Stefan Poznański: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Aight 2009 (dyskusja | edycje) m drobne merytoryczne |
Aight 2009 (dyskusja | edycje) drobne merytoryczne |
||
Linia 24: | Linia 24: | ||
== Odznaczenia == |
== Odznaczenia == |
||
* [[Order Budowniczych Polski Ludowej]] (1974)<ref>[http://mbc.malopolska.pl/dlibra/plain-content?id=56619 ''Wręczenie odznaczeń w Belwederze''], „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 3.</ref> |
|||
* [[Order Budowniczych Polski Ludowej]] |
|||
* Krzyż Kawalerski [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]] |
* Krzyż Kawalerski [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]] |
||
* [[Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”]] |
* [[Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”]] |
Wersja z 00:44, 28 paź 2020
Data i miejsce urodzenia |
5 stycznia 1922 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
8 stycznia 1982 |
Poseł VIII kadencji Sejmu PRL | |
Okres |
od 23 marca 1980 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Stefan Poznański (ur. 5 stycznia 1922 w Rzezawie, zm. 8 stycznia 1982 w Olsztynie) – polski działacz partyjny i akademicki, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji (1976–1982). Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys
W czasie okupacji pracował na roli, w 1942 przebywał w obozie karnym Kraków-Dąbie. Po wojnie pracował w Śląskich Zakładach Mleczarskich. W 1950 podjął studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie, które kontynuował w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Uzyskał tytuł profesora doktora habilitowanego nauk technicznych, z zawodu był inżynierem chemii i technologii żywności. Ukończywszy studia w 1953, związał się z WSR, gdzie pełnił funkcję dziekana, a następnie prorektora.
W Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej działał od 1955. Dwukrotnie pełnił funkcję I sekretarza KU PZPR, trzykrotnie członka egzekutywy KU, dwukrotnie członka plenum KM w Olsztynie, a dwukrotnie zastępcy członka plenum KW PZPR w Olsztynie. Zasiadał też w Komisji Rolnej KC. Był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk od 1976, członkiem Prezydium Komitetu Technologii i Chemii Żywności PAN, a także przewodniczącym Krajowej Rady Wynalazczości i Racjonalizacji Rady Głównej NOT.
Był wybitnym specjalistą w zakresie technologii żywności, zasłużonym wynalazcą oraz w 1974 laureatem I nagrody Ogólnopolskiego Konkursu o tytuł „Mistrza Racjonalizacji”.
W 1976 i 1980 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL VII i VIII kadencji w okręgu Olsztyn. Podczas obu kadencji zasiadał w Komisji Nauki i Postępu Technicznego i Komisji Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego, której był zastępcą przewodniczącego. Zmarł w trakcie kadencji, pochowany na cmentarzu komunalnym w Olsztynie[1].
Odznaczenia
- Order Budowniczych Polski Ludowej (1974)[2]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[3]
Przypisy
- ↑ Cmentarze Komunalne | Miejski System Informacji Przestrzennej Miasta Olsztyna [online], msipmo.olsztyn.eu [dostęp 2020-07-09] .
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze, „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 3.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400
Bibliografia
- Absolwenci Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego
- Członkowie Komisji Komitetu Centralnego PZPR
- Członkowie Komitetów Miejskich PZPR
- Członkowie Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Olsztynie
- Członkowie korespondenci PAN
- Pochowani na Cmentarzu Komunalnym w Olsztynie
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
- Odznaczeni Orderem Budowniczych Polski Ludowej
- Pierwsi sekretarze Komitetów Uczelnianych PZPR
- Posłowie z okręgu Olsztyn (PRL)
- Urodzeni w 1922
- Zmarli w 1982