Szumy uszne: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dodanie danych na temat własnego przypadku szumów usznych o "nieznanej etiologii", jak widać obecnie już znanej i wyleczonej. Niestety lekarze nie biorą pod uwagę infekcji pasożytniczych, a te zdarzają się bardzo często.
Anulowanie wersji 38778979 autora 83.144.66.18 (dyskusja) WP:OR
Linia 24: Linia 24:


== Etiologia ==
== Etiologia ==
W około 67% przypadków nie udaje się ustalić przyczyny szumów. Najprawdopodobniej w tej części przypadków przyczyna ma centralne pochodzenie ([[kresomózgowie|mózg]]). W tym przypadku defekt miałby polegać na niewłaściwej obróbce sygnałów docierających do mózgu.
W około 67% przypadków nie udaje się ustalić przyczyny szumów. Najprawdopodobniej w tej części przypadków przyczyna ma centralne pochodzenie ([[kresomózgowie|mózg]]). W tym przypadku defekt miałby polegać na niewłaściwej obróbce sygnałów docierających do mózgu.
W pozostałej części przypadków etiologia jest wyraźnie określona.
W pozostałej części przypadków etiologia jest wyraźnie określona.

Niewłaściwe przetwarzanie sygnałów przez mózg może być spowodowane stanem zapalnym, którego podłożem może być infekcja pasożytnicza. Istotną infekcją, którą należy wziąć pod uwagę w przypadku szumów usznych wśród osób mieszkających na terenie Polski jest toksokaroza mózgowa, gdyż na terenie Polski występuje olbrzymie skażenie gleby tym pasożytem z powodu niesprzątających po swoich zwierzakach właścicieli kotów i psów. Toksokaroza występuje w organizmie człowieka w postaci larw długości 0.4 mm, które powodują stany zapalne wokół larw, Larwy toksokarozy są praktycznie niewykrywalne na badaniach obrazowych CT i RM, jedynym sposobem wykrycia są badania serologiczne przeciwciał Toxocara IgG.


Do określonych przyczyn należą:
Do określonych przyczyn należą:

Wersja z 14:20, 25 lut 2014

Dzwonienie (szum) w uszach
{{{nazwa naukowa}}}
ilustracja
Synonimy

{{{synonimy}}}

Specjalizacja

{{{specjalizacja}}}

Objawy

{{{objawy}}}

Powikłania

{{{powikłania}}}

Początek

{{{początek}}}

Czas trwania

{{{czas trwania}}}

Typy

{{{typy}}}

Przyczyny

{{{przyczyny}}}

Czynniki ryzyka

{{{czynniki ryzyka}}}

Rozpoznanie

{{{rozpoznanie}}}

Różnicowanie

{{{różnicowanie}}}

Zapobieganie

{{{zapobieganie}}}

Leczenie

{{{leczenie}}}

Leki

{{{leki}}}

Rokowanie

{{{rokowanie}}}

Zapadalność

{{{zapadalność}}}

Śmiertelność

{{{śmiertelność}}}

Klasyfikacje
ICD-11

{{{ICD11}}}
{{{ICD11 nazwa}}}

ICD-10

H93.1

DSM-5

{{{DSM-5}}}
{{{DSM-5 nazwa}}}

DSM-IV

{{{DSM-IV}}}
{{{DSM-IV nazwa}}}

Szumy uszne, (łac. tinnitus auris) – grupa przykrych doznań dźwiękowych pochodzenia endogennego, które zwykle są objawami drobnych defektów w uchu wewnętrznym. Szumy uszne mają charakter subiektywny, słyszane są tylko przez osobę, u której powodują dyskomfort. Nie pochodzą z otoczenia, jednak może je generować zbyt głośny dźwięk. Odczuwane są w uszach lub w głowie.

Wyróżnia się szum:[1]

  • czaszkowy
  • uszny - szum naczyniopochodny jest pulsujący, nasila się po wysiłku, emocjach, przy wzroście ciśnienia tętniczego, może zmieniać się przy poruszaniu głową
  • nerwowy - często pozostałość zapalenia ucha środkowego i błędnika lub pracy w hałasie, procesu starzenia

Etiologia

W około 67% przypadków nie udaje się ustalić przyczyny szumów. Najprawdopodobniej w tej części przypadków przyczyna ma centralne pochodzenie (mózg). W tym przypadku defekt miałby polegać na niewłaściwej obróbce sygnałów docierających do mózgu. W pozostałej części przypadków etiologia jest wyraźnie określona.

Do określonych przyczyn należą:

W przypadku jednostronnego, subiektywnego szumu w uchu należy podejrzewać guz kąta móżdżkowo-mostkowego lub nerwiak nerwu VIII[1]

Zapobieganie

  • ochrona uszu przed nadmiernym hałasem poprzez używanie ochraniaczy na uszy w miejscach pracy wystawionych na nadmierny hałas;
  • unikanie leków powodujących uszkodzenie słuchu;
  • zapanowanie nad bezsennością, zmęczeniem, wyczerpaniem, depresją;
  • ograniczanie słuchania głośnej muzyki, głównie przez słuchawki douszne[potrzebny przypis].

Objawy

Objawy szumu w uszach występują w rozmaitych postaciach. Przykłady:

  • gwizdanie
  • szmer
  • szum
  • pulsowanie
  • dzwonienie
  • tykanie
  • piszczenie

Leczenie

  • Tzw. TRT (Tinnitus retraining therapy) - obecnie najbardziej skuteczna metoda terapii, stosowana w wyspecjalizowanych ośrodkach, polegająca na uaktywnianiu procesu habituacji szumu; stosuje się tu specjalne nagrania z tzw. szumem szerokopasmowym, którego słuchanie daje w konsekwencji subiektywne ściszenie własnego szumu;
  • stosowanie aparatów słuchowych;
  • leki usprawniające krążenie naczyniowe w błędniku i naczyniach mózgowych;
  • leki przeciwdepresyjne oraz uspokajające, które są skuteczne wtedy, gdy tinnitus jest objawem złego samopoczucia lub depresji. Jednak ogólnie efekty działania leków nie są zadowalające w przypadku szumu w uszach. Wyjątkiem są przypadki tinnitusu, który jest objawem chorób. W takiej sytuacji po podaniu leku na konkretne schorzenie, którego objawem jest między innymi tinnitus, szumy ustępują;
  • stymulacja laserem, mająca na celu zainicjowanie samodzielnej naprawy defektu komórek słuchowych przez organizm.

Powikłania

  • zaburzenia koncentracji
  • bezsenność, zmęczenie i wyczerpanie.
  • w skrajnych przypadkach powstaje depresja, której mogą towarzyszyć myśli samobójcze.

Bibliografia

  • Franciszek Kokot Diagnostyka różnicowa objawów chorobowych. Wyd. II Warszawa 2005 ISBN 83-200-2189-8
  • Paul Rutter Opieka farmaceutyczna. Objawy, rozpoznanie i leczenie wyd. 1, Urban & Partner, Wrocław 2006 ISBN 83-89581-08-6
  1. a b c d e f g Jan Tatoń, Anna Czech, Diagnostyka internistyczna, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, ss. 69-70, 2005, ISBN 83-200-3156-7

Linki zewnętrzne