Złożenie funkcji: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
VolkovBot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: nl:Functie-compositie
drobne techniczne
Linia 18: Linia 18:
Z istnienia złożenia <math>g \circ f</math> nie wynika istnienie <math>f \circ g</math>. Jest to możliwe wtedy, gdy [[zbiór]] <math>X</math> jest tożsamy z <math>Z</math>. Mamy wówczas <math>f \circ g\colon Y \to Y</math>, w takim przypadku <math>f \circ g</math> na ogół różni się od funkcji <math>g \circ f</math>.
Z istnienia złożenia <math>g \circ f</math> nie wynika istnienie <math>f \circ g</math>. Jest to możliwe wtedy, gdy [[zbiór]] <math>X</math> jest tożsamy z <math>Z</math>. Mamy wówczas <math>f \circ g\colon Y \to Y</math>, w takim przypadku <math>f \circ g</math> na ogół różni się od funkcji <math>g \circ f</math>.



==Przykład==
===Przykład===
Niech <math>f\colon \mathbb R \to \mathbb R, f(x) = 2x+1</math> i <math>g\colon \mathbb R \to \mathbb R, g(x) = x^2</math>. Wtedy
Niech <math>f\colon \mathbb R \to \mathbb R, f(x) = 2x+1</math> i <math>g\colon \mathbb R \to \mathbb R, g(x) = x^2</math>. Wtedy
: <math>(g \circ f)\colon \mathbb R \to \mathbb R,\; (g \circ f)(x) = (2x + 1)^2 = 4x^2 + 4x + 1</math>, natomiast
: <math>(g \circ f)\colon \mathbb R \to \mathbb R,\; (g \circ f)(x) = (2x + 1)^2 = 4x^2 + 4x + 1</math>, natomiast

Wersja z 11:56, 21 wrz 2008

Złożenie (superpozycja) funkcjifunkcja zwracająca wartość pewnej funkcji w punkcie zadanym za pomocą innej.

Definicja

Niech oraz będą dowolnymi funkcjami. Ich złożeniem nazywamy funkcję taką, że

.

Funkcje oraz nazywa się funkcjami składanymi, zaś nosi również nazwę funkcji złożonej.

Składanie dwóch funkcji można traktować jako operator dwuargumentowy, oznaczany . Dla powyższych funkcji

,

zatem

.

Własności

Łączność operatora składania oznacza, że , czyli złożenie funkcji nie zależy od kolejności obliczania kolejnych złożeń. Stąd uprawniony jest zapis .

Z istnienia złożenia nie wynika istnienie . Jest to możliwe wtedy, gdy zbiór jest tożsamy z . Mamy wówczas , w takim przypadku na ogół różni się od funkcji .


Przykład

Niech i . Wtedy

, natomiast
.

Widać, iż jest inna niż .

Struktura grupy

 Osobny artykuł: grupa permutacji.

Operacja składania funkcji jest jednym z najważniejszych działań na funkcjach: na wielu interesujących matematyków zbiorach funkcji w naturalny sposób określa ona strukturę półgrupy lub grupy. Przykłady:

  • , czyli grupa symetryczna danego zbioru , oznaczana również przez albo , czyli grupa wszystkich bijekcji .
  • Zbiór wszystkich odwzorowań jest połgrupą, a nawet monoidem, w którym rolę elementu neutralnego pełni odwzorowanie tożsamościowe.

Składanie funkcji samej ze sobą

Jeżeli , to można wykonać złożenie samą ze sobą – otrzymaną funkcję oznacza się zazwyczaj . Analogicznie, , itd. Takie wielokrotne składanie nazywa się iteracją.

Dodatkowo funkcję , dla której nazywamy inwolucją.

Tradycyjnie jest czasami rozumiane w inny sposób: mianowicie jako zwykły iloczyn funkcji (lub iloczyn punktowy), czyli . W szczególności umowa ta dotyczy funkcji trygonometrycznych, np. we wzorze: zapis oznacza właśnie . Choć zaleca się zapis nawiasowy, to zwykle nie prowadzi to jednak do większych nieporozumień.

Zobacz też