Gostchorze: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →top: poprawa linkowań |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 28: | Linia 28: | ||
'''Gostchorze''' – ([[Język niemiecki|niem.]] ''Goskar''<ref name="przew">{{cytuj książkę | autor = Krzysztof Garbacz | tytuł = Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1 | strony=218}}</ref>) [[wieś]] w [[Polska|Polsce]] położona w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], w [[Powiat krośnieński (województwo lubuskie)|powiecie krośnieńskim]], w [[Krosno Odrzańskie (gmina)|gminie Krosno Odrzańskie]]. |
'''Gostchorze''' – ([[Język niemiecki|niem.]] ''Goskar''<ref name="przew">{{cytuj książkę | autor = Krzysztof Garbacz | tytuł = Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1 | strony=218}}</ref>) [[wieś]] w [[Polska|Polsce]] położona w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], w [[Powiat krośnieński (województwo lubuskie)|powiecie krośnieńskim]], w [[Krosno Odrzańskie (gmina)|gminie Krosno Odrzańskie]]. |
||
⚫ | |||
⚫ | W dobie piastowskiej Gostchorze było ważnym punkiem na strategicznej mapie ziemi krośnieńskiej. Ponad 40 lat temu archeolog Edward Dąbrowski, dokonał obserwacji terenowych, które pozwoliły |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
Sołtys Ewa Klepczyńska otrzymała tytuł "Niezwykła Polka" w akcji Akacja 2007, oraz "Wicelubuszanin 2007 roku", w plebiscycie [[Gazeta Lubuska|Gazety Lubuskiej]]. |
Sołtys Ewa Klepczyńska otrzymała tytuł "Niezwykła Polka" w akcji Akacja 2007, oraz "Wicelubuszanin 2007 roku", w plebiscycie [[Gazeta Lubuska|Gazety Lubuskiej]]. |
||
== Grodzisko Gostchorze == |
|||
⚫ | W dobie piastowskiej Gostchorze było ważnym punkiem na strategicznej mapie ziemi krośnieńskiej. Ponad 40 lat temu archeolog Edward Dąbrowski, dokonał obserwacji terenowych, które pozwoliły rozpoznać system obronny wczesnopiastowskiego państwa na polsko-niemieckim pograniczu<ref name="przew" />. Na wysokim cyplu, po drugiej stronie Odry, oddalonym o 4,7 km od krośnieńskiej warowni wznosił się kolejny gród. Wznoszący się na wysokości 40 m nad poziom Odry cypel oraz głębokie i szerokie parowy tworzyły znakomite warunki do obrony przed nieprzyjacielem. Dostęp do warowni o wymiarach 50–60 x 140 m był możliwy jedynie od strony północnej. Na początku lat sześćdziesiątych zebrane z powierzchni grodziska zabytki, a więc ułamki ceramiki i sprzączka brązowa, pozwoliły datować go wstępnie na lata 800–1100, a więc m.in. na czasy [[Bolesław I Chrobry|Bolesława Chrobrego]]<ref name="przew" />. Położona pod dzisiejszym Gostchorzem warownia miała spełniać funkcję strategiczną, podobnie jak widoczny doskonale z tego miejsca gród krośnieński. Pozostało po niej niewiele śladów, a jednak zarysy umocnień nie zostały tak mocno zniwelowane przez ludzi i naturę jak wały grodu krośnieńskiego<ref name="przew" />. Kolejny gród znajdujący się w tej okolicy znajdował się w [[Połupin|Połupinie]] po południowej stronie Odry. |
||
⚫ | |||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Linia 40: | Linia 41: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{cytuj książkę | autor = Krzysztof Garbacz | tytuł = Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1 | wydawca = Agencja Wydawnicza „PDN” | miejsce = Zielona Góra | rok = 2011 | strony =218 | isbn = 978-83-919914-8-0 }} |
* {{cytuj książkę | autor = Krzysztof Garbacz | tytuł = Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1 | wydawca = Agencja Wydawnicza „PDN” | miejsce = Zielona Góra | rok = 2011 | strony =218 | isbn = 978-83-919914-8-0 }} |
||
* Gruszka B., Twardy J., ''Kałagate S., Grodzisko w Gostchorzu – Goskar'', Krosno Odrzańskie 2015. |
|||
{{Gmina Krosno Odrzańskie}} |
{{Gmina Krosno Odrzańskie}} |
Wersja z 12:24, 28 gru 2016
{{{rodzaj miejscowości}}} | |
Państwo | lubuskie |
---|---|
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2009) |
324 [1] |
Strefa numeracyjna |
(+48) 68 |
Kod pocztowy |
66-600 |
Tablice rejestracyjne |
FKR |
SIMC |
0910587 |
Położenie na mapie brak | |
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} |
Gostchorze – (niem. Goskar[2]) wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Krosno Odrzańskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Sołtys Ewa Klepczyńska otrzymała tytuł "Niezwykła Polka" w akcji Akacja 2007, oraz "Wicelubuszanin 2007 roku", w plebiscycie Gazety Lubuskiej.
Grodzisko Gostchorze
W dobie piastowskiej Gostchorze było ważnym punkiem na strategicznej mapie ziemi krośnieńskiej. Ponad 40 lat temu archeolog Edward Dąbrowski, dokonał obserwacji terenowych, które pozwoliły rozpoznać system obronny wczesnopiastowskiego państwa na polsko-niemieckim pograniczu[2]. Na wysokim cyplu, po drugiej stronie Odry, oddalonym o 4,7 km od krośnieńskiej warowni wznosił się kolejny gród. Wznoszący się na wysokości 40 m nad poziom Odry cypel oraz głębokie i szerokie parowy tworzyły znakomite warunki do obrony przed nieprzyjacielem. Dostęp do warowni o wymiarach 50–60 x 140 m był możliwy jedynie od strony północnej. Na początku lat sześćdziesiątych zebrane z powierzchni grodziska zabytki, a więc ułamki ceramiki i sprzączka brązowa, pozwoliły datować go wstępnie na lata 800–1100, a więc m.in. na czasy Bolesława Chrobrego[2]. Położona pod dzisiejszym Gostchorzem warownia miała spełniać funkcję strategiczną, podobnie jak widoczny doskonale z tego miejsca gród krośnieński. Pozostało po niej niewiele śladów, a jednak zarysy umocnień nie zostały tak mocno zniwelowane przez ludzi i naturę jak wały grodu krośnieńskiego[2]. Kolejny gród znajdujący się w tej okolicy znajdował się w Połupinie po południowej stronie Odry.
W Gostchorzu działa grupa "Goskar" promująca swoją miejscowość i przedstawiająca scenki z życia średniowiecznego grodu. 7 lipca 2007 roku po raz pierwszy odbył się "Festyn Średniowieczny".
Bibliografia
- Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 218. ISBN 978-83-919914-8-0.
- Gruszka B., Twardy J., Kałagate S., Grodzisko w Gostchorzu – Goskar, Krosno Odrzańskie 2015.