Ryszard Bitner (generał): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m +fotka
drobne merytoryczne
Linia 1: Linia 1:
'''Ryszard Bitner ''' (ur. 25 lipca 1867 w [[Wierchoważja|Wierchoważji]], zm. 16 września 1935 w [[Brańszczyk]]u) – działacz niepodległościowy, [[pułkownik]] [[Armia Imperium Rosyjskiego|armii Imperium Rosyjskiego]], tytularny [[generał]] brygady [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]].
'''Ryszard Bitner ''' (ur. 25 lipca 1867 w Wierchoważji, zm. 16 września 1935 w [[Brańszczyk]]u) – działacz niepodległościowy, [[pułkownik]] [[Armia Imperium Rosyjskiego|armii Imperium Rosyjskiego]], tytularny [[generał]] brygady [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]].


== Młodość, życie prywatne ==
== Młodość, życie prywatne ==
Pochodził z rodziny szlacheckiej pochodzenia szwedzkiego. Syn Mikołaja i Melanii z Nowickich. Ojciec za uczestnictwo w [[Powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]] został pozbawiony majątku na [[Podlasie|Podlasiu]] i przymusowo osiedlony w Wierchoważji. Ryszard Bitner ukończył Szkołę Realną w [[Wołogda|Wołogdzie]], następnie kształcił się w Instytucie Technologii, Instytucie Leśnym i Instytucie Elektrotechnicznym w [[Petersburg]]u. W 1885 roku za działalność konspiracyjną więziony w [[Twierdza Pietropawłowska|Twierdzy Pietropawłowskiej]]. Przeżycia więzienne opisał w tomie wierszy ''Braciom'', wydanym w [[Kraków|Krakowie]] pod pseudonimem Mieczysław Zaduma. Żonaty z Aliną z Zatorskich, miał synów: Seweryna, Czesława, Witolda, [[Wacław Bitner|Wacława]].
Pochodził z rodziny szlacheckiej pochodzenia szwedzkiego. Syn Mikołaja i Melanii z Nowickich. Ojciec za uczestnictwo w [[Powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]] został pozbawiony majątku na [[Podlasie|Podlasiu]] i przymusowo osiedlony w Wierchoważji. Ryszard Bitner ukończył Szkołę Realną w [[Wołogda|Wołogdzie]], następnie kształcił się w Instytucie Technologii, Instytucie Leśnym i Instytucie Elektrotechnicznym w [[Petersburg]]u. W 1885 roku za działalność konspiracyjną więziony w [[Twierdza Pietropawłowska|Twierdzy Pietropawłowskiej]]. Przeżycia więzienne opisał w tomie wierszy ''Braciom'', wydanym w [[Kraków|Krakowie]] pod pseudonimem Mieczysław Zaduma. Żonaty z Aliną z Zatorskich, miał synów: Seweryna, Czesława, Witolda, Wacława.


== Służba w carskiej armii, działalność niepodległościowa ==
== Służba w carskiej armii, działalność niepodległościowa ==
W 1887 roku powołany do służby czynnej w carskiej armii. 8 grudnia 1889 roku ukończył Wojskową Szkołę Topograficzną. Od 1890 roku służy w 15 batalionie, w 1892 roku przeniesiony do [[108 Saratowski Pułk Piechoty|108 Saratowskiego Pułku Piechoty]], gdzie objął stanowisko dowódcy kompanii ''myśliwskiej''. Później został kierownikiem szkoły podoficerskiej. W latach 1897-1901 służy w Wydziale Topograficznym Sztabu [[Wileński Okręg Wojskowy|Okręgu Wileńskiego]]. Po awansie na kapitana na krótki czas przeniesiony do [[107 Troicki Pułk Piechoty|107 Troickiego Pułku Piechoty]]. Następnie przeniesiony z powrotem do Wydziału Topograficznego Sztabu Okręgu Wileńskiego, prowadził studia nad [[Armia Cesarstwa Niemieckiego|armią niemiecką]] i [[Armia Austro-Węgier|austro-węgierską]] (opracował m.in. album z umundurowaniem tych armii). W 1907 roku przeniesiony w stan spoczynku z powodu stanu zdrowia. Będąc w stanie spoczynku był m.in. urzędnikiem [[Wileński Bank Ziemski|Wileńskiego Banku Ziemskiego]].
W 1887 roku powołany do służby czynnej w carskiej armii. 8 grudnia 1889 roku ukończył Wojskową Szkołę Topograficzną. Od 1890 roku służy w 15 batalionie, w 1892 roku przeniesiony do 108 Saratowskiego Pułku Piechoty, gdzie objął stanowisko dowódcy kompanii ''myśliwskiej''. Później został kierownikiem szkoły podoficerskiej. W latach 1897-1901 służy w Wydziale Topograficznym Sztabu Wileńskiego Okręgu Wojskowego. Po awansie na kapitana na krótki czas przeniesiony do 107 Troickiego Pułku Piechoty. Następnie przeniesiony z powrotem do Wydziału Topograficznego Sztabu Wileńskiego Okręgu Wojskowego, prowadził studia nad [[Armia Cesarstwa Niemieckiego|armią niemiecką]] i [[Armia Austro-Węgier|austro-węgierską]] oraz opracował m.in. album z umundurowaniem tych armii. W 1907 roku przeniesiony w stan spoczynku z powodu stanu zdrowia. Będąc w stanie spoczynku był m.in. urzędnikiem Wileńskiego Banku Ziemskiego.


Od ok. 1890 roku utrzymywał kontakty z oficerami rosyjskimi, którzy założyli organizację konspiracyjną [[Komitet Szesnastu|''komitet szesnastu'']] (przez pewien czas organizacją kierował generał [[Kazimierz Puzyrewski]]). Podczas pobytu w [[Wilno|Wilnie]] poprzez brata nawiązał kontakt z [[Józef Piłsudski|Józefem Piłsudskim]] (brat generała Bitnera, [[Karol Bitner|Karol]], studiował z nim medycynę). Brał m.in. udział w przygotowaniach do [[Akcja pod Bezdanami|akcji pod Bezdanami]]. W 1914 roku powołany do służby czynnej, początkowo służył w [[Wileński Okręg Wojskowy|Wileńskim]], następnie w [[Dynenburski Okręg Wojskowy|Dynenburskim Okręgu Wojskowym]]. W 1915 roku przydzielony do Sztabu [[6 Armia (Imperium Rosyjskie)|VI Armii w Petersburgu]]. W 1917 roku mianowany dowódcą pułku jegrów lejbgwardii. 30 marca 1917 roku pod pozorem słabego stanu zdrowia dymisjonowany.
Od ok. 1890 roku utrzymywał kontakty z oficerami rosyjskimi, którzy założyli organizację konspiracyjną „Komitet Szesnastu” (przez pewien czas organizacją kierował generał Kazimierz Puzyrewski). Podczas pobytu w [[Wilno|Wilnie]] poprzez brata nawiązał kontakt z [[Józef Piłsudski|Józefem Piłsudskim]] (brat generała Bitnera, Karol, studiował z nim medycynę). Brał m.in. udział w przygotowaniach do [[Akcja pod Bezdanami|akcji pod Bezdanami]]. W 1914 roku powołany do służby czynnej, początkowo służył w Wileńskim, następnie w Dynenburskim Okręgu Wojskowym. W 1915 roku przydzielony do Sztabu [[6 Armia (Imperium Rosyjskie)|6 Armii]] w Petersburgu. W 1917 roku mianowany dowódcą pułku jegrów lejbgwardii. 30 marca 1917 roku pod pozorem słabego stanu zdrowia dymisjonowany.


Współzałożyciel, członek Zarządu i przewodniczący Komisji Wojskowo-Statystycznej [[Związek Wojskowych Polaków|Związku Wojskowych Polaków w Rosji]]. W czerwcu 1917 roku delegat oddziału piotrogrodzkiego [[Związek Wojskowych Polaków|Związku]] na Powszechnym Zjezdzie Polaków Wojskowych w Piotrogrodzie. Następnie pracował w [[Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich|Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich]] na stanowiskach inspektora skarbowego [[Powiat wołkowyski|powiatu wołkowyskiego]], potem inspektora skarbowego okręgu [[Brześć|brzeskiego]].
Współzałożyciel, członek Zarządu i przewodniczący Komisji Wojskowo-Statystycznej [[Związek Wojskowych Polaków|Związku Wojskowych Polaków w Rosji]]. W czerwcu 1917 roku delegat oddziału piotrogrodzkiego [[Związek Wojskowych Polaków|Związku]] na Powszechnym Zjezdzie Polaków Wojskowych w Piotrogrodzie. Następnie pracował w [[Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich|Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich]] na stanowiskach inspektora skarbowego [[Powiat wołkowyski|powiatu wołkowyskiego]], potem inspektora skarbowego okręgu [[Brześć|brzeskiego]].
Linia 13: Linia 13:
[[Plik:Grobowiec Rodziny Bitner.JPG|thumb|180px|Grobowiec rodziny Bitnerów na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|Cemntarzu Powązkowskim w Warszawie]]]]
[[Plik:Grobowiec Rodziny Bitner.JPG|thumb|180px|Grobowiec rodziny Bitnerów na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|Cemntarzu Powązkowskim w Warszawie]]]]
== Służba w WP, późniejsze losy ==
== Służba w WP, późniejsze losy ==
Do WP przyjęty 9 lipca 1919 roku w stopniu pułkownika. 18 października tego roku objął stanowisko zastępcy [[Okręg Korpusu Nr III|Dowódcy Okręgu Generalnego Grodno]]. Od grudnia 1920 roku dowódca ekspozytury [[Okręg Korpusu Nr III|Dowództwa Okręgu Generalnego]] w Białymstoku, od kwietnia 1921 roku zastepca dowódcy ponownie zastępca [[Okręg Korpusu Nr III|Dowódcy Okręgu Generalnego Grodno]]. Od 11 czerwca 1921 roku zasiadał w [[Oficerski trybunał Orzekający|Oficerskim Trybunale Orzekającym]]. W 1924 roku przechodzi w stan spoczynku z jednoczesnym awansem do stopnia tytularnego generała brygady. W latach 1925-1928 zasiadał w zarządzie [[Fabryka Amunicji ''Granat''|fabryki amunicji ''Granat'']].
Do WP przyjęty 9 lipca 1919 roku w stopniu pułkownika. 18 października tego roku objął stanowisko zastępcy [[Okręg Korpusu Nr III|Dowódcy Okręgu Generalnego Grodno]]. Od grudnia 1920 roku dowódca ekspozytury [[Okręg Korpusu Nr III|Dowództwa Okręgu Generalnego]] w Białymstoku, od kwietnia 1921 roku zastepca dowódcy ponownie zastępca [[Okręg Korpusu Nr III|Dowódcy Okręgu Generalnego Grodno]]. Od 11 czerwca 1921 roku zasiadał w Oficerskim Trybunale Orzekającym.

Z dniem 1 czerwca 1922 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała brygady, z prawem noszenia munduru<ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 14 z 9 marca 1922 r., s. 174.</ref>. Pomimo formalnego przeniesienia w stan spoczynku został zatrzymany w służbie czynnej, w charakterze członka OTO. Z dniem 30 września 1924 został zwolniony z czynnej służby wojskowej<ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 86 z 28 sierpnia 1924 r., s. 494.</ref><ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 62 z 3 lipca 1924 r., s. 370. Pierwotnie miał być zwolniony z czynnej służby z dniem 31 sierpnia 1924.</ref>. W latach 1925-1928 zasiadał w zarządzie Fabryki Amunicji „Granat”.


Następnie osiadł w Brańszczyku, gdzie zmarł. Pochowany na [[Cmentarz Powązkowski|Cmentarzu Powązkowskim]] w [[Warszawa|Warszawie]].
Następnie osiadł w Brańszczyku, gdzie zmarł. Pochowany na [[Cmentarz Powązkowski|Cmentarzu Powązkowskim]] w [[Warszawa|Warszawie]].


== Awanse ==
== Awanse ==
* podporucznik - 1889,
* podporucznik - 1889
* porucznik - 1892,
* porucznik - 1892
* sztabskapitan - 1897,
* sztabskapitan - 1897
* kapitan - 1902,
* kapitan - 1902
* podpułkownik - 1907,
* podpułkownik - 1907
* pułkownik - 1917,
* pułkownik - 1917
* tytularny generał brygady - 1924 (WP).
* tytularny generał brygady - 1 czerwca 1922

{{Przypisy}}


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 14:38, 13 cze 2012

Ryszard Bitner (ur. 25 lipca 1867 w Wierchoważji, zm. 16 września 1935 w Brańszczyku) – działacz niepodległościowy, pułkownik armii Imperium Rosyjskiego, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Młodość, życie prywatne

Pochodził z rodziny szlacheckiej pochodzenia szwedzkiego. Syn Mikołaja i Melanii z Nowickich. Ojciec za uczestnictwo w powstaniu styczniowym został pozbawiony majątku na Podlasiu i przymusowo osiedlony w Wierchoważji. Ryszard Bitner ukończył Szkołę Realną w Wołogdzie, następnie kształcił się w Instytucie Technologii, Instytucie Leśnym i Instytucie Elektrotechnicznym w Petersburgu. W 1885 roku za działalność konspiracyjną więziony w Twierdzy Pietropawłowskiej. Przeżycia więzienne opisał w tomie wierszy Braciom, wydanym w Krakowie pod pseudonimem Mieczysław Zaduma. Żonaty z Aliną z Zatorskich, miał synów: Seweryna, Czesława, Witolda, Wacława.

Służba w carskiej armii, działalność niepodległościowa

W 1887 roku powołany do służby czynnej w carskiej armii. 8 grudnia 1889 roku ukończył Wojskową Szkołę Topograficzną. Od 1890 roku służy w 15 batalionie, w 1892 roku przeniesiony do 108 Saratowskiego Pułku Piechoty, gdzie objął stanowisko dowódcy kompanii myśliwskiej. Później został kierownikiem szkoły podoficerskiej. W latach 1897-1901 służy w Wydziale Topograficznym Sztabu Wileńskiego Okręgu Wojskowego. Po awansie na kapitana na krótki czas przeniesiony do 107 Troickiego Pułku Piechoty. Następnie przeniesiony z powrotem do Wydziału Topograficznego Sztabu Wileńskiego Okręgu Wojskowego, prowadził studia nad armią niemiecką i austro-węgierską oraz opracował m.in. album z umundurowaniem tych armii. W 1907 roku przeniesiony w stan spoczynku z powodu stanu zdrowia. Będąc w stanie spoczynku był m.in. urzędnikiem Wileńskiego Banku Ziemskiego.

Od ok. 1890 roku utrzymywał kontakty z oficerami rosyjskimi, którzy założyli organizację konspiracyjną „Komitet Szesnastu” (przez pewien czas organizacją kierował generał Kazimierz Puzyrewski). Podczas pobytu w Wilnie poprzez brata nawiązał kontakt z Józefem Piłsudskim (brat generała Bitnera, Karol, studiował z nim medycynę). Brał m.in. udział w przygotowaniach do akcji pod Bezdanami. W 1914 roku powołany do służby czynnej, początkowo służył w Wileńskim, następnie w Dynenburskim Okręgu Wojskowym. W 1915 roku przydzielony do Sztabu 6 Armii w Petersburgu. W 1917 roku mianowany dowódcą pułku jegrów lejbgwardii. 30 marca 1917 roku pod pozorem słabego stanu zdrowia dymisjonowany.

Współzałożyciel, członek Zarządu i przewodniczący Komisji Wojskowo-Statystycznej Związku Wojskowych Polaków w Rosji. W czerwcu 1917 roku delegat oddziału piotrogrodzkiego Związku na Powszechnym Zjezdzie Polaków Wojskowych w Piotrogrodzie. Następnie pracował w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich na stanowiskach inspektora skarbowego powiatu wołkowyskiego, potem inspektora skarbowego okręgu brzeskiego.

Grobowiec rodziny Bitnerów na Cemntarzu Powązkowskim w Warszawie

Służba w WP, późniejsze losy

Do WP przyjęty 9 lipca 1919 roku w stopniu pułkownika. 18 października tego roku objął stanowisko zastępcy Dowódcy Okręgu Generalnego Grodno. Od grudnia 1920 roku dowódca ekspozytury Dowództwa Okręgu Generalnego w Białymstoku, od kwietnia 1921 roku zastepca dowódcy ponownie zastępca Dowódcy Okręgu Generalnego Grodno. Od 11 czerwca 1921 roku zasiadał w Oficerskim Trybunale Orzekającym.

Z dniem 1 czerwca 1922 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała brygady, z prawem noszenia munduru[1]. Pomimo formalnego przeniesienia w stan spoczynku został zatrzymany w służbie czynnej, w charakterze członka OTO. Z dniem 30 września 1924 został zwolniony z czynnej służby wojskowej[2][3]. W latach 1925-1928 zasiadał w zarządzie Fabryki Amunicji „Granat”.

Następnie osiadł w Brańszczyku, gdzie zmarł. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Awanse

  • podporucznik - 1889
  • porucznik - 1892
  • sztabskapitan - 1897
  • kapitan - 1902
  • podpułkownik - 1907
  • pułkownik - 1917
  • tytularny generał brygady - 1 czerwca 1922
  1. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 14 z 9 marca 1922 r., s. 174.
  2. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 86 z 28 sierpnia 1924 r., s. 494.
  3. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 62 z 3 lipca 1924 r., s. 370. Pierwotnie miał być zwolniony z czynnej służby z dniem 31 sierpnia 1924.

Bibliografia