Sól potasowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne, kat. |
m interwiki |
||
Linia 36: | Linia 36: | ||
[[be:Калійныя солі]] |
[[be:Калійныя солі]] |
||
[[en:Sylvinite]] |
|||
[[fr:Sylvinite]] |
|||
[[kk:Сильвинит]] |
|||
[[lt:Silvinitas]] |
|||
[[ru:Сильвинит]] |
|||
[[uk:Сильвініт]] |
[[uk:Сильвініт]] |
Wersja z 17:16, 6 kwi 2012
Sól potasowa, sylwinit – skała osadowa, chemiczna, powstała podczas ewaporacji z mórz i słonych jezior. Głównym składnikiem jest chlorek potasu, KCl.
Strącanie się soli następuje, gdy parowanie przewyższa dopływ wody słodkiej do odciętych zatok lub mórz otoczonych pustynnymi lądami. W ten sposób tworzą się osady soli kamiennej, soli glauberskiej, soli potasowych, soli magnezowych, gipsu.
Właściwości
Sól potasowa składa się przede wszystkim z sylwinu i halitu, także z polihalitu, anhydrytu, gipsu, kizerytu, kainitu, karnalitu, epsomitu i minerałów ilastych. Jest podobna pod względem najważniejszych cech do soli kamiennej:
- jest miękka, plastyczna i łatwo rozpuszcza się w wodzie,
- ma drobno- lub średnioziarnistą strukturę
- ma masywną, przeważnie warstwowaną teksturę
- różni się:
- smakiem (przeważnie gorzki),
- nieco większą twardością
- barwą: biała, szara, żółtawa, czerwonawa, niebieskawa, szarozielona, zielono - czerwonawa
W formie granulowanej używana jest jako potasowy nawóz mineralny dla roślin mało wrażliwych na chlorki[1].
Występowanie
Największe złoża na świecie znajdują się w:
- Rosji - Solikamsk na Uralu, zatoka Kara Bogaz Goł (wschodnie wybrzeże Morza Kaspijskiego)
- Białorusi - Soligorsk
- Kanadzie - prowincja Saskatchewan
- Niemczech - Hanower, Merkers
- W Polsce występuje w cechsztyńskich osadach na Niżu Polskim, m.in. w kujawskich słupach solnych w Inowrocławiu, Wapnie, Kłodawie.
Zobacz też
- ↑ Sól potasowa. Z.Ch."POLICE". [dostęp 2011-06-15].