[1]. Po 1918 przyjął obywatelstwo litewskie[1] i zaczął używać zlituanizowanego urzędowo nazwiska[2]. Zarządzana przez niego diecezja została przedzielona granicą polsko-litewską, swoją siedzibę przeniósł na Litwę, najpierw do Mariampola, następnie do Wyłkowyszek[4].

Po zniesieniu diecezji sejneńskiej 5 kwietnia 1926 został mianowany biskupem diecezjalnym nowo erygowanej diecezji wyłkowyskiej[1].

Konsekrował biskupa łuckiego i żytomierskiego Ignacego Dubowskiego (1917), biskupa pomocniczego żmudzkiego Juozapasa Skvireckasa (1919), biskupa diecezjalnego telszańskiego Justinasa Staugaitisa (1926) i biskupa pomocniczego wyłkowyskiego Vincentasa Padolskisa (1940). Był współkonsekratorem podczas sakry biskupa diecezjalnego żmudzkiego Franciszka Karewicza (1914) i biskupa diecezjalnego poniewieskiego Kazimierasa Paltarokasa (1926)[3].

Zmarł 7 lipca 1947 w Mariampolu[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 194. ISBN 83-211-1311-7.
  2. a b J.M. Majchrowski (red.): Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza BGW, 1994. ISBN 83-7066-569-1.
  3. a b c d Antanas Karosas. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2015-06-05]. (ang.).
  4. a b c K.R. Prokop. Sakry i sukcesja święceń biskupich pasterzy diecezji wigierskiej, sejneńskiej (augustowskiej) oraz łomżyńskiej. „Studia Teologiczne Białystok Drohiczyn Łomża”. T. 28, s. 323–325, 2010. ISSN 0239-801X. [dostęp 2017-11-07]. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Antanas Karosas [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2008-08-20] (ang.).