Raciąż (województwo kujawsko-pomorskie): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Gmina Tuchola – zmieniono link(i) do Tuchola (gmina); zmiany kosmetyczne |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 36: | Linia 36: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
W |
W trakcie badań archeologicznych stwierdzono w Raciążu ślady osady z czasów kultury łużyckiej oraz z IX-X wieku. W połowie XIII wieku wybudowano w Raciążu drewniano-ziemny gród obronny, który znajdował się około 3,5 km na pn.-zach. od obecnej wsi, nad jez. [[Śpierewnik]]. Mieścił się w nim ośrodek kasztelański co oznacza, że miejscowość ta była centrum administracyjnym dla całego pobliskiego terytorium. Potwierdza ten fakt wzmianka z 1178 roku z dokumentu księcia pomorskiego [[Sambor I gdański|Sambora I]], który wymienił Raciąż obok innych grodów kasztelańskich w Świeciu i Wyszogrodzie. Pod grodem przebiegał szlak handlowy do Gdańska, co stworzyło dogodne warunki do stworzenia tu komory celnej i prawdopodobnie targu. |
||
Gród został spalony w 1256 roku, kiedy to [[Mściwój II|Mściwoj II]], syn księcia pomorskiego [[Świętopełk II Wielki|Świętopełka II]], zdobył [[Nakło nad Notecią|Nakło]]<ref>Wywołało to krótkotrwałą wojnę wielkopolską-pomorską zakończoną w połowie 1256 r. rezygnacją Świętopełka z Nakła, por. Gerard Labuda, Zwycięstwo ustroju wczesnofeudalnego na Pomorzu Wschodnim (1120-1310), w: Historia Pomorza, t. I, do roku 1466, Poznań 1972, s. 529</ref>. W odwet książęta [[Przemysł I]] wspólnie z księciem [[Kazimierz I kujawski|Kazimierzem I kujawskim]] wyprawili się na początku zimy 1255\1256 i najechali na ziemie podległe Świętopełkowi I, zdobywając gród w Raciążu. "[[Kronika wielkopolska|Kronika Wielkopolska]]" poświadcza, że nacierający podpalili gród, a "Rocznik kapituły poznańskiej" podaje, że w ręce księcia Przemysła dostał się [[kasztelan]] Sokół, [[wojski]] i chorąży. |
Gród został spalony w 1256 roku, kiedy to [[Mściwój II|Mściwoj II]], syn księcia pomorskiego [[Świętopełk II Wielki|Świętopełka II]], zdobył [[Nakło nad Notecią|Nakło]]<ref>Wywołało to krótkotrwałą wojnę wielkopolską-pomorską zakończoną w połowie 1256 r. rezygnacją Świętopełka z Nakła, por. Gerard Labuda, Zwycięstwo ustroju wczesnofeudalnego na Pomorzu Wschodnim (1120-1310), w: Historia Pomorza, t. I, do roku 1466, Poznań 1972, s. 529</ref>. W odwet książęta [[Przemysł I]] wspólnie z księciem [[Kazimierz I kujawski|Kazimierzem I kujawskim]] wyprawili się na początku zimy 1255\1256 i najechali na ziemie podległe Świętopełkowi I, zdobywając gród w Raciążu. "[[Kronika wielkopolska|Kronika Wielkopolska]]" poświadcza, że nacierający podpalili gród, a "Rocznik kapituły poznańskiej" podaje, że w ręce księcia Przemysła dostał się [[kasztelan]] Sokół, [[wojski]] i chorąży. |
||
Gród jednak niedługo potem go odbudowano. Na terenie grodu znajdowała się murowana romańska wieża, w której prawdopodobnie więziony był w 1269 roku książę [[Mściwój II]] przez brata Warcisława II i stryja Sambora II<ref>M.Kowalczyk, Raciąż-średniowieczny gród i kasztelania, Łódź 1986, s.134</ref>. |
Gród jednak niedługo potem go odbudowano. Na terenie grodu znajdowała się murowana romańska wieża, w której prawdopodobnie więziony był w 1269 roku książę [[Mściwój II]] przez brata Warcisława II i stryja Sambora II<ref>M.Kowalczyk, Raciąż-średniowieczny gród i kasztelania, Łódź 1986, s.134</ref>. |
||
Wersja z 10:43, 4 lip 2013
| wieś | |
 Kościół pw. Świętej Trójcy | |
| Państwo | kujawsko-pomorskie |
|---|---|
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
756 |
| Strefa numeracyjna |
52 |
| Kod pocztowy |
89-502 |
| Tablice rejestracyjne |
CTU |
| SIMC |
0098826 |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |
Raciąż (niem. Reetz) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Tuchola.
Wieś jest siedzibą sołectwa Raciąż w którego skład wchodzą również miejscowości: Borki, Mrowiniec, Nadolna Karczma, Nadolnik, Raciąski Młyn, Raciąż-Piaski, Wybudowanie Raciąskie, Wysocki Młyn i Wysoka.
Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Raciąż. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie bydgoskim.
Wieś jest położona na zachodnim krańcu Borów Tucholskich, otoczona trzema jeziorami: Raciąskim, Rudnica i Przylonek połączonym poprzez Raciąską Strugę z Brdą. Zamieszkuje ją obecnie ok. 800 mieszkańców, jednak ta liczba szybko się zmienia gdyż wieś rozwija się bardzo dynamicznie. Mimo to, jest to miejscowość zaciszna, gdyż leży z dala od głównych dróg i tras przelotowych.
Historia
W trakcie badań archeologicznych stwierdzono w Raciążu ślady osady z czasów kultury łużyckiej oraz z IX-X wieku. W połowie XIII wieku wybudowano w Raciążu drewniano-ziemny gród obronny, który znajdował się około 3,5 km na pn.-zach. od obecnej wsi, nad jez. Śpierewnik. Mieścił się w nim ośrodek kasztelański co oznacza, że miejscowość ta była centrum administracyjnym dla całego pobliskiego terytorium. Potwierdza ten fakt wzmianka z 1178 roku z dokumentu księcia pomorskiego Sambora I, który wymienił Raciąż obok innych grodów kasztelańskich w Świeciu i Wyszogrodzie. Pod grodem przebiegał szlak handlowy do Gdańska, co stworzyło dogodne warunki do stworzenia tu komory celnej i prawdopodobnie targu. Gród został spalony w 1256 roku, kiedy to Mściwoj II, syn księcia pomorskiego Świętopełka II, zdobył Nakło[1]. W odwet książęta Przemysł I wspólnie z księciem Kazimierzem I kujawskim wyprawili się na początku zimy 1255\1256 i najechali na ziemie podległe Świętopełkowi I, zdobywając gród w Raciążu. "Kronika Wielkopolska" poświadcza, że nacierający podpalili gród, a "Rocznik kapituły poznańskiej" podaje, że w ręce księcia Przemysła dostał się kasztelan Sokół, wojski i chorąży. Gród jednak niedługo potem go odbudowano. Na terenie grodu znajdowała się murowana romańska wieża, w której prawdopodobnie więziony był w 1269 roku książę Mściwój II przez brata Warcisława II i stryja Sambora II[2].
Po książętach pomorskich Raciąż stał się własnością Piotra Święcy, razem z Bysławiem i Cekcynem oraz z grodem w Nowem. W roku 1313 roku Piotr Święca oddał Krzyżakom gród Nowe z okolicami. W latach 1325-1330 w ręce zakonu przeszła także Tuchola i okolice, przez którą przeprowadzono nowy szlak handlowy. W roku 1325 nadał Piotr Święca karczmę karczmarzowi z Raciąża- Wawrzyńcowi Walce. W 1349 roku nastąpiła lokacja wsi chłopskiej na prawie chełmińskim. W 1454 roku Raciąż przeszedł w ręce króla Polski, jako część starostwa tucholskiego.
Galeria
Zobacz też
- ↑ Wywołało to krótkotrwałą wojnę wielkopolską-pomorską zakończoną w połowie 1256 r. rezygnacją Świętopełka z Nakła, por. Gerard Labuda, Zwycięstwo ustroju wczesnofeudalnego na Pomorzu Wschodnim (1120-1310), w: Historia Pomorza, t. I, do roku 1466, Poznań 1972, s. 529
- ↑ M.Kowalczyk, Raciąż-średniowieczny gród i kasztelania, Łódź 1986, s.134
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- M.Kowalczyk "Raciąż – średniowieczny gród i kasztelania", Łódź 1986
Siedziba gminy: Tuchola
| Miasto | |
|---|---|
| Części miasta | |
| Wsie |
|
| Kolonie | |
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Przysiółek wsi | |
| Pozostałe miejscowości |
