Anna Cylejska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Młodość w Celje: gramatyka: nazwa miasta "Celje" się odmienia tak jak rzeczownik "słońce" |
→Młodość w Celju: drobne merytoryczne |
||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
=== Młodość w Celju === |
=== Młodość w Celju === |
||
W 1394, po śmierci ojca i powtórnym zamążpójściu i wyjeździe matki do [[Teck]], trafiła pod opieką swego stryja, hrabiego [[Herman II von Cilli|Hermana II Cylejskiego]]<ref name="Spórna">M. Spórna, P. Wierzbicki, ''Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego'', Kraków 2003, s. 23.</ref>. Prawdopodobnie pod koniec 1400 do [[Celje|Celja]] przybyło poselstwo polskie w skład którego skład wchodzili: kasztelan śremski [[Jan z Obichowa]], [[Hińcza z Rogowa]] i [[Jan Nasian de Ostrowce|Jan z Ostrowca]]. Przybyli oni z rozkazu króla polskiego [[Władysław II Jagiełło|Władysława II Jagiełły]] w celu zawarcia z hrabią Celja Hermanem wstępnego układu małżeńskiego Władysława i Anny. Według tradycji już umierająca [[Jadwiga Andegaweńska]] wyraziła rzekomo życzenie, aby Anna została jej następczynią na tronie polskim<ref name="Spórna" />. 23 kwietnia 1401 [[Poczet papieży|papież]] [[Bonifacy IX]] udzielił [[dyspensa|dyspensy]] przyszłym małżonkom, bowiem Anna była w trzecim stopniu spokrewniona z pierwszą żoną Jagiełły, Jadwigą. |
W 1394, po śmierci ojca i powtórnym zamążpójściu i wyjeździe matki do [[Teck]], trafiła pod opieką swego stryja, hrabiego [[Herman II von Cilli|Hermana II Cylejskiego]]<ref name="Spórna">M. Spórna, P. Wierzbicki, ''Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego'', Kraków 2003, s. 23.</ref>. Prawdopodobnie pod koniec 1400 do [[Celje|Celja]] na terenie dzisiejszej [[Słowenia|Słowenii]] przybyło poselstwo polskie, w skład którego skład wchodzili: kasztelan śremski [[Jan z Obichowa]], [[Hińcza z Rogowa]] i [[Jan Nasian de Ostrowce|Jan z Ostrowca]]. Przybyli oni z rozkazu króla polskiego [[Władysław II Jagiełło|Władysława II Jagiełły]] w celu zawarcia z hrabią Celja Hermanem wstępnego układu małżeńskiego Władysława i Anny. Według tradycji już umierająca [[Jadwiga Andegaweńska]] wyraziła rzekomo życzenie, aby Anna została jej następczynią na tronie polskim<ref name="Spórna" />. 23 kwietnia 1401 [[Poczet papieży|papież]] [[Bonifacy IX]] udzielił [[dyspensa|dyspensy]] przyszłym małżonkom, bowiem Anna była w trzecim stopniu spokrewniona z pierwszą żoną Jagiełły, Jadwigą. |
||
=== Małżeństwo z Władysławem Jagiełłą === |
=== Małżeństwo z Władysławem Jagiełłą === |
||
Wersja z 14:10, 5 lut 2013
Szablon:Władczyni infobox Anna Cylejska (ur. koniec 1380 lub początek 1381, zm. 20 lub 21 marca[1] 1416 w Krakowie) − królowa Polski, druga żona króla Władysława Jagiełły, córka hrabiego cylejskiego Wilhelma von Cilli i Anny, córki króla polskiego Kazimierza Wielkiego.
Życiorys
Młodość w Celju
W 1394, po śmierci ojca i powtórnym zamążpójściu i wyjeździe matki do Teck, trafiła pod opieką swego stryja, hrabiego Hermana II Cylejskiego[2]. Prawdopodobnie pod koniec 1400 do Celja na terenie dzisiejszej Słowenii przybyło poselstwo polskie, w skład którego skład wchodzili: kasztelan śremski Jan z Obichowa, Hińcza z Rogowa i Jan z Ostrowca. Przybyli oni z rozkazu króla polskiego Władysława II Jagiełły w celu zawarcia z hrabią Celja Hermanem wstępnego układu małżeńskiego Władysława i Anny. Według tradycji już umierająca Jadwiga Andegaweńska wyraziła rzekomo życzenie, aby Anna została jej następczynią na tronie polskim[2]. 23 kwietnia 1401 papież Bonifacy IX udzielił dyspensy przyszłym małżonkom, bowiem Anna była w trzecim stopniu spokrewniona z pierwszą żoną Jagiełły, Jadwigą.
Małżeństwo z Władysławem Jagiełłą
16 lipca 1401 Anna przybyła do Krakowa, jednak ślub został odłożony na czas ośmiu miesięcy. 29 stycznia 1402 w katedrze krakowskiej Anna Cylejska została drugą żoną Władysława Jagiełły. 25 lutego 1403 w tej samej katedrze Anna została koronowana na królową Polski.
Dzięki małżeństwu z Anną, król Polski wzmacniał w ten sposób swoje stanowisko w Koronie, żeniąc się z Piastówną po kądzieli. Królowa często towarzyszyła mężowi w licznych podróżach. W 1405 zaprosiła na Wawel swego kuzyna Hermana von Cilli, zaś w 1410 stryja, który był posłem króla niemieckiego Zygmunta Luksemburskiego. W 1412 wraz z mężem zorganizowała wesele księżnej mazowieckiej Cymbarki i księcia austriackiego Ernesta Żelaznego. W latach 1413–1414 przebywała na Litwie w związku z misją chrystianizacyjną na Żmudzi[3].
Plotki na temat Anny
W okresie małżeństwa z Jagiełłą kilkukrotnie posądzano Annę o niewierność mężowi[3]. W 1407 starosta krakowski Klemens z Moskorzewa oskarżył królową o romans z Jakubem z Kobylan i Mikołajem Chrząstowskim, polskimi rycerzami. Oskarżania te zostały uznane za niesłuszne, a arcybiskup gnieźnieński Mikołaj Kurowski oczyścił Annę z zarzutów. Rok później królowa została oskarżona o cudzołóstwo z Janem Tęczyńskim, zaś w 1411 z jej niedawnym obrońcą Mikołajem Kurowskim.
Śmierć i pochówek
Pod koniec 1415 Anna zachorowała i 20 lub 21 marca 1416 zmarła w Krakowie. Została pochowana w katedrze na Wawelu w pobliżu ołtarza Świętej Doroty. Z małżeństwa Anny i Władysława pochodziła urodzona 8 kwietnia 1408[4] córka Jadwiga.
- ↑ Z. Wdowiszewski, Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, Kraków 2005, s. 67–68 (pierwodruk: 1968); J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań–Wrocław 1999, s. 128. W Polskim Słowniku Biograficznym błędnie: 21 maja, zob. K. Pieradzka, Anna Cylejska, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 1, Kraków 1935, s. 121 (niesprostowane).
- ↑ a b M. Spórna, P. Wierzbicki, Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego, Kraków 2003, s. 23.
- ↑ a b M. Spórna, P. Wierzbicki, Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego, Kraków 2003, s. 24.
- ↑ Wdowiszewski Z., Genealogia Jagiellonów..., s. 81
Bibliografia
- M. Spórna, P. Wierzbicki, Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego, Zielona Sowa, Kraków 2003, ISBN 83-7389-189-7, s. 23–24.
- Zygmunt Wdowiszewski Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, Avalon, Kraków 2005, ISBN 83-918497-2-4, s. 66–68.
Literatura uzupełniająca
- Krystyna Pieradzka, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 121. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 8304034840