Wilhelm Radziwiłł: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Bot poprawia linki zewnętrzne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
Współwłaściciel ordynacji: [[Ołyka|ołyckiej]] i [[Przygodzice|przygodzickiej]]. Patron kościoła farnego w [[Ostrów Wielkopolski|Ostrowie]]. Zaangażował się przy budowie ostrowskiego [[I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kompałły i Wojciecha Lipskiego w Ostrowie Wielkopolskim|Królewskiego Gimnazjum Męskiego]]. |
Współwłaściciel ordynacji: [[Ołyka|ołyckiej]] i [[Przygodzice|przygodzickiej]]. Patron kościoła farnego w [[Ostrów Wielkopolski|Ostrowie]]. Zaangażował się przy budowie ostrowskiego [[I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kompałły i Wojciecha Lipskiego w Ostrowie Wielkopolskim|Królewskiego Gimnazjum Męskiego]]. |
||
Zmarł [[5 sierpnia]] [[1870]] roku w [[Berlin]]ie. Pochowano go w [[Antonin]] |
Zmarł [[5 sierpnia]] [[1870]] roku w [[Berlin]]ie. Pochowano go w kaplicy rodzinnej pod wezwaniem Matki Boskiej Ostrobramskiej w [[Antonin (powiat ostrowski)|Antoninie]] koło Ostrowa Wielkopolskiego. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
Wersja z 12:21, 6 wrz 2013
![]() | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
19.03.1797 |
Data i miejsce śmierci |
05.08.1870 |
Ojciec | |
Matka |
Fryderyka Dorota Ludwika von Hohenzollern |
Dzieci |
z Matildą Clary et Aldringen: |
Wilhelm Paweł Radziwiłł herbu Trąby (ur. 19 marca 1797 w Berlinie, zm. 5 sierpnia 1870 w Berlinie) – książę, generał pruski, trzynasty ordynat na Nieświeżu.
Syn Antoniego Henryka Radziwiłła, brat Bogusława Fryderyka Radziwiłła i Elizy Radziwiłłówny. Razem z bratem Bogusławem tworzył zgodną parę, którą łączyły m.in. żony będące siostrami, wspólny majątek.
W latach 1813-1814 brał udział w wojnach napoleońskich służąc czynnie w armii pruskiej jako adiutant w sztabie gen. von Bülowa. Następnie, w latach 1816-1819 studiował w Akademii Wojskowej w Berlinie. W 1821 otrzymał dowództwo jednego z batalionów 19 Pułku Piechoty stacjonującego w Poznaniu. Następnie przeniesiony do rezerwy, w której, pomimo braku doświadczenia, otrzymywał kolejne awanse. W 1847 został dziedzicznym członkiem pruskiej Izby Panów. W 1848 głosował przeciwko włączeniu Wielkiego Księstwa Poznańskiego do Związku Niemieckiego. W 1848 roku powrócił do czynnej służby wojskowej jako generał biorąc udział w I wojnie o Szlezwik. W tym samym roku został komendantem twierdzy Torgau. Funkcję tę sprawował do 1850 roku. Następnie w 1852 został dowódcą IV Korpusu Armijnego w Magdeburgu, w 1858 dowódcą III Korpusu Armijnego w Berlinie. W 1859 mianowano go wojskowym gubernatorem Brandenburgii.
W dniu 1 lipca 1860 regent Wilhelm Hohenzollern mianował go generalnym inspektorem twierdz i szefem Korpusu Inżynierów i Pionierów. W 1864 przeszedł zawał serca. Pogarszający się stan zdrowia sprawił, że w 1866 przeszedł na emeryturę.
Współwłaściciel ordynacji: ołyckiej i przygodzickiej. Patron kościoła farnego w Ostrowie. Zaangażował się przy budowie ostrowskiego Królewskiego Gimnazjum Męskiego.
Zmarł 5 sierpnia 1870 roku w Berlinie. Pochowano go w kaplicy rodzinnej pod wezwaniem Matki Boskiej Ostrobramskiej w Antoninie koło Ostrowa Wielkopolskiego.
Zobacz też
Linki zewnętrzne