Rochus Misch: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 20:10, 6 wrz 2013

Rochus Misch (ur. 29 lipca 1917 w Starych Siołkowicach^[1], niem. Alt Schalkowitz, zm. 5 września 2013 w Berlinie) – Oberscharführer (sierżant) w SS, inżynier, współpracownik i pomocnik Adolfa Hitlera w czasie II wojny światowej. Był ostatnim żyjącym mieszkańcem bunkra Hitlera w Berlinie z maja 1945 oraz ostatnim żyjącym świadkiem samobójczej śmierci wodza Trzeciej Rzeszy

Młodość i kariera nazistowska

Ojciec zmarł 2 godziny przed urodzeniem chłopca. Matka zmarła, gdy R. Misch miał 2,5 roku. Od tego czasu wychowywali go dziadkowie.

W 1937 wstąpił do Verfügungstruppe, jednostki, która z założenia przeznaczona była dla Hitlera. Odbył w niej czteroletnią służbę wojskową, co miało mu zapewnić stanowisko w sektorze publicznym. Po wybuchu II wojny światowej został ranny podczas oblężenia Modlina w czasie kampanii wrześniowej. Kula przeszła dwa centymetry od jego serca, trafiając w płuco.

W kwietniu 1940 r. został powołany do SS-Begleitkommando (gwardii Hitlera). Wówczas został jednym z najbliższych współpracowników i pomocników führera, służąc mu za ochroniarza, operatora centrali telefonicznej i kuriera. Od stycznia do maja 1945 niemal cały czas mieszkał w bunkrze Hitlera pod Kancelarią Rzeszy. Był świadkiem odkrycia ciał Hitlera i Ewy Braun, znajdował się w kompleksie bunkra w czasie zabójstwa dzieci Goebbelsa oraz śmierci Goebbelsa. Opuścił bunkier na dwie godziny przed zajęciem go przez żołnierzy radzieckich. 2 maja poddał się Armii Czerwonej, która zdobyła stolicę Niemiec.

Po wojnie

Został wzięty do niewoli sowieckiej, w której przebywał do roku 1954 jako jeniec obozu pracy. Po powrocie z niewoli wrócił do Berlina, gdzie aż do śmierci mieszkał w tym samym domu. Był ostatnim żyjącym świadkiem (po śmierci Otto Günschego w 2003 i Siegfrieda Knappe w 2008) ostatnich dni w bunkrze Hitlera pod Kancelarią Rzeszy.

W roku 2005 udzielił obszernych wywiadów dziennikarzowi francuskiemu Nicolasowi Bourcier. W rezultacie powstała biografia J'étais garde du corps d'Hitler 1940–1945 (Byłem ochroniarzem Hitlera 1940–1945) tłumaczona na szereg języków; w Polsce wydana pod tytułem Byłem z Hitlerem do końca 1940–1945. Pracował jako konsultant pisarza Christophera McQuarrie nad filmem Walkiria. Udzielił również wywiadu BBC^[2].

Bibliografia

Rochus Misch, Byłem z Hitlerem do końca, Warszawa 2006

Szablon:Ostatni mieszkańcy bunkra Führera

[1] Przegląd_Powszechny

[2] „I was in Hitler's suicide bunker”, BBC News on line, 3 września 2009.

[1]

[2]

@@ Linia 9: / Linia 9: @@
 == Po wojnie ==
-Został wzięty do niewoli sowieckiej, w której przebywał do roku 1954 jako jeniec obozu pracy. Po powrocie z niewoli wrócił do Berlina, gdzie mieszkał w tym samym domu, w którym zamieszkał po powrocie z niewoli. Był ostatnim żyjącym świadkiem (po śmierci [[Otto Günsche]]go w 2003 i [[Siegfried Knappe|Siegfrieda Knappe]] w 2008) ostatnich dni w bunkrze Hitlera pod Kancelarią Rzeszy.
+Został wzięty do niewoli sowieckiej, w której przebywał do roku 1954 jako jeniec obozu pracy. Po powrocie z niewoli wrócił do Berlina, gdzie aż do śmierci mieszkał w tym samym domu. Był ostatnim żyjącym świadkiem (po śmierci [[Otto Günsche]]go w 2003 i [[Siegfried Knappe|Siegfrieda Knappe]] w 2008) ostatnich dni w bunkrze Hitlera pod Kancelarią Rzeszy.
 W roku 2005 udzielił obszernych wywiadów dziennikarzowi francuskiemu Nicolasowi Bourcier. W rezultacie powstała biografia ''J'étais garde du corps d'Hitler 1940–1945'' (''Byłem ochroniarzem Hitlera 1940–1945'') tłumaczona na szereg języków; w Polsce wydana pod tytułem ''Byłem z Hitlerem do końca 1940–1945''. Pracował jako konsultant pisarza [[Christopher McQuarrie|Christophera McQuarrie]] nad filmem ''[[Walkiria (film)|Walkiria]]''. Udzielił również wywiadu [[BBC]]<ref>[http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/8234018.stm „I was in Hitler's suicide bunker”, BBC News on line, 3 września 2009.]</ref>.