Rycheza Lotaryńska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Bot: Removing Link GA template |
→Pochówek: red. |
||
| Linia 40: | Linia 40: | ||
== Pochówek == |
== Pochówek == |
||
Po zburzeniu kościoła Panny Marii ad Gradus, jej zwłoki zostały przeniesione w 1817 r. do [[Katedra św. Piotra i Najświętszej Marii Panny w Kolonii|katedry kolońskiej]], gdzie |
Po zburzeniu kościoła Panny Marii ad Gradus, jej zwłoki zostały przeniesione w 1817 r. do [[Katedra św. Piotra i Najświętszej Marii Panny w Kolonii|katedry kolońskiej]], gdzie zmieniano ich miejsce. Spoczęły ostatecznie w kaplicy chórowej, poświęconej św. Janowi Chrzcicielowi<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Jasiński|imię=K.|tytuł=Rodowód pierwszych Piastów|miejsce=Warszawa – Wrocław|data=1992|strony=116-117|isbn=}}</ref>. W dniu 8 września 1959 r. nastąpiło otwarcie grobowca królowej. Ekspertyza lekarska wykazała, że Rycheza była osobą o delikatnej postaci (die selige Rycheza war von kleiner zierlicher Gestalt). Okazało się również, że Rycheza złamała kiedyś obojczyk, co jak przypuszcza autor protokołu otwarcia grobowca, mogło być spowodowane upadkiem z konia. |
||
== Kult == |
== Kult == |
||
Wersja z 04:46, 4 wrz 2014
Rycheza Lotaryńska (Richeza, Richenza), zwana również Ryksą (Rixa) (ur. ok. 993, zm. 21 marca 1063 w Brauweiler) – królowa Polski jako żona Mieszka II, zwana błogosławioną[1].
Pierwsze lata życia i małżeństwo z Mieszkiem II
Była córką palatyna reńskiego Erenfrieda Ezzona i Matyldy, córki Ottona II, siostry Ottona III. Lata młodości spędziła najprawdopodobniej w klasztorze w Kwedlinburgu (lub w Gandersheim). Na mocy jednego z postanowień zjazdu w Merseburgu w 1013 roku została poślubiona przez Mieszka II Lamberta, co stanowić miało przypieczętowanie zawartego wówczas pokoju. Urodziła ona Mieszkowi syna Kazimierza, który został później władcą Polski (Kazimierz Odnowiciel), oraz dwie córki - Gertrudę i drugą, której imię nie jest znane.
Królowa Polski
W 1025 roku wraz z mężem została koronowana na królową Polski. Pod koniec 1031 roku, w związku z zaistniałą sytuacją polityczną (objęcie władzy przez Bezpryma i ucieczka Mieszka II do Czech), zdecydowała się na wyjazd z Polski (z podobnych przyczyn kraj w 1037 opuścił jej syn Kazimierz I Odnowiciel). Udała się do Niemiec, zabierając insygnia królewskie i cały majątek (insygnia znalazły się na nowo w kraju wraz z powrotem Kazimierza Odnowiciela). Możliwe, że powróciła na krótko do Polski po śmierci Mieszka II w 1034 roku. Do końca życia używała tytułu królewskiego.
Wraz z synem Kazimierzem Odnowicielem dążyła do wzmocnienia władzy monarszej oraz do odbudowania osłabionego aparatu państwowego po powstaniu ludowym i buncie Miecława[2].
Życie zakonne
W 1047 wstąpiła do klasztoru benedyktyńskiego w Brauweiler koło Kolonii, który był fundacją jej rodziców. Przebywała w nim do śmierci. Śmierć Rychezy odbiła się szerokim echem w Niemczech. Jej zgon zapisało co najmniej 5 nekrologów. Nekrolog brunwilerski zapisał następujące słowa (w tłumaczeniu polskim): "Zmarła najsławniejsza Rycheza królowa Polski, córka fundatorów, której pamięć obchodzi się uroczyście". Prawdopodobnie zdecydowała, że chce być pochowana w Brauweiler. Została jednak pochowana w Kolonii, w kolegiacie Panny Marii ad Gradus, której była dobrodziejką.
Pochówek
Po zburzeniu kościoła Panny Marii ad Gradus, jej zwłoki zostały przeniesione w 1817 r. do katedry kolońskiej, gdzie zmieniano ich miejsce. Spoczęły ostatecznie w kaplicy chórowej, poświęconej św. Janowi Chrzcicielowi[3]. W dniu 8 września 1959 r. nastąpiło otwarcie grobowca królowej. Ekspertyza lekarska wykazała, że Rycheza była osobą o delikatnej postaci (die selige Rycheza war von kleiner zierlicher Gestalt). Okazało się również, że Rycheza złamała kiedyś obojczyk, co jak przypuszcza autor protokołu otwarcia grobowca, mogło być spowodowane upadkiem z konia.
Kult
W Niemczech jest uważana za osobę świątobliwą. Została uznana przez lud za błogosławioną i jest czczona jako błogosławiona Rycheza. Jej wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 21 maja.
Rodzina
Małżeństwo i potomstwo
Rycheza z małżeństwa z Mieszkiem II (ur. 990, zm. 10 lub 11 V 1034) posiadała troje dzieci:
- Kazimierza I Odnowiciela (ur. 25 VII 1016, zm. 28 XI 1058) – księcia Polski (1038–1058),
- NN, córkę (ur. ?, zm. po 1052), – żonę Beli I, króla Węgier (1060–1063)[4],
- Gertrudę (ur. ok. 1025, zm. 4 I 1108) – żonę Izjasława I, wielkiego księcia kijowskiego (od 1054).
Genealogia
| Herman I ur. ? zm. 996 |
Jadwiga ur. ? zm. ? |
Otton II ur. 955 zm. 7 XII 983 |
Teofano ur. 956 zm. 15 VI 991 | ||||||||||
| Ezzon ur. 955 zm. 21 V 1034 |
Matylda ur. 980 zm. 4 XI 1025 |
||||||||||||
Mieszko II Lambert ur. 990 zm. 10 lub 11 V 1034 OO 1013 |
Rycheza Lotaryńska (ur. ok. 993, zm. 21 III 1063) |
||||||||
| Gertruda ur. ok. 1025 zm. 4 I 1108 |
N.N., córka ur. ? zm. po 1052 |
Kazimierz I Odnowiciel ur. 25 VII 1016 zm. 28 XI 1058 |
|||||||
Rycheza w kulturze
Rycheza Lotaryńska jest bohaterką powieści Jadwigi Żylińskiej Złota włócznia.
Bibliografia
- Jasiński K., Rodowód pierwszych Piastów, Warszawa – Wrocław 1992, ISBN 83-85218-32-7.
- Tomaszek M., Klasztor i jego dobroczyńcy. Średniowieczna narracja o opactwie Brauweiler i rodzie królowej Rychezy, Kraków 2007, ISBN 978-83-60448-34-2.
Linki zewnętrzne
- Rycheza - pierwsza królowa Polski (audycja Programu 2 Polskiego Radia z dnia 27 lipca 2010 r. - rozmowa Hanny Marii Gizy z dr. Jerzym Pysiakiem)