Święty Benedykt (męczennik): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Biografia: drobne techniczne
Linia 28: Linia 28:
Źródłem wiedzy o jego życiu jest opis powstały ok. 1064 roku, autorstwa [[biskup|bp.]] Maurusa powstały na podstawie relacji św. Benedykta. Święty Benedykt prowadził życie pustelnicze wraz ze św. Andrzejem już w [[Tropie (województwo małopolskie)|Tropiu]], a następnie wyruszyli do benedyktyńskiego klasztoru św. Hipolita w [[Nitra (miasto)|Nitrze]].
Źródłem wiedzy o jego życiu jest opis powstały ok. 1064 roku, autorstwa [[biskup|bp.]] Maurusa powstały na podstawie relacji św. Benedykta. Święty Benedykt prowadził życie pustelnicze wraz ze św. Andrzejem już w [[Tropie (województwo małopolskie)|Tropiu]], a następnie wyruszyli do benedyktyńskiego klasztoru św. Hipolita w [[Nitra (miasto)|Nitrze]].


Inni utrzymują, że św. Benedykt był Słowakiem, a święci spotkali się dopiero w benedyktyńskim opactwie (klasztor na górze Zobor w ówczesnym[[Królestwo Węgier|Królestwie Węgier]])<ref>{{cytuj książkę|imię = o. Hugo |nazwisko =Hoever SOCist |tytuł = Żywoty świętych pańskich na każdy dzień roku |wydawca = Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne |miejsce = Olsztyn |rok = 1989 |strony = 490-493 |isbn =}}</ref>. Benedykt był przydzielony jako uczeń św. Andrzeja do pustelni, gdzie ćwiczyli się w [[asceza|ascezie]] i pracy przy karczowaniu lasów. Na każdą sobotę i niedzielę wracali do wspólnoty klasztornej. Po śmierci Świerada Benedykt kontynuował życie pustelnicze przez trzy lata. Pewnego dnia napadli na niego półdzicy rozbójnicy, zawlekli w okolice Skałki koło [[Trenczyn]]a, zabili a ciało wrzucili do [[Wag]]u. Legenda głosi, że przyleciał wtedy olbrzymi orzeł, który strzegł ciała przez cały rok, a gdy mnisi je znaleźli było w stanie nienaruszonym.
Inni utrzymują, że św. Benedykt był Słowakiem, a święci spotkali się dopiero w benedyktyńskim opactwie (klasztor na górze Zobor w ówczesnym [[Królestwo Węgier|Królestwie Węgier]])<ref>{{cytuj książkę|imię = o. Hugo |nazwisko =Hoever SOCist |tytuł = Żywoty świętych pańskich na każdy dzień roku |wydawca = Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne |miejsce = Olsztyn |rok = 1989 |strony = 490-493 |isbn =}}</ref>. Benedykt był przydzielony jako uczeń św. Andrzeja do pustelni, gdzie ćwiczyli się w [[asceza|ascezie]] i pracy przy karczowaniu lasów. Na każdą sobotę i niedzielę wracali do wspólnoty klasztornej. Po śmierci Świerada Benedykt kontynuował życie pustelnicze przez trzy lata. Pewnego dnia napadli na niego półdzicy rozbójnicy, zawlekli w okolice Skałki koło [[Trenczyn]]a, zabili a ciało wrzucili do [[Wag]]u. Legenda głosi, że przyleciał wtedy olbrzymi orzeł, który strzegł ciała przez cały rok, a gdy mnisi je znaleźli było w stanie nienaruszonym.


Pochowano go obok św. Andrzeja Świerada w opackim klasztorze.
Pochowano go obok św. Andrzeja Świerada w opackim klasztorze.

Wersja z 18:04, 27 paź 2010

{{{rodzaj}}}
{{{imię}}}
{{{tytuły}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{podpis grafiki}}}]]
{{{podpis grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Czczony przez

{{{kościół}}}

Beatyfikacja

{{{data beatyfikacji}}}
{{{miejsce beatyfikacji}}}
przez {{{beatyfikujący}}}

Kanonizacja

{{{data kanonizacji}}}
{{{miejsce kanonizacji}}}
przez {{{kanonizujący}}}

Wspomnienie

{{{wspomnienie}}}

Atrybuty

{{{atrybuty}}}

Patron

{{{patron}}}

Szczególne miejsca kultu

{{{miejsce kultu}}}

[[Plik:{{{faksymile}}}|130x100px|alt=Faksymile|{{{opis faksymile}}}]]
{{{opis faksymile}}}

Święty Benedykt, męczennik (zg. ok. 1037 na Skałce, nad Wagiem, k. Trenczyna) – uczeń i towarzysz św. Andrzeja Świerada, eremita, męczennik i święty Kościoła katolickiego.

Biografia

Źródłem wiedzy o jego życiu jest opis powstały ok. 1064 roku, autorstwa bp. Maurusa powstały na podstawie relacji św. Benedykta. Święty Benedykt prowadził życie pustelnicze wraz ze św. Andrzejem już w Tropiu, a następnie wyruszyli do benedyktyńskiego klasztoru św. Hipolita w Nitrze.

Inni utrzymują, że św. Benedykt był Słowakiem, a święci spotkali się dopiero w benedyktyńskim opactwie (klasztor na górze Zobor w ówczesnym Królestwie Węgier)[1]. Benedykt był przydzielony jako uczeń św. Andrzeja do pustelni, gdzie ćwiczyli się w ascezie i pracy przy karczowaniu lasów. Na każdą sobotę i niedzielę wracali do wspólnoty klasztornej. Po śmierci Świerada Benedykt kontynuował życie pustelnicze przez trzy lata. Pewnego dnia napadli na niego półdzicy rozbójnicy, zawlekli w okolice Skałki koło Trenczyna, zabili a ciało wrzucili do Wagu. Legenda głosi, że przyleciał wtedy olbrzymi orzeł, który strzegł ciała przez cały rok, a gdy mnisi je znaleźli było w stanie nienaruszonym.

Pochowano go obok św. Andrzeja Świerada w opackim klasztorze.

Kult

Około 1064 roku, Benedykt i Świerad zostali uroczyście proklamowani przez biskupów Węgier świętymi. Wtedy zapewne przeniesiono ich ciała, z klasztoru na górze Zobor, do katedry w Nitrze, gdzie spoczywają do dzisiejszego dnia.
Obaj święci są pierwszymi Polakami, wyniesionymi do chwały ołtarzy[2] przez Grzegorza VII. Kult świętych ogłosił legat papieski na synodzie węgierskim w Ostrzyhomiu w 1083 roku[3].

Relikwie św. Benedykta znajdują się wraz z relikwiami św. Andrzeja w srebrnej trumnie w kaplicy św. Barbary w Katedrze św. Emerama w Nitrze.

Wspomnienie liturgiczne św. Benedykta w Kościele katolickim obchodzone jest 13 lipca, razem ze św. Świeradem[4], razem ze św. Benedyktem, męczennikiem. W diecezji tarnowskiej ma rangę wspomnienia obowiązkowego.
Na Słowacji wspomnienie świętych obchodzone jest 17 lipca. Taką datę (17 lipca) zapisano wcześniej w Brewiarzu krakowskim w 1427 roku[5].
Kult obu świętych jest żywy do dziś w Polsce i na Słowacji.

W ikonografii często ukazuje się obu świętych razem.

Patron diecezji nitrzańskiej i tarnowskiej.

Zobacz też

Szablon:Portal|Szablon:Portal
  1. o. Hugo Hoever SOCist: Żywoty świętych pańskich na każdy dzień roku. Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1989, s. 490-493.
  2. po polskich kamedułach z eremu międzyrzeckiego: Izaaku, Mateuszu i Kryspinie, kanonizowanych przez papieża Jana XVIII (1004-1009)
  3. Święci Andrzej Świerad i Benedykt, pustelnicy na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 28.06.2010]
  4. przed reformą kalendarza liturgicznego (1969) 21 lipca
  5. Kalendarium historyczne Parafii Tropie i Sanktuarium śś. Świerada i Benedykta. na opoka.org.pl
Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
BŁĄD PRZYPISÓW

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

Szablon:Bibliografia stop

Linki zewnętrzne