Stanisław Ostaszewski: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Ostaszewski
	; Ostoja
Rodzina	Ostaszewscy
Data i miejsce urodzenia	30 września 1862 ; Wzdów
Data i miejsce śmierci	30 maja 1915 ; Klimkówka
Ojciec	Teofil Ostaszewski
Matka	Emma z Załuskich
Żona	Aniela z Sękowskich
Dzieci	Maria Laskowska; Zofia Tarnowska; Józef Ostaszewski; Izabella Zielińska
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:15, 7 paź 2018

Stanisław Ostaszewski herbu Ostoja (ur. 30 września 1862 we Wzdowie, zm. 30 maja 1915 w Klimkówce) – przemysłowiec, wynalazca i promotor nowoczesnych technologii; hodowca; organizator towarzystw hodowlanych.

Życiorys

Był synem Teofila (1807-1889) i Emmy z Załuskich (1831-1912). Odziedziczył rodzinny majątek w Klimkówce, gdzie w w 1905 posiadał we wsi obszar 516,9 ha^[1], a w 1911 posiadał 509 ha^[2]

Scharakteryzowany w pamiętnikach wybitnego chemika, prof. Kazimierza Klinga, jako człowiek o "umyśle na wskroś twórczym, pionierskim, wynalazczym"^[3] był inicjatorem i sponsorem nowatorskich przedsięwzięć. W swoim majątku w Klimkówce uruchomił eksperymentalną produkcję węgla aktywnego, produktu który miał stać się podstawą rozwoju nowoczesnych gałęzi przemysłu (według Klinga miała to być pierwsza na świecie fabryka tej substancji). Do spółki z kanadyjskim przemysłowcem Williamem Henrym McGarvey'em (1843-1914) zbudował w Klimkówce jedną z pierwszych kopalni ropy naftowej. Jego majątek był wysoko uprzemysłowiony. Założył w nim m.in. fabrykę nawozów sztucznych (superfosforatu kostnego).

Po ukończeniu studiów prawa w Krakowie, a następnie studiów rolnictwa w Halle, rozwinął z talentem aktywność hodowlaną. Jego osiągnięcia w rolnictwie były wyróżniane na wystawach krajowych i zagranicznych, a jego konie wygrywały biegi na wielu torach wyścigowych.

Sprawował szereg funkcji honorowych i należał do towarzystw rolniczych. 27 maja 1904 został wybrany członkiem zarządu Powiatowych Kółek Rolniczych w Sanoku^[4]. Był prezesem Towarzystwa Gospodarskiego Jasielskiego, Gorlickiego i Krośnieńskiego. Należał do Sodalicji Mariańskiej. Był rezerwowym nadporucznikiem 3 pułku ułanów w wojsku austriackim.^[5]

Zmarł 30 maja 1915 w Klimkówce^[6] Z małżeństwa z Anielą z Sękowskich (1882-1937) pozostawił syna Józefa (1904-1989) i trzy córki: Marię Rodich-Laskowską, Zofię Tarnowską i Izabellę Zielińską. W 2016 roku został opublikowany dziennik jego żony, Anieli z Sękowskich Ostaszewskiej, napisany w latach 1914-1915 ^[7]

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Marcin Rosołowski, Stanisław Ostaszewski - nafciarz i przemysłowiec galicyjski, opr. we współpracy z Fundacją XX. Czartoryskich
Potomkowie Sejmu Wielkiego na stronie http://www.sejm-wielki.pl

Przypisy

↑ Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 405.
↑ Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 10.
↑ Ostaszewski Stanisław (1862-1915) w: Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny. Część 11, Warszawa 2016, s. 51-56, oraz Kazimierz Kling, "Pamiętniki", Biblioteka Ossolineum, sygn. 17800
↑ Zgromadzenie Powiat. Kółek Rolniczych w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 22 z 29 maja 1904.
↑ niem. Oberleutnant. Był nadporucznikiem od 1 listopada 1891, zob: Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1895 (Wien, 1895)
↑ Ilustrowany Kuyer Codzienny, Nr 136, 6 czerwca 1915: Dnia 31 maja zmarł w Klimkówce ś.p. Stanisław Ostoja Ostaszewski, syn ś.p. Teofila i Emmy z hr. Załuskich, pozostawiając żonę i czworo małoletnich dzieci. Zmarły był wzorem obywatela, pilnym i dobrym gospodarzem, opiekunem i przyjacielem swego ludu, dla którego całe życie usilnie pracował.
↑ Aniela Ostaszewska, Dziennik Klimkówka 2 VIII 1914 – 24 IV 1915. Dwór Ostaszewskich. Galicyjski epizod z wielkiej wojny, opr. Krzysztof Sołtysik, wyd. Ruthenus, 2016, ISBN 978-83-7530-436-7

Bibliografia

Aftanazy Roman: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. T. VIII Województwo ruskie: ziemia przemyska i sanocka. Wrocław: Ossolineum, 1995. ISBN 83-04-04238-X (t. 8), ISBN 83-04-03701-7 (całość).

Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny. Cz. 11. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2016, s. 51-56. ISBN 978-83-7181-961-2.

Marcin Rosołowski, Wojciech Kwilecki, "Dzieje polskich przedsiębiorców", Warsaw Enterprise Institute, Warszawa 2018

[1] Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 405.

[2] Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 10.

[3] Ostaszewski Stanisław (1862-1915) w: Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny. Część 11, Warszawa 2016, s. 51-56, oraz Kazimierz Kling, "Pamiętniki", Biblioteka Ossolineum, sygn. 17800

[4] Zgromadzenie Powiat. Kółek Rolniczych w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 22 z 29 maja 1904.

[5] . Oberleutnant. Był nadporucznikiem od 1 listopada 1891, zob: Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1895 (Wien, 1895)

[6] Ilustrowany Kuyer Codzienny, Nr 136, 6 czerwca 1915: Dnia 31 maja zmarł w Klimkówce ś.p. Stanisław Ostoja Ostaszewski, syn ś.p. Teofila i Emmy z hr. Załuskich, pozostawiając żonę i czworo małoletnich dzieci. Zmarły był wzorem obywatela, pilnym i dobrym gospodarzem, opiekunem i przyjacielem swego ludu, dla którego całe życie usilnie pracował.

[7] Aniela Ostaszewska, Dziennik Klimkówka 2 VIII 1914 – 24 IV 1915. Dwór Ostaszewskich. Galicyjski epizod z wielkiej wojny, opr. Krzysztof Sołtysik, wyd. Ruthenus, 2016, ISBN 978-83-7530-436-7

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

@@ Linia 71: / Linia 71: @@
 [[Kategoria:Polscy hodowcy koni]]
 [[Kategoria:Polscy przedsiębiorcy XIX wieku]]
+[[Kategoria:Polscy przedsiębiorcy naftowi]]
+[[Kategoria:Polscy przedsiębiorcy]]
 [[Kategoria:Polscy rolnicy]]
 [[Kategoria:Polscy wynalazcy]]