Socjalistyczna Partia Serbii: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
Dodanie loga
Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 1: Linia 1:
{{Partia polityczna infobox
{{Partia polityczna infobox
|nazwa = Socjalistyczna Partia Serbii
|nazwa = Socjalistyczna Partia Serbii
|logo =
|logo = SPSCNC logo.png
|kod_państwa =
|kod_państwa =
|skrót =
|skrót =
Linia 7: Linia 7:
|założona = 1990
|założona = 1990
|adres siedziby = [[Belgrad]]
|adres siedziby = [[Belgrad]]
|eurodeputowani =
|commons =
|rozwiązana =
|ideologia = [[socjalizm]]
|ideologia = [[socjalizm]]
|poglady gospodarcze =
|poglady gospodarcze =
Linia 14: Linia 17:
|organizacja młodzieżowa =
|organizacja młodzieżowa =
|kolory = [[barwa czerwona|czerwona]]
|kolory = [[barwa czerwona|czerwona]]
|posłowie =
|senatorowie =
|radni =
|www = http://www.sps.org.rs
|www = http://www.sps.org.rs
}}
}}

Wersja z 14:07, 1 mar 2019

Socjalistyczna Partia Serbii
{{{alt logo}}}
{{{opis logo}}}
Państwo {{{państwo}}}
Lider

Ivica Dačić

Adres siedziby

Belgrad

Strona internetowa
Slobodan Milošević

Socjalistyczna Partia Serbii (serb. Socijalistička partija Srbije / Социјалистичка партија Србије, SPS) – serbska partia polityczna o profilu socjalistycznym[1]. Ugrupowanie postkomunistyczne założone przez Slobodana Miloševicia, w szczególności w latach 90. identyfikowane jako lewicowa partia serbskiego nacjonalizmu.

Historia

Partia powstała 16 czerwca 1990. Założył ją Slobodan Milošević, pierwszy sekretarz KC Związku Komunistów Serbii, a od 1989 także przewodniczący Prezydium Republiki. Utworzono ją na bazie serbskiego oddziału partii komunistycznej i Socjalistycznego Związku Ludu Pracującego Serbii. W latach 90., w tym w okresie konfliktów zbrojnych związanych z rozpadem Jugosławii SPS pozostała głównym ugrupowaniem rządzącym. Jej przywódca od 1991 do 1997 urząd prezydenta Serbii, następnie objął stanowisko prezydenta federacji. Kolejni przedstawiciele SPS obejmowali też stanowisko premiera. Po wyborach w 1992 socjaliści zawiązali porozumienie z Serbską Partią Radykalną, szybki rozpad koalicji skutkował nowymi wyborami w 1993.

Po zwycięstwie i uzyskaniu 123 mandatów w 250-osobowym Zgromadzeniu Narodowym nowym premierem został Mirko Marjanović. W 1996 po wyborach lokalnych pod adresem SPS wysuwano zarzuty fałszerstw wyborczych. Na skutek protestów społecznych władza uznała w 1997 swoją porażkę w różnych miejscowościach, w tym w Belgradzie. W tym samym roku do wyborów parlamentarnych socjaliści przystąpili w sojuszu z marksistowską Jugosłowiańską Lewicą (partią Mirjany Marković, żony Slobodana Miloševicia) i Nową Demokracją. Główne partie opozycji (z wyjątkiem SPO) zbojkotowały te wybory. Mirko Marjanović z SPS pozostał na czele rządu, współtworzonego również przez nacjonalistycznych radykałów.

24 września 2000 przeprowadzono wybory samorządowe, parlamentarne na szczeblu federalnym, a także wybory na urząd prezydenta Federalnej Republiki Jugosławii. Zdecydowane zwycięstwo odniosła w nich zjednoczona pod szyldem DOS opozycja. Jej lider, Vojislav Koštunica, pokonał Slobodana Miloševicia w wyborach prezydenckich. Władze nie zamierzały uznać tych wyników, ostatecznie po wielotysięcznych protestach i zajęciu budynków rządowych przywódca socjalistów ustąpił 5 października 2000.

W przedterminowych wyborach do Skupsztiny przeprowadzonych dwa miesiące później SPS uzyskała tylko 37 miejsc w parlamencie, przechodząc po 10 latach rządów do opozycji. 28 czerwca 2001 Slobodan Milošević został wydany Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu dla byłej Jugosławii, gdzie został oskarżony o zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości. Zmarł w areszcie w Hadze 11 marca 2006 przed zakończeniem procesu, do końca formalnie pełniąc obowiązki przewodniczącego partii.

Faktycznie od 2003 SPS kierował Ivica Dačić, którego przywództwo zatwierdzono oficjalnie w 2006. Partia nadal traciła poparcie i reprezentację parlamentarną w kolejnych wyborach (2003 i 2007). W 2004 nieformalnie w Skupsztinie wspierała gabinet Vojislava Koštunicy. W 2008 socjaliści zawiązali koalicję wyborczą z Partią Zjednoczonych Emerytów Serbii i Zjednoczoną Serbią, zdobywając 20 mandatów, a następnie oficjalnie wchodząc do koalicji rządowej z Partią Demokratyczną. Sojusz SPS-PUPS-JS podwoił liczbę posłów w kolejnych wyborach w 2012, tym razem podpisując porozumienie ze zwycięskim obozem Serbskiej Partii Postępowej. Przywódca SPS Ivica Dačić stanął na czele nowego gabinetu.

W przedterminowych wyborach w 2014 koalicja została kolejny raz ponowiona, utrzymując dotychczasowy stan posiadania[2]. SPS pozostała także ugrupowaniem koalicyjnym, współtworząc rząd Aleksandara Vučicia, w którym jej lider został pierwszym wicepremierem[3].

W kolejnych przedterminowych wyborach w 2016 SPS odnowiła koalicję ze Zjednoczoną Serbią, a wśród nowych sojuszników znaleźli się Zieloni Serbii. Blok ten uzyskał 29 mandatów poselskich[4]. Aleksandar Vučić początkowo nie zamierzał kontynuować koalicji z SPS, jednakże sojusz rządowy został utrzymany. W sierpniu 2016 jej przedstawiciele otrzymali ministerialne nominacje do drugiego gabinetu dotychczasowego premiera[5].

W 2017 partia poparła urzędującego premiera i lidera postępowców w wyborach prezydenckich[6]. Po jego zwycięstwie pozostała częścią koalicji rządowej, współtworząc w czerwcu 2017 rząd Any Brnabić[7].

Wybory do Zgromadzenia Narodowego

Wyniki wyborów do Skupsztiny[1]:

  • 1990 – 46,1% głosów i 194 mandaty
  • 1992 – 28,8% głosów i 101 mandatów
  • 1993 – 36,7% głosów i 123 mandaty
  • 1997 – 38,7% głosów i 110 mandatów (koalicja z JUL i ND)
  • 2000 – 13,8% głosów i 37 mandatów
  • 2003 – 7,6% głosów i 22 mandaty
  • 2007 – 5,6% głosów i 16 mandatów
  • 2008 – 7,6% głosów i 20 mandatów (koalicja z PUPS i JS)
  • 2012 – 14,5% głosów i 44 mandaty (koalicja z PUPS i JS)
  • 2014 – 13,5% głosów i 44 mandaty (koalicja z PUPS i JS)
  • 2016 – 10,9% głosów i 29 mandatów (koalicja z JS)

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Parties and Elections in Europe: Serbia. parties-and-elections.eu. [dostęp 2016-05-05]. (ang.).
  2. 64. sednica Republičke izborne komisije. parlament.gov.rs, 24 marca 2014. [dostęp 2014-03-25]. (serb.).
  3. Srbija dobila novu vlada. b92.net, 27 kwietnia 2014. [dostęp 2014-04-27]. (serb.).
  4. Commission confirms: DSS-Dveri win seats in new parliament. b92.net, 5 maja 2016. [dostęp 2016-05-05]. (ang.).
  5. Cabinet revealed; Assembly to elect it by end of week. b92.net, 8 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-08]. (ang.).
  6. Предати потписи за кандидатуру Вучића. rts.rs, 4 marca 2017. [dostęp 2017-03-05]. (serb.).
  7. Ovo su imena 21 ministra u novoj vladi Ane Brnabić, sutra izbor u Skupštini. blic.rs, 27 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-27]. (serb.).

Bibliografia