Renato Castellani

Renato Castellani (ur. 4 września 1913 w Finale Ligure; zm. 28 grudnia 1985 w Rzymie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy, pionier neorealistycznej komedii.

Życiorys

Dzieciństwo - do 12 roku życia - spędził w Argentynie. Naukę kontynuował w Genewie, następnie studiował architekturę na politechnice w Mediolanie.

W 1936 rozpoczął działalność zawodową w kinematografii, początkowo jako asystent reżysera i scenarzysta. Współpracował z takimi twórcami jak Mario Camerini, Augusto Genina, Mario Soldati czy Alessandro Blasetti.

Samodzielną reżyserię rozpoczął filmem Wystrzał (1942) na podstawie noweli Aleksandra Puszkina. Z reguły sam pisał scenariusze do swoich filmów. Sławę i uznanie Castellani zdobył po wojnie jako autor takich obrazów jak: Pod słońcem Rzymu (1948), Nadziei za dwa grosze (1952, Złota Palma w Cannes), Romeo i Julia (1954, Złoty Lew w Wenecji) czy Rozbójnik (1961, nagroda FIPRESCI w Wenecji).

W latach 70. XX w. kręcił filmy telewizyjne (np. 4-częściowy La vita di Leonardo Da Vinci). Okazjonalnie podejmował się również reżyserii teatralnej, wystawiając m.in. Seans Noela Cowarda i Wieczór Trzech Króli Williama Szekspira.

Wybrana filmografia

• 1942: Wystrzał (Un colpo di pistola)
• 1944: Zazà
• 1948: Pod słońcem Rzymu (Sotto il sole di Roma)
• 1952: Nadziei za dwa grosze (Due soldi di speranza)
• 1954: Romeo i Julia (Giulietta e Romeo)
• 1958: Piekło w mieście (Nella città l'inferno)
• 1961: Rozbójnik (Il brigante)
• 1963: Szalone morze (Mare matto)
• 1967: Te upiory (Questi fantasmi)
• 1971: La vita di Leonardo Da Vinci (telewizyjny)

Źródła

• Jerzy Toeplitz, Historia sztuki filmowej, tom VI, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1990.

Linki zewnętrzne

• Renato Castellani w bazie IMDb (ang.)