Języki pidżynowe

Języki pidżynowe (pidgin, pidżyn) – języki pomocnicze o uproszczonej morfologii i składni, a także o ograniczonym słownictwie, powstałe na bazie dwóch (lub więcej) języków. Nazwa pidżin pochodzi od chińskiej wymowy angielskiego słowa "business" ("biznes").

Języki pidżinowe powstały na skutek przemieszania języków różnych grup społecznych w strefach ich kontaktów. Często używane na obszarach wielojęzycznych np. jako języki handlu, armii, na plantacjach, w skupiskach miejskich i przemysłowych, gdzie stykają się przedstawiciele różnych grup językowych.

Najczęściej spotykane w Azji, Afryce i Ameryce. Często powstają na bazie języków kolonizatorów (np. angielski, portugalski, hiszpański, francuski, rosyjski) bądź języków rozpowszechnionych na dużym obszarze (arabski, suahili czy zulu).

Języki pidżinowe przyjęte za języki etniczne noszą nazwę języków kreolskich.

Sformułowania tego używa się również w informatyce - języki programowania pidżynowe nie służą do pisania rzeczywistych programów, a jedynie do demonstracji algorytmów, np. Pidgin Pascal. Również w matematyce używa się potocznie sformułowania pidgin mathematics na zapis matematyczny, który nie jest do końca ścisły.

Przykłady języków pidżinowych

• pidgin English - Azja Wschodnia i Oceania,
• Chinook Jargon - północno-wschodnia część Oceanu Spokojnego,
• miszif - język Metysów kanadyjskich
• russenorsk - wśród rybaków Arktyki,
• kiachtyński - pogranicze rosyjsko-chińskie,
• spanglish - północna granica Meksyku i Stanów Zjednoczonych
• Küchendeutsch - język powstały na bazie niemieckiego używany w Namibii

Zobacz też

• lingua franca
• język urzędowy

Bibliografia

• Atlas języków. Pochodzenie i rozwój języków świata, Poznań 1998, ISBN 83-85414-31-2