Georg-Hans Reinhardt: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
CommonsDelinker zamienia link do pliku z Rank_insignia_of_Generaloberst_of_the_Wehrmacht.svg na [[Image:FileWMacht_A_OF9-Generaloberst_1945h.svg|FileWMacht_A_OF |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|grafika = BUNDESARCHIV, Georg-Hans Reinhardt.JPG |
|grafika = BUNDESARCHIV, Georg-Hans Reinhardt.JPG |
||
|opis grafiki = |
|opis grafiki = |
||
|stopień grafika = |
|stopień grafika = FileWMacht A OF9-Generaloberst 1945h.svg |
||
|stopień = [[Generaloberst]] |
|stopień = [[Generaloberst]] |
||
|data urodzenia = [[1 marca]] [[1887]] |
|data urodzenia = [[1 marca]] [[1887]] |
||
Wersja z 03:38, 15 wrz 2015
| |
| Generaloberst Generaloberst | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Georg-Hans Reinhardt (ur. 1 marca 1887 w Budziszynie, zm. 23 listopada 1963 w Tegernsee) – niemiecki wojskowy, generaloberst, zbrodniarz wojenny.
W 1908 roku, po ukończeniu szkoły kadetów, rozpoczął służbę w piechocie Armii Cesarstwa Niemieckiego. Walczył w czasie I wojny światowej, a po jej zakończeniu pozostał w Reichswehrze.
Jego kariera nabrała przyspieszenia po dojściu Hitlera do władzy w styczniu 1933 roku. W kwietniu 1937 roku otrzymał awans na generalmajora. Dowództwo 4. Dywizji Pancernej objął w listopadzie 1938 roku. Za zasługi w wojnie przeciw Polsce w 1939 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim i awansowany do stopnia generalleutnanta. Także podczas kampanii przeciw Francji dał się poznać jako jeden z najzdolniejszych niemieckich dowódców wojsk szybkich. Po ataku na ZSRR w czerwcu 1941 roku dowodził 41 Korpusem Pancernym, 3 Grupą Pancerną, przekształconą później w 3. Armię Pancerną, a na koniec (od 4 sierpnia 1944 roku) Grupą Armii "Środek" (m.in. uczestniczył w tłumieniu powstania warszawskiego w sierpniu 1944) i Grupą Armii "Północ".
W styczniu 1945 roku, po nieudanych próbach powstrzymania radzieckiej ofensywy nad Wisłą, został pozbawiony dowództwa przez Hitlera. Po zakończeniu wojny aresztowany przez Amerykanów; wraz z 13 innymi wysokimi rangą dowódcami niemieckimi był sądzony w procesie wyższego dowództwa za zbrodnie wojenne - oskarżony m.in o współodpowiedzialność za mordy dokonywane na ludności cywilnej w czasie powstania warszawskiego, celowe niszczenie Warszawy oraz grabież polskiego majątku narodowego na terenie działania Grupy Armii "Środek", którą dowodził. 27 października 1948 roku został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony przedterminowo, po czterech latach, zmarł w 1963 roku.