Kazimierz Grudzielski

Kazimierz Grudzielski

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	9 maja 1856 Turew
Data i miejsce śmierci	31 marca 1921 Poznań
Przebieg służby
Lata służby	1878-1921
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Armia Wielkopolska Wojsko Polskie
Jednostki	2 Dywizja Strzelców Wielkopolskich
Stanowiska	komendant Straży Ludowej dowódca II Okręgu Wojskowego dowódca 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich dowódca Twierdzy Toruń
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa powstanie wielkopolskie
Odznaczenia

{{Żołnierz infobox}} Nieznane pola: 1.

Kazimierz Grudzielski (ur. 9 maja 1856 w Turwi, zm. 31 marca 1921 w Poznaniu) – podpułkownik piechoty Armii Cesarstwa Niemieckiego, generał podporucznik Armii Wielkopolskiej oraz generał dywizji Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Tablica na głazie w Gozdowie

Urodził się jako syn Wojciecha (administratora majątku) i Alfonsyny z domu Morin. Ukończył gimnazjum w Poznaniu, po czym wstąpił do uczelni wojskowej. Od 1878 był żołnierzem zawodowym w armii niemieckiej, w 1880 mianowany podporucznikiem. W 1914 jako podpułkownik otrzymał rozkaz mobilizacji straży granicznej w obwodzie Monschau nad granicą belgijską. 2 września 1917 przeszedł w stan spoczynku i zamieszkał w Opieszynie koło Wrześni.

12 listopada 1918 Powiatowa Rada Ludowa powierzyła mu funkcję polskiego kontrolera przy landracie we Wrześni. Po wybuchu powstania wielkopolskiego był komendantem Straży Ludowej na powiat wrzesiński, dowódcą odcinka północno-wschodniego z nominacji Dowództwa Generalnego w Poznaniu, dowódcą II Okręgu Wojskowego. Kierował działaniami powstańców pod Szubinem, po klęsce dowodził zorganizowaną w trybie alarmowym grupą dyspozycyjną. Doprowadził do wyzwolenia południowo-wschodniej Wielkopolski w połowie stycznia 1919 oraz zdołał utrzymać te tereny w czasie ofensywy niemieckiej w lutym i marcu 1919.

W marcu 1919 zorganizował i objął dowództwo 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. 11 marca 1919 na wniosek głównodowodzącego Komisariat Naczelnej Rady Ludowej mianował go generałem podporucznikiem. Był także inspektorem piechoty przy głównodowodzącym Wojsk Wielkopolskich, dowódcą Twierdzy Toruń, zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego „Poznań”. 3 stycznia 1921 mianowany został generałem porucznikiem z dniem przeniesienia w stan spoczynku – 1 kwietnia 1921. Zmarł 31 marca 1921 w Poznaniu. Został pochowany w Gozdowie pod Wrześnią. Żonaty od 1901 z Wandą Dobrogoyską, ich małżeństwo było bezdzietne.

Był odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy Nr 2788 (za działania w czasie powstania wielkopolskiego) oraz Krzyżem Niepodległości z Mieczami.

Bibliografia

• PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .brak strony (książka)
• Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
• Skan karty Kazimierza Grudzińskiego w Kartotece ewidencji ludności
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.

Linki zewnętrzne

• Zdjęcie generała na froncie powstańczym