Rezerwat przyrody Morysin: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m sprzątanie kodów map |
→Linki zewnętrzne: drobne merytoryczne |
||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
[http://www.sztuka.net |
[http://www.sztuka.net/palio/html.run?_Instance=www.sztuka.net.pl&_PageID=853&newsId=2020&_cms=newser&_CheckSum=-2130752047 artykuł o Parku - dużo zdjęć - dawnych i pokazujących teraźniejszy stan parku] |
||
[http://maps.google.com/maps?hl=en&t=k&ll=52.172879,21.098857&spn=0.011607,0.028925&t=k Rezerwat Morysin z satelity] |
[http://maps.google.com/maps?hl=en&t=k&ll=52.172879,21.098857&spn=0.011607,0.028925&t=k Rezerwat Morysin z satelity] |
||
Wersja z 11:33, 26 kwi 2013
Szablon:Rezerwat przyrody infobox
Rezerwat przyrody Morysin – utworzony w 1996[1] r. krajobrazowy rezerwat przyrody położony w Warszawie w dzielnicy Warszawa-Wilanów, położony między Jeziorem Wilanowskim, rzeką Wilanówką i Kanałem Sobieskiego na terenie obszaru Morysin.
W wieku XVII-XVIII Morysin w całości był porośnięty lasem łęgowym, który ze względu na naturalne granice pełnił funkcję zwierzyńca. W początku XIX wieku - za rządów Stanisława Kostki Potockiego - ówczesnego właściciela Wilanowa, jego północną część przekształcono w park romantyczny i nazwano Morysinem na cześć wnuka Potockiego - Maurycego, zwanego zdrobniale Morysiem. W parku w 1811 r. wzniesiono pałacyk z rotundą wzorowaną na świątyni Westy w Tivoli, a w 1825 tzw. oraculum, czyli figurę pogańskiego bóstwa między dwoma kolumnami. Park ten był skomunikowany z wilanowskim zespołem pałacowym dzięki wodom Jeziora i Kanału Sobieskiego. Istniały także kanały wewnątrzparkowe, które pozwalały podpływać łodziami aż do stóp pałacyku-rotundy. W połowie XIX wieku w parku powstał murowany dom dozorcy oraz drewniana gajówka, a park przebudowano tworząc modne wówczas klomby. W 1846 r. na otwartym terenie na południe od parku (na polach morysińskich) wybudowano ceglaną neogotycką bramę, która zamykała wysadzaną drzewami aleję położoną na osi pałacu w Wilanowie. Park pełnił rolę rekreacyjno-wypoczynkową dla właścicieli pałacu i ich gości do 1939 r. kiedy to zaczęła się jego dewastacja. Po 1945 r. park włączony został do Muzeum Narodowego w Warszawie, a od 1995 r. jest własnością Muzeum Pałacu w Wilanowie. W 1973 r. park został wpisany do rejestru zabytków województwa warszawskiego, w 1994 r. został uznany na mocy zarządzenia Prezydenta RP za część Warszawy - pomnika historii. Obecnie, ze względu na brak planu ochrony rezerwatu, jest to teren dostępny tylko na mocy pozwolenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie.
Powierzchnia rezerwatu (obejmującego park, północną zatokę Jeziora Wilanowskiego i wyspę na jeziorze) wynosi: 53,46 ha.
Cel powołania rezerwatu to ochrona fragmentu doliny Wisły z lasem łęgowym i olszowym z licznymi okazami drzew pomnikowych oraz bogatą florą i fauną.
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Morysina wszedł w skład Wilanowskiego Parku Kulturowego, obejmującego także zespoły Gucin Gaju i Skarpy warszawskiej wraz z ich otoczeniem i powiązaniami krajobrazowymi oraz zespoły rezydencjonalne Wilanowa, Ursynowa i Natolina.
Zobacz też: Wilanów.
Linki zewnętrzne
artykuł o Parku - dużo zdjęć - dawnych i pokazujących teraźniejszy stan parku
Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków
- ↑ Zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 czerwca 1996 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody. (M.P. 1996 Nr 42 poz. 409)