Georges Auric: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
infobox, drobne redakcyjne
Samobójstwo: umieramy, zanim umrzemy.
Linia 1: Linia 1:
{{Biogram infobox
{{Artysta muzyczny infobox
|imię i nazwisko = Georges Auric
|nazwa = Georges Auric
|zdjęcie = Georges Auric 1940.jpg
|imię i nazwisko org =
|grafika = Georges Auric 1940.jpg
|opis zdjęcia = Georges Auric, 1940
|opis grafiki = Georges Auric (1940)
|podpis =
|data urodzenia = [[15 lutego]] [[1899]]
|imię i nazwisko = Georges Auric
|pseudonim =
|miejsce urodzenia = [[Lodève]]
|data śmierci = [[23 lipca]] [[1983]]
|data urodzenia = [[15 lutego]] [[1899]]
|miejsce śmierci = [[Paryż]]
|miejsce urodzenia = [[Lodève]]
|zawód = [[kompozytor]] i krytyk muzyczny
|pochodzenie = francuskie
|odznaczenia =
|data śmierci = [[23 lipca]] [[1983]]
|commons =
|miejsce śmierci = [[Paryż]]
|www =
|przyczyna śmierci =
|instrument =
|typ głosu =
|gatunek = [[muzyka poważna]]
|zawód = [[kompozytor]]
|aktywność =
|wytwórnia płytowa =
|powiązania =
|współpracownicy =
|wyróżniony instrument =
|zespół =
|odznaczenia =
|commons = Category:Georges Auric
|wikicytaty =
|www =
}}
}}
'''Georges Auric''' (ur. [[15 lutego]] [[1899]] w [[Lodève]], zm. [[23 lipca]] [[1983]] w [[Paryż]]u) – [[Francja|francuski]] [[kompozytor]] i krytyk muzyczny.
'''Georges Auric''' (ur. [[15 lutego]] [[1899]] w [[Lodève]], zm. [[23 lipca]] [[1983]] w [[Paryż]]u{{r|harvard}}{{r|chodkowski}}) – [[Francja|francuski]] [[kompozytor]] i krytyk muzyczny.


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Początkowo kształcił się w konserwatorium w [[Montpellier]], następnie uczęszczał do [[Konserwatorium Paryskie]]go, gdzie uczył się [[kontrapunkt (muzyka)|kontrapunktu]] i [[fuga (muzyka)|fugi]] u [[Georges Caussade|Georgesa Caussade]]{{r|harvard}}{{r|encmuz}}. Od 1914 do 1916 roku student [[Schola Cantorum de Paris]]{{r|harvard}}, kształcił się u [[Vincent d’Indy|Vincenta d’Indy’ego]] (kompozycja) oraz [[Léon de Saint-Réquier|Léona de Saint-Réquiera]] (gra na organach){{r|encmuz}}. Członek [[Les Six|Grupy Sześciu]]{{r|harvard}}{{r|chodkowski}}. Przyjaźnił się z [[Siergiej Diagilew|Siergiejem Diagilewem]], dla którego zespołu ''[[Ballets Russes]]'' napisał kilka [[balet]]ów{{r|harvard}}.
Był jednym ze współzałożycieli grupy [[Les Six|Six]]. Komponował utwory na [[orkiestra|orkiestrę]] i [[fortepian]] oraz [[Opera|opery]], muzykę kameralną i [[balet]]ową. Najbardziej jest jednak znany z muzyki filmowej.


Współpracował jako [[krytyka muzyczna|krytyk muzyczny]] z czasopismami ''[[Nouvelle Revue Française]]'', ''Marianne'', ''Paris-Soir'' i ''Nouvelles littéraires''{{r|harvard}}{{r|encmuz}}. W 1954 roku został wybrany przewodniczącym [[Société des auteurs, compositeurs et éditeurs de musique]]{{r|harvard}}{{r|encmuz}}. W latach 1962–1968 dyrektor paryskiej Opery i generalny administrator Réunion des théâtres lyriques nationaux{{r|harvard}}{{r|chodkowski}}{{r|encmuz}}. Od 1962 roku był członkiem Académie des Beaux-Arts{{r|encmuz}}.
Najbardziej znane utwory:
* opera ''Sous le masque'' (Pod maską)
* muzyka do filmu ''[[Moulin Rouge (film 1952)|Moulin Rougue]]'' (1952)


== Bibliografia ==
== Twórczość ==
Początkowo czerpał z dokonań [[Emmanuel Chabrier|Chabriera]] i [[Maurice Ravel|Ravela]], w późniejszym okresie jego twórczości zaznacza się wpływ [[Erik Satie|Satiego]], [[Igor Strawinski|Strawinskiego]] oraz [[Siergiej Prokofjew|Prokofjewa]]{{r|encmuz}}. Jako członek [[Les Six|Grupy Sześciu]] najwierniej obok [[Francis Poulenc|Francisa Poulenca]] realizował jej program, tworząc muzykę nieskomplikowaną, o wyrazistej melodyce, cechującą się wysokim poziomem artystycznym{{r|encmuz}}.
* {{AllMusic|id=mn0000645801|tytuł=''Georges Auric''}}


Skomponował m.in. [[balet]]y ''Les Fâcheux'' (1924), ''Les Matelots'' (1925), ''La Pastorale'' (1925), ''Les enchantemments d’Alcine'' (1929), ''La concurrence'' (1932), ''Les imaginaires'' (1933), ''Le peintre et son modèle'' (1949), ''Phèdre'' (1950), ''Chemin de lumière'' (1952), ''Coup de feu'' (1952), ''La chambre'' (1954), ''Le bal des voleurs'' (1960), ''Eurydice'' (1964){{r|chodkowski}}, cykle [[pieśń (forma muzyczna)|pieśni]] (m.in. ''Trois interludes'' do słów [[René Chalupt]]a, 1914 i ''8 poèmes'' do słów [[Jean Cocteau|Jeana Cocteau]], 1919){{r|harvard}}, ''Imaginées I'' na flet i fortepian (1968), ''Imaginées II'' na wiolonczelę i fortepian (1969), ''Imaginées III'' na klarnet i fortepian (1971), ''Imaginées IV'' na altówkę i fortepian (1973) ''Double-jeux I–III'' na dwa fortepiany (1970–1971){{r|harvard}}.

Największą popularnością spośród twórczości Aurica cieszyły się utwory rozrywkowe w rodzaju ''Marszu skrzypiec'' oraz liczne ścieżki dźwiękowe do filmów takich jak ''[[Niech żyje wolność]]'' (1931), ''Les mystères de Paris'' (1935), ''Symphonie pastorale'' (1946) ''[[Piękna i Bestia (film 1946)|Piękna i bestia]]'' (1946), ''[[Moulin Rouge (film 1952)|Moulin Rougue]]'' (1952), ''Mystère Picasso'' (1956){{r|chodkowski}}.

== Przypisy ==
{{Przypisy|
<ref name=chodkowski>{{Cytuj książkę |tytuł = Encyklopedia muzyki| inni = red. Andrzej Chodkowski| wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN| miejsce = Warszawa| rok = 2006| isbn = 978-83-01-13410-5| strony = 58}}</ref>
<ref name=encmuz>{{Cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia Muzyczna PWM| wydawca = Polskie Wydawnictwo Muzyczne| tom = 1. Część biograficzna ab| miejsce = Kraków| rok = 1979| isbn = 83-224-0113-2| strony = 95–96}}</ref>
<ref name=harvard>{{Cytuj książkę |tytuł = The Harvard Biographical Dictionary of Music|wydawca = Harvard University Press| miejsce = Cambridge|rok = 1996|isbn = 0-674-37299-9|strony = 31}}</ref>
}}


{{Kontrola autorytatywna}}
{{Kontrola autorytatywna}}

Wersja z 21:08, 22 lis 2018

Georges Auric
Ilustracja
Georges Auric, 1940
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1899
Lodève

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

23 lipca 1983
Paryż

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Georges Auric (ur. 15 lutego 1899 w Lodève, zm. 23 lipca 1983 w Paryżu[1][2]) – francuski kompozytor i krytyk muzyczny.

Życiorys

Początkowo kształcił się w konserwatorium w Montpellier, następnie uczęszczał do Konserwatorium Paryskiego, gdzie uczył się kontrapunktu i fugi u Georgesa Caussade[1][3]. Od 1914 do 1916 roku student Schola Cantorum de Paris[1], kształcił się u Vincenta d’Indy’ego (kompozycja) oraz Léona de Saint-Réquiera (gra na organach)[3]. Członek Grupy Sześciu[1][2]. Przyjaźnił się z Siergiejem Diagilewem, dla którego zespołu Ballets Russes napisał kilka baletów[1].

Współpracował jako krytyk muzyczny z czasopismami Nouvelle Revue Française, Marianne, Paris-Soir i Nouvelles littéraires[1][3]. W 1954 roku został wybrany przewodniczącym Société des auteurs, compositeurs et éditeurs de musique[1][3]. W latach 1962–1968 dyrektor paryskiej Opery i generalny administrator Réunion des théâtres lyriques nationaux[1][2][3]. Od 1962 roku był członkiem Académie des Beaux-Arts[3].

Twórczość

Początkowo czerpał z dokonań Chabriera i Ravela, w późniejszym okresie jego twórczości zaznacza się wpływ Satiego, Strawinskiego oraz Prokofjewa[3]. Jako członek Grupy Sześciu najwierniej obok Francisa Poulenca realizował jej program, tworząc muzykę nieskomplikowaną, o wyrazistej melodyce, cechującą się wysokim poziomem artystycznym[3].

Skomponował m.in. balety Les Fâcheux (1924), Les Matelots (1925), La Pastorale (1925), Les enchantemments d’Alcine (1929), La concurrence (1932), Les imaginaires (1933), Le peintre et son modèle (1949), Phèdre (1950), Chemin de lumière (1952), Coup de feu (1952), La chambre (1954), Le bal des voleurs (1960), Eurydice (1964)[2], cykle pieśni (m.in. Trois interludes do słów René Chalupta, 1914 i 8 poèmes do słów Jeana Cocteau, 1919)[1], Imaginées I na flet i fortepian (1968), Imaginées II na wiolonczelę i fortepian (1969), Imaginées III na klarnet i fortepian (1971), Imaginées IV na altówkę i fortepian (1973) Double-jeux I–III na dwa fortepiany (1970–1971)[1].

Największą popularnością spośród twórczości Aurica cieszyły się utwory rozrywkowe w rodzaju Marszu skrzypiec oraz liczne ścieżki dźwiękowe do filmów takich jak Niech żyje wolność (1931), Les mystères de Paris (1935), Symphonie pastorale (1946) Piękna i bestia (1946), Moulin Rougue (1952), Mystère Picasso (1956)[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 31. ISBN 0-674-37299-9.
  2. ↑ a b c d e Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 58. ISBN 978-83-01-13410-5.
  3. ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 95–96. ISBN 83-224-0113-2.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Georges_Auric&oldid=55098449”