Gostchorze: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m →‎top: poprawa linkowań
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 28: Linia 28:
'''Gostchorze''' – ([[Język niemiecki|niem.]] ''Goskar''<ref name="przew">{{cytuj książkę | autor = Krzysztof Garbacz | tytuł = Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1 | strony=218}}</ref>) [[wieś]] w [[Polska|Polsce]] położona w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], w [[Powiat krośnieński (województwo lubuskie)|powiecie krośnieńskim]], w [[Krosno Odrzańskie (gmina)|gminie Krosno Odrzańskie]].
'''Gostchorze''' – ([[Język niemiecki|niem.]] ''Goskar''<ref name="przew">{{cytuj książkę | autor = Krzysztof Garbacz | tytuł = Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1 | strony=218}}</ref>) [[wieś]] w [[Polska|Polsce]] położona w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]], w [[Powiat krośnieński (województwo lubuskie)|powiecie krośnieńskim]], w [[Krosno Odrzańskie (gmina)|gminie Krosno Odrzańskie]].


[[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość administracyjnie należała do [[Województwo zielonogórskie (1975–1998)|województwa zielonogórskiego]].
W dobie piastowskiej Gostchorze było ważnym punkiem na strategicznej mapie ziemi krośnieńskiej. Ponad 40 lat temu archeolog Edward Dąbrowski, dokonał obserwacji terenowych, które pozwoliły wniknąć w system obronny wczesnopiastowskiego państwa na polsko niemieckim pograniczu<ref name="przew" />. Na wysokim cyplu, po drugiej stronie Odry, oddalonym o 4,7 km od krośnieńskiej warowni, stał następny gród. Wznoszący się na wysokości 40 m nad poziom Odry cypel oraz głębokie i szerokie parowy tworzyły znakomite warunki do obrony przed nieprzyjacielem. Dostęp do warowni o wymiarach 50–60 x 140 m był możliwy jedynie od strony północnej. Na początku lat sześćdziesiątych zebrane z powierzchni grodziska zabytki, a więc ułamki ceramiki i sprzączka brązowa, pozwoliły datować go wstępnie na lata 800–1100, a więc m.in. na czasy [[Bolesław I Chrobry|Bolesława Chrobrego]]<ref name="przew" />. Położona pod dzisiejszym Gostchorzem warownia miała spełniać funkcję strategiczną, podobnie jak widoczny doskonale z tego miejsca gród krośnieński. Pozostało po niej niewiele śladów, a jednak zarysy umocnień nie zostały tak mocno zniwelowane przez ludzi i naturę jak wały grodu krośnieńskiego<ref name="przew" />.


W Gostchorzu działa grupa "Goskar" promująca swoją miejscowość i przedstawiająca scenki z życia średniowiecznego grodu. 7 lipca 2007 roku po raz pierwszy odbył się "Festyn Średniowieczny".

[[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość administracyjnie należała do [[Województwo zielonogórskie (1975–1998)|województwa zielonogórskiego]].
Sołtys Ewa Klepczyńska otrzymała tytuł "Niezwykła Polka" w akcji Akacja 2007, oraz "Wicelubuszanin 2007 roku", w plebiscycie [[Gazeta Lubuska|Gazety Lubuskiej]].
Sołtys Ewa Klepczyńska otrzymała tytuł "Niezwykła Polka" w akcji Akacja 2007, oraz "Wicelubuszanin 2007 roku", w plebiscycie [[Gazeta Lubuska|Gazety Lubuskiej]].

== Grodzisko Gostchorze ==
W dobie piastowskiej Gostchorze było ważnym punkiem na strategicznej mapie ziemi krośnieńskiej. Ponad 40 lat temu archeolog Edward Dąbrowski, dokonał obserwacji terenowych, które pozwoliły rozpoznać system obronny wczesnopiastowskiego państwa na polsko-niemieckim pograniczu<ref name="przew" />. Na wysokim cyplu, po drugiej stronie Odry, oddalonym o 4,7 km od krośnieńskiej warowni wznosił się kolejny gród. Wznoszący się na wysokości 40 m nad poziom Odry cypel oraz głębokie i szerokie parowy tworzyły znakomite warunki do obrony przed nieprzyjacielem. Dostęp do warowni o wymiarach 50–60 x 140 m był możliwy jedynie od strony północnej. Na początku lat sześćdziesiątych zebrane z powierzchni grodziska zabytki, a więc ułamki ceramiki i sprzączka brązowa, pozwoliły datować go wstępnie na lata 800–1100, a więc m.in. na czasy [[Bolesław I Chrobry|Bolesława Chrobrego]]<ref name="przew" />. Położona pod dzisiejszym Gostchorzem warownia miała spełniać funkcję strategiczną, podobnie jak widoczny doskonale z tego miejsca gród krośnieński. Pozostało po niej niewiele śladów, a jednak zarysy umocnień nie zostały tak mocno zniwelowane przez ludzi i naturę jak wały grodu krośnieńskiego<ref name="przew" />. Kolejny gród znajdujący się w tej okolicy znajdował się w [[Połupin|Połupinie]] po południowej stronie Odry.

W Gostchorzu działa grupa "Goskar" promująca swoją miejscowość i przedstawiająca scenki z życia średniowiecznego grodu. 7 lipca 2007 roku po raz pierwszy odbył się "Festyn Średniowieczny".


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}
Linia 40: Linia 41:
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* {{cytuj książkę | autor = Krzysztof Garbacz | tytuł = Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1 | wydawca = Agencja Wydawnicza „PDN” | miejsce = Zielona Góra | rok = 2011 | strony =218 | isbn = 978-83-919914-8-0 }}
* {{cytuj książkę | autor = Krzysztof Garbacz | tytuł = Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1 | wydawca = Agencja Wydawnicza „PDN” | miejsce = Zielona Góra | rok = 2011 | strony =218 | isbn = 978-83-919914-8-0 }}
* Gruszka B., Twardy J., ''Kałagate S., Grodzisko w Gostchorzu – Goskar'', Krosno Odrzańskie 2015.


{{Gmina Krosno Odrzańskie}}
{{Gmina Krosno Odrzańskie}}

Wersja z 12:24, 28 gru 2016

Gostchorze
{{{rodzaj miejscowości}}}
Państwo lubuskie
Powiat

krośnieński

Gmina

Krosno Odrzańskie

Liczba ludności (2009)

324 [1]

Strefa numeracyjna

(+48) 68

Kod pocztowy

66-600

Tablice rejestracyjne

FKR

SIMC

0910587

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: lubuskie
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

Gostchorze – (niem. Goskar[2]) wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Krosno Odrzańskie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Sołtys Ewa Klepczyńska otrzymała tytuł "Niezwykła Polka" w akcji Akacja 2007, oraz "Wicelubuszanin 2007 roku", w plebiscycie Gazety Lubuskiej.

Grodzisko Gostchorze

W dobie piastowskiej Gostchorze było ważnym punkiem na strategicznej mapie ziemi krośnieńskiej. Ponad 40 lat temu archeolog Edward Dąbrowski, dokonał obserwacji terenowych, które pozwoliły rozpoznać system obronny wczesnopiastowskiego państwa na polsko-niemieckim pograniczu[2]. Na wysokim cyplu, po drugiej stronie Odry, oddalonym o 4,7 km od krośnieńskiej warowni wznosił się kolejny gród. Wznoszący się na wysokości 40 m nad poziom Odry cypel oraz głębokie i szerokie parowy tworzyły znakomite warunki do obrony przed nieprzyjacielem. Dostęp do warowni o wymiarach 50–60 x 140 m był możliwy jedynie od strony północnej. Na początku lat sześćdziesiątych zebrane z powierzchni grodziska zabytki, a więc ułamki ceramiki i sprzączka brązowa, pozwoliły datować go wstępnie na lata 800–1100, a więc m.in. na czasy Bolesława Chrobrego[2]. Położona pod dzisiejszym Gostchorzem warownia miała spełniać funkcję strategiczną, podobnie jak widoczny doskonale z tego miejsca gród krośnieński. Pozostało po niej niewiele śladów, a jednak zarysy umocnień nie zostały tak mocno zniwelowane przez ludzi i naturę jak wały grodu krośnieńskiego[2]. Kolejny gród znajdujący się w tej okolicy znajdował się w Połupinie po południowej stronie Odry.

W Gostchorzu działa grupa "Goskar" promująca swoją miejscowość i przedstawiająca scenki z życia średniowiecznego grodu. 7 lipca 2007 roku po raz pierwszy odbył się "Festyn Średniowieczny".

  1. BDL :: Miejscowości - wszystkie cechy
  2. a b c d Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 218.

Bibliografia

  • Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 218. ISBN 978-83-919914-8-0.
  • Gruszka B., Twardy J., Kałagate S., Grodzisko w Gostchorzu – Goskar, Krosno Odrzańskie 2015.