Twierdza Pietropawłowska
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Rodzaj | |
| Przeznaczenie |
do 1917: więzienie polityczne |
| Data powstania |
1703 |
Położenie na mapie Rosji  | |
| 59°57′00″N 30°19′00″E/59,950000 30,316667 | |
Twierdza Pietropawłowska[1] (również Twierdza Petropawłowska[2], ros. Петропавловская крепость, Pietropawłowskaja kriepost´) – twierdza w Petersburgu, najstarsza budowla w mieście, założona przez Piotra I w roku 1703 na Wyspie Zajęczej, miała służyć do obrony przed Szwedami. Twierdza składała się z 6 bastionów, dwóch rawelinów oraz baszty.
Opis[edytuj | edytuj kod]
W murach znajdują się dwie bramy: Piotrowska oraz Newska. Wewnątrz budowli znajduje się sobór Świętych Piotra i Pawła (wybudowany w latach 1712–1733), który wieńczy 122-metrowa iglica. W soborze znajdują się krypty rosyjskich monarchów, m.in. Aleksandra II oraz św. Mikołaja II (pochowany w 1998 roku).
Twierdza Pietropawłowska odgrywała rolę więzienia politycznego do 1917 roku. Więziono tu Tadeusza Kościuszkę (w Domu Komendanta), Seweryna Krzyżanowskiego, Juliana Ursyna Niemcewicza, Fiodora Dostojewskiego, Michaiła Bakunina, Maksyma Gorkiego, Piotra Kropotkina, Lwa Trockiego, Jana Kilińskiego, Mateusza Manterysa oraz Aleksandra Uljanowa, brata Włodzimierza Lenina.
W październiku 1917 roku garnizon twierdzy przyłączył się do rewolucjonistów i umożliwił wydanie 100 tys. karabinów robotnikom.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/protokol_ksng/protokol_ksng-48_posiedzenie.pdf
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 6. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2005, s. 71. ISBN 83-239-9020-4.