Hans Biebow: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}}
ilustracja, drobne redakcyjne
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Hans Biebow.jpg|thumb|]]
'''Hans Biebow''' (ur. [[1902]] w [[Brema|Bremie]], zm. [[23 czerwca]] [[1947]] w [[Łódź|Łodzi]]) – [[Zbrodnie niemieckie w Polsce (1939-1945)|niemiecki zbrodniarz wojenny]], członek [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]] i szef cywilnej [[III Rzesza|niemieckiej]] administracji w [[Ghetto Litzmannstadt|łódzkim getcie]]. Przed wojną bremeński handlarz kawą.
'''Hans Biebow''' (ur. [[1902]] w [[Brema|Bremie]], zm. [[23 czerwca]] [[1947]] w [[Łódź|Łodzi]]) – [[Zbrodnie niemieckie w Polsce (1939-1945)|niemiecki zbrodniarz wojenny]], członek [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]] i szef cywilnej [[III Rzesza|niemieckiej]] administracji w [[Litzmannstadt Ghetto|łódzkim getcie]]. Przed wojną bremeński handlarz kawą.


W kwietniu 1940, po utworzeniu [[Żydzi|żydowskiego]] getta w Łodzi, został mianowany szefem biura ekonomiczno-żywnościowego getta w okupacyjnym magistracie, które w październiku 1940 przemianowano na "Zarząd getta" (''Ghettoverwaltung''). Biebow miał pod sobą 250 niemieckich pracowników administracji, a dzięki znajomości z [[Reinhard Heydrich|Reinhardem Heydrichem]] i [[Arthur Greiser|Arthurem Greiserem]], jego władza była bardzo szeroka. W codziennym zarządzie gettem kontaktował się z żydowska administracją getta, przede wszystkim z jej szefem – Przełożonym Starszeństwa Żydów w Litzmannstadt (Łodzi) – [[Chaim Rumkowski|Chaimem Mordechajem Rumkowskim]]).
W kwietniu 1940, po utworzeniu [[Żydzi|żydowskiego]] getta w Łodzi, został mianowany szefem biura ekonomiczno-żywnościowego getta w okupacyjnym magistracie, które w październiku 1940 przemianowano na „Zarząd getta” („Ghettoverwaltung”). Biebow miał pod sobą 250 niemieckich pracowników administracji, a dzięki znajomości z [[Reinhard Heydrich|Reinhardem Heydrichem]] i [[Arthur Greiser|Arthurem Greiserem]], jego władza była bardzo szeroka. W codziennym zarządzie gettem kontaktował się z żydowską administracją getta, przede wszystkim z jej szefem – Przełożonym Starszeństwa Żydów w Litzmannstadt (Łodzi) – [[Chaim Rumkowski|Chaimem Mordechajem Rumkowskim]]).


Będąc szefem administracji niemieckiej getta łódzkiego, doszedł do bogactwa. Okradał Żydów, przywłaszczał sobie ich mienie oraz korzystał z ich darmowej niewolniczej pracy. W [[Pabianice|Pabianicach]] wybudował specjalne magazyny, w których składowano mienie pomordowanych ofiar obozu zagłady Kulmhof (Chełmno nad Nerem). Mienie to następnie wysyłano do [[Niemcy|Niemiec]], a Biebow często przywłaszczał sobie jego część. Początkowo opowiadał się za wykorzystaniem Żydów do niewolniczej pracy, zamiast ich eksterminacji. Toczył nawet spory z [[Schutzstaffel|SS]] obawiając się pozbawienia władzy nad gettem i utraty źródła dochodów. Jednak już w grudniu 1941 rozpoczęły się deportacje do Chełmna i Biebow zaaprobował politykę eksterminacyjną, dążąc jednak przy tym do przedłużania istnienia getta (mając na uwadze tylko własne profity materialne).
Będąc szefem administracji niemieckiej getta łódzkiego, doszedł do bogactwa. Okradał Żydów, przywłaszczał sobie ich mienie oraz korzystał z ich darmowej niewolniczej pracy. W [[Pabianice|Pabianicach]] wybudował specjalne magazyny, w których składowano mienie pomordowanych ofiar [[Kulmhof|obozu zagłady Kulmhof]] (Chełmno nad Nerem). Mienie to następnie wysyłano do [[Niemcy|Niemiec]], a Biebow często przywłaszczał sobie jego część. Początkowo opowiadał się za wykorzystaniem Żydów do niewolniczej pracy, zamiast ich eksterminacji. Toczył nawet spory z [[Schutzstaffel|SS]] obawiając się pozbawienia władzy nad gettem i utraty źródła dochodów. Jednak już w grudniu 1941 rozpoczęły się deportacje do Chełmna i Biebow zaaprobował politykę eksterminacyjną, dążąc jednak przy tym do przedłużania istnienia getta (mając na uwadze tylko własne profity materialne).


Po decyzji likwidującej getto, Biebow aktywnie i gorliwie brał udział w organizacji transportów do Chełmna i Auschwitz (lipiec i sierpień 1944). Po wywiezieniu ostatnich więźniów getta (29 sierpnia 1944) do końca okupacji niemieckiej w Łodzi (19 stycznia 1945) nadzorował wywożenie pożydowskiego mienia pozostawionego w getcie do Rzeszy, przy pomocy specjalnie w tym celu pozostawionego około 800-osobowego komanda roboczego. Zdołał zbiec z Łodzi, niedługo przed wkroczeniem do miasta wojsk radzieckich.
Po decyzji likwidującej getto, Biebow aktywnie i gorliwie brał udział w organizacji transportów do Chełmna i [[Auschwitz-Birkenau|Auschwitz]] (lipiec i sierpień 1944). Po wywiezieniu ostatnich więźniów getta (29 sierpnia 1944) do końca okupacji niemieckiej w Łodzi (19 stycznia 1945) nadzorował wywożenie pożydowskiego mienia pozostawionego w getcie do Rzeszy, przy pomocy specjalnie w tym celu pozostawionego około 800-osobowego komanda roboczego. Zdołał zbiec z Łodzi, niedługo przed wkroczeniem do miasta wojsk radzieckich.


Po wojnie został aresztowany w Niemczech, w angielskiej strefie okupacyjnej, a następnie wydany (ok. połowy 1946 r.) władzom polskim<ref>Najpierw osadzony w więzieniu mokotowskim w Warszawie a stąd w sierpniu przewieziony do Łodzi, do więzienia przy ul. S. Sterlinga 16 (art. "Biebow na Sterlinga."...) porównaj: [L.M. Bart.], Jak sprowadzono zbrodniarzy hitlerowskich do Polski. Dzieło Misji Wojskowej do Badania Zbrodni Wojennych. [w:] „Polska Zbrojna”, 31 V 1946, nr 129, s. 5.</ref> i postawiony przed Sądem Okręgowym w Łodzi. Po prawie tygodniowej rozprawie, w 30 kwietnia 1947 uznany jego wyrokiem za winnego zbrodni ludobójstwa i skazany na [[kara śmierci|karę śmierci]] przez [[powieszenie]]. Wyrok wykonano w nieistniejącym już dziś więzieniu przy ul. S. Sterlinga 16 w Łodzi, 23 czerwca 1947<ref>Abramowicz Sławomir, Odpowiedzialność za zbrodnie popełnione na Żydach w łódzkiem. [w:] "Getto w Łodzi, 1940–1944. Materiały z sesji naukowej - 9 VIII 1984". Łódź 1988, s. 133-134.</ref>. Jego zwłoki przekazano Collegium Anatomicum Uniw. Łódzkiego, na potrzeby kształcenia przyszłych lekarzy w zakresie [[anatomia|anatomii]].
Po wojnie został aresztowany w Niemczech, w angielskiej strefie okupacyjnej, a następnie wydany (ok. połowy 1946 r.) władzom polskim<ref>Najpierw osadzony w więzieniu mokotowskim w Warszawie, a stąd w sierpniu przewieziony do Łodzi, do więzienia przy ul. S. Sterlinga 16 (art. ''Biebow na Sterlinga...'') porównaj: [L.M. Bart.], ''Jak sprowadzono zbrodniarzy hitlerowskich do Polski. Dzieło Misji Wojskowej do Badania Zbrodni Wojennych'' [w:] „Polska Zbrojna”, 31 V 1946, nr 129, s. 5.</ref> i postawiony przed Sądem Okręgowym w Łodzi. Po prawie tygodniowej rozprawie, 30 kwietnia 1947 uznany jego wyrokiem za winnego zbrodni ludobójstwa i skazany na [[kara śmierci|karę śmierci]] przez [[powieszenie]]. Wyrok wykonano w nieistniejącym już dziś więzieniu przy ul. S. Sterlinga 16 w Łodzi, 23 czerwca 1947<ref>Abramowicz Sławomir: ''Odpowiedzialność za zbrodnie popełnione na Żydach w łódzkiem'' [w:] ''Getto w Łodzi, 1940–1944. Materiały z sesji naukowej – 9 VIII 1984''. Łódź, 1988, s. 133-134.</ref>. Jego zwłoki przekazano [[Collegium Anatomicum w Łodzi|Collegium Anatomicum Uniwersytetu Łódzkiego]].


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* Proces Hansa Biebowa. Zagłada getta łódzkiego (akta i stenogramy sądowe). Oprac. Jerzy Lewiński. Wyd. 1: Warszawa 1987. Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce (GK BZHwP, informacja wewnętrzna nr 91); Wyd. 2: Warszawa 1999, Wyd. PRS.
* ''Proces Hansa Biebowa. Zagłada getta łódzkiego (akta i stenogramy sądowe)''. Oprac. Jerzy Lewiński. Wyd. 1: Warszawa 1987. Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce (GK BZHwP, informacja wewnętrzna nr 91); Wyd. 2: Warszawa 1999, Wyd. PRS.
* Jerzy Lewiński, Proces Hansa Biebowa. Wyd. 2, poprawione. Warszawa 1997.
* Jerzy Lewiński: ''Proces Hansa Biebowa''. Wyd. 2, poprawione. Warszawa 1997.
* [http://www.holocaustresearchproject.org/nazioccupation/biebow.html Hans Biebow – The Nazi Administrator in Lodz, Holocaust Education & Archive Research Team] (dostęp: 12.09.2011).
* [http://www.holocaustresearchproject.org/nazioccupation/biebow.html Hans Biebow – The Nazi Administrator in Lodz, Holocaust Education & Archive Research Team] (dostęp: 12.09.2011).
* Biebow na Sterlinga. Kat łódzkiego ghetta oczekuje procesu. [w:] "Express Ilustrowany", 14 VIII 1946, nr 206, s. 3.
* ''Biebow na Sterlinga. Kat łódzkiego ghetta oczekuje procesu'' [w:] „Express Ilustrowany”, 14 VIII 1946, nr 206, s. 3.


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
Linia 22: Linia 23:
{{Kontrola autorytatywna}}
{{Kontrola autorytatywna}}


{{DEFAULTSORT:Biebow, Hans}}
{{SORTUJ:Biebow, Hans}}
[[Kategoria:Niemieccy zbrodniarze wojenni w okresie II wojny światowej]]
[[Kategoria:Niemieccy zbrodniarze wojenni w okresie II wojny światowej]]
[[Kategoria:Politycy NSDAP]]
[[Kategoria:Politycy NSDAP]]

Wersja z 15:20, 6 gru 2015

Hans Biebow (ur. 1902 w Bremie, zm. 23 czerwca 1947 w Łodzi) – niemiecki zbrodniarz wojenny, członek NSDAP i szef cywilnej niemieckiej administracji w łódzkim getcie. Przed wojną bremeński handlarz kawą.

W kwietniu 1940, po utworzeniu żydowskiego getta w Łodzi, został mianowany szefem biura ekonomiczno-żywnościowego getta w okupacyjnym magistracie, które w październiku 1940 przemianowano na „Zarząd getta” („Ghettoverwaltung”). Biebow miał pod sobą 250 niemieckich pracowników administracji, a dzięki znajomości z Reinhardem Heydrichem i Arthurem Greiserem, jego władza była bardzo szeroka. W codziennym zarządzie gettem kontaktował się z żydowską administracją getta, przede wszystkim z jej szefem – Przełożonym Starszeństwa Żydów w Litzmannstadt (Łodzi) – Chaimem Mordechajem Rumkowskim).

Będąc szefem administracji niemieckiej getta łódzkiego, doszedł do bogactwa. Okradał Żydów, przywłaszczał sobie ich mienie oraz korzystał z ich darmowej niewolniczej pracy. W Pabianicach wybudował specjalne magazyny, w których składowano mienie pomordowanych ofiar obozu zagłady Kulmhof (Chełmno nad Nerem). Mienie to następnie wysyłano do Niemiec, a Biebow często przywłaszczał sobie jego część. Początkowo opowiadał się za wykorzystaniem Żydów do niewolniczej pracy, zamiast ich eksterminacji. Toczył nawet spory z SS obawiając się pozbawienia władzy nad gettem i utraty źródła dochodów. Jednak już w grudniu 1941 rozpoczęły się deportacje do Chełmna i Biebow zaaprobował politykę eksterminacyjną, dążąc jednak przy tym do przedłużania istnienia getta (mając na uwadze tylko własne profity materialne).

Po decyzji likwidującej getto, Biebow aktywnie i gorliwie brał udział w organizacji transportów do Chełmna i Auschwitz (lipiec i sierpień 1944). Po wywiezieniu ostatnich więźniów getta (29 sierpnia 1944) do końca okupacji niemieckiej w Łodzi (19 stycznia 1945) nadzorował wywożenie pożydowskiego mienia pozostawionego w getcie do Rzeszy, przy pomocy specjalnie w tym celu pozostawionego około 800-osobowego komanda roboczego. Zdołał zbiec z Łodzi, niedługo przed wkroczeniem do miasta wojsk radzieckich.

Po wojnie został aresztowany w Niemczech, w angielskiej strefie okupacyjnej, a następnie wydany (ok. połowy 1946 r.) władzom polskim[1] i postawiony przed Sądem Okręgowym w Łodzi. Po prawie tygodniowej rozprawie, 30 kwietnia 1947 uznany jego wyrokiem za winnego zbrodni ludobójstwa i skazany na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano w nieistniejącym już dziś więzieniu przy ul. S. Sterlinga 16 w Łodzi, 23 czerwca 1947[2]. Jego zwłoki przekazano Collegium Anatomicum Uniwersytetu Łódzkiego.

  1. ↑ Najpierw osadzony w więzieniu mokotowskim w Warszawie, a stąd w sierpniu przewieziony do Łodzi, do więzienia przy ul. S. Sterlinga 16 (art. Biebow na Sterlinga...) porównaj: [L.M. Bart.], Jak sprowadzono zbrodniarzy hitlerowskich do Polski. Dzieło Misji Wojskowej do Badania Zbrodni Wojennych [w:] „Polska Zbrojna”, 31 V 1946, nr 129, s. 5.
  2. ↑ Abramowicz Sławomir: Odpowiedzialność za zbrodnie popełnione na Żydach w łódzkiem [w:] Getto w Łodzi, 1940–1944. Materiały z sesji naukowej – 9 VIII 1984. Łódź, 1988, s. 133-134.

Bibliografia

  • Proces Hansa Biebowa. Zagłada getta łódzkiego (akta i stenogramy sądowe). Oprac. Jerzy Lewiński. Wyd. 1: Warszawa 1987. Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce (GK BZHwP, informacja wewnętrzna nr 91); Wyd. 2: Warszawa 1999, Wyd. PRS.
  • Jerzy Lewiński: Proces Hansa Biebowa. Wyd. 2, poprawione. Warszawa 1997.
  • Hans Biebow – The Nazi Administrator in Lodz, Holocaust Education & Archive Research Team (dostęp: 12.09.2011).
  • Biebow na Sterlinga. Kat łódzkiego ghetta oczekuje procesu [w:] „Express Ilustrowany”, 14 VIII 1946, nr 206, s. 3.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hans_Biebow&oldid=44254980”