Pałac Przebendowskich w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Pałac został wzniesiony w stylu barokowym ok. 1730 roku na ruinach wcześniejszej zabudowy dla podskarbiego koronnego Jana Jerzego Przebendowskiego. Jego projektantem był Jan Zygmunt Deybel. Budynek można znaleźć na mapie Warszawy C. F. Wernecka z 1732 r. Po śmierci Jana Jerzego Przebendowskiego, pałac odziedziczyła jego córka Dorota Henrietta, a następnie [[Piotr Jerzy Przebendowski]]. Po nim cały majątek odziedziczył Ignacy Przebendowski, który wynajął pałac dyplomacie i posłowi hiszpańskiemu w latach 1760-1762 [[Pedro Pablo de Bolea]], który urządzał w pałacu słynne bale maskowe. Ignacy Przebendowski sprzedał pałac w 1766 roku, który kupiły Anna z Łubieńskich Łętowska i Konstancja z Łubieńskich Kossowska, a w 1768 całość praw nabył do niego mąż Konstancji podskarbi koronny [[Roch Kossowski]]. |
|||
Pałac Przebendowskich został wzniesiony na ruinach wcześniejszej zabudowy ok. 1730 r. wg proj. Jana Zygmunta Deybla dla podskarbiego koronnego Jana Jerzego Przebendowskiego. Budynek można znaleźć na mapie Warszawy C. F. Wernecka z 1732 r. |
|||
Pałac należał do rodu Przebendowskich do lat 60. XVIII w. Później wielokrotnie zmieniał właścicieli i przeznaczenie. |
|||
W l. 1863-1912 należał do Jana Zawiszy, a po jego śmierci do żony Elżbiety oraz córki Marii. W roku 1912 nabył go książę [[Janusz Franciszek Radziwiłł]], [[ordynacja|ordynat]] na [[Ołyka|Ołyce]] i właściciel [[Nieborów|Nieborowa]]. Mieściły się w nim mieszkanie ordynata oraz "Zarząd Dóbr i Interesów ks. Janusza Radziwiłła". |
W l. 1863-1912 należał do Jana Zawiszy, a po jego śmierci do żony Elżbiety oraz córki Marii. W roku 1912 nabył go książę [[Janusz Franciszek Radziwiłł]], [[ordynacja|ordynat]] na [[Ołyka|Ołyce]] i właściciel [[Nieborów|Nieborowa]]. Mieściły się w nim mieszkanie ordynata oraz "Zarząd Dóbr i Interesów ks. Janusza Radziwiłła". |
||
Wersja z 11:54, 16 gru 2012
Pałac Przebendowskich – pałac w Warszawie wybudowany w pierwszej połowie XVIII w. przez Jana Jerzego Przebendowskiego. Mieści się obecnie pomiędzy jezdniami al. „Solidarności” (pod numerem 62, dawny adres: Bielańska 14).
Historia
Pałac został wzniesiony w stylu barokowym ok. 1730 roku na ruinach wcześniejszej zabudowy dla podskarbiego koronnego Jana Jerzego Przebendowskiego. Jego projektantem był Jan Zygmunt Deybel. Budynek można znaleźć na mapie Warszawy C. F. Wernecka z 1732 r. Po śmierci Jana Jerzego Przebendowskiego, pałac odziedziczyła jego córka Dorota Henrietta, a następnie Piotr Jerzy Przebendowski. Po nim cały majątek odziedziczył Ignacy Przebendowski, który wynajął pałac dyplomacie i posłowi hiszpańskiemu w latach 1760-1762 Pedro Pablo de Bolea, który urządzał w pałacu słynne bale maskowe. Ignacy Przebendowski sprzedał pałac w 1766 roku, który kupiły Anna z Łubieńskich Łętowska i Konstancja z Łubieńskich Kossowska, a w 1768 całość praw nabył do niego mąż Konstancji podskarbi koronny Roch Kossowski.
W l. 1863-1912 należał do Jana Zawiszy, a po jego śmierci do żony Elżbiety oraz córki Marii. W roku 1912 nabył go książę Janusz Franciszek Radziwiłł, ordynat na Ołyce i właściciel Nieborowa. Mieściły się w nim mieszkanie ordynata oraz "Zarząd Dóbr i Interesów ks. Janusza Radziwiłła".
Zniszczony w czasie powstania warszawskiego, został odebrany Januszowi Radziwiłłowi w 1947 r. Odbudowany w roku 1949 razem z Trasą W-Z. W czasach PRL służył jako Centralne Muzeum im. Lenina, którego otwarcie nastąpiło 21 kwietnia 1955 roku.
Od roku 1990 w budynku pałacu ma swoją siedzibę Muzeum Niepodległości, natomiast od ok. 2000 r. do 2009 r. funkcjonowało w nim Kino Paradiso.
Bibliografia
- Anna Saratowicz, Pałac Przebendowskich, Warszawa 1990, ISBN 8301096233.
- Karol Mórawski, Wiesław Głębocki "Warszawa" -przewodnik turystyczny, Warszawa 1982, KAW
Linki zewnętrzne
Nieprawidłowe parametry: {52|14|43.45|N|21|0|15.34|E|region:PL}