Dźwirzyno: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Kultura i turystyka
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
→‎Historia: drobne merytoryczne
Linia 92: Linia 92:


== Historia ==
== Historia ==
Obszar ten w XIII wieku należał do klasztoru premonstratensów w Białobokach koło Trzebiatowa. Jednak pretensje do niego wysunął rycerz Przybysław, książęcy podkomorzy. Klasztor odkupił prawa do spornego obszaru za 300 marek. W 1305 roku wybuchł spór pomiędzy Kołobrzegiem a opatem białobockim w kwestii przebiegu zachodniej granicy posiadłości miejskich. Wówczas to po raz pierwszy pojawia się nazwa wsi (która wcześniej była wymieniana jedynie bezimiennie) – ''Rega''. Jej dokładna lokalizacja nie jest do końca pewna. Przypuszcza się, że znajdowała się bliżej obecnego Dźwirzyna. Dogodne położenie osady spowodowało, że dość szybko zainteresował się nią Trzebiatów. W 1287 roku po raz pierwszy  wymieniono w źródłach pisanych port ''Rega'' (''Regoujście''). Wówczas to książę [[Bogusław IV]] oraz opat białobocki Tidbald nadali Trzebiatowowi lubeckie prawa miejskie, a mieszczanie zaś otrzymali przywilej swobodnego korzystania z portu. Przez całą 1. połowę XIV wieku książęta pomorscy kolejnymi przywilejami przyczyniali się do szybkiego rozwoju osady. W 1457 roku zaczęto budować nowy port. Biskup Henning i kapituła katedralna w Kamieniu zadecydowali o ufundowaniu nowego portu z myślą o jego późniejszym nadaniu Trzebiatowowi. Od połowy XVI wieku osadę tę zaczęto nazywać „Treptowschen Tip” (później Treptower Deep), określenie Regoujścuie (Regamünde) wyszło zaś z użycia. Na podstawie źródeł pisanych ustalono, iż Regoujście w swych dziejach miało trzy lokalizacje: pierwsza to wieś Stara Rega, która leżeć musiała bliżej obecnego Dźwirzyna. Poświadczają ją dokumenty z okresu pomiędzy 1250a 1329 rokiem. Pomiędzy drugą z dat a 1457 rokiem port Regoujście przeniesiono na dogodniejsze miejsce – dalej na wschód, bliżej obecnego Mrzeżyna. Pomiędzy 1445 a 1449 rokiem zniszczyli go mieszkańcy Kołobrzegu i Gryfic, a Trzebiatów wraz z klasztorem białobockim rozpoczął kolejną budowę – na miejscu obecnego Mrzeżyna<ref>{{Cytuj|autor=Andrzej Kuczkowski|tytuł=Relikty późnośredniowiecznych oraz nowożytnych urządzeń nadbrzeżnych w Dźwirzynie, pow. Kołobrzeg|data dostępu=2017-05-08|url=https://www.academia.edu/1221874/Relikty_p%C3%B3%C5%BAno%C5%9Bredniowiecznych_oraz_nowo%C5%BCytnych_urz%C4%85dze%C5%84_nadbrze%C5%BCnych_w_D%C5%BAwirzynie_pow._Ko%C5%82obrzeg|język=en}}</ref>.

W 1966 r. wieś miała 80 stałych mieszkańców, w tym kilka rodzin rybaków<ref name="Czerner">{{cytuj książkę|nazwisko=Czerner|imię=Marian|tytuł=Wybrzeże Pomorza Zachodniego|wydawca=Wydawnictwo Poznańskie|miejsce=Poznań|data=1967|strony=136}}</ref>. Według stanu z 15 grudnia 1997 r. liczba mieszkańców zameldowanych w Dźwirzynie na pobyt stały wynosiła 652, a na pobyt czasowy – 120<ref>''[http://bip.gmina.kolobrzeg.pl/index.php?id=29331 Strategia rozwoju gminy Kołobrzeg]''. Urząd Gminy Kołobrzeg, 2000. (Uchwała Nr XX/127/2000 Rady Gminy Kołobrzeg z dnia 29 grudnia 2000 r.)</ref>.
W 1966 r. wieś miała 80 stałych mieszkańców, w tym kilka rodzin rybaków<ref name="Czerner">{{cytuj książkę|nazwisko=Czerner|imię=Marian|tytuł=Wybrzeże Pomorza Zachodniego|wydawca=Wydawnictwo Poznańskie|miejsce=Poznań|data=1967|strony=136}}</ref>. Według stanu z 15 grudnia 1997 r. liczba mieszkańców zameldowanych w Dźwirzynie na pobyt stały wynosiła 652, a na pobyt czasowy – 120<ref>''[http://bip.gmina.kolobrzeg.pl/index.php?id=29331 Strategia rozwoju gminy Kołobrzeg]''. Urząd Gminy Kołobrzeg, 2000. (Uchwała Nr XX/127/2000 Rady Gminy Kołobrzeg z dnia 29 grudnia 2000 r.)</ref>.


W latach 1974–2005 Dźwirzyno było uznane przez rząd za miejscowość posiadającą warunki do prowadzenia [[lecznictwo uzdrowiskowe|lecznictwa uzdrowiskowego]], dzięki czemu mogły być prowadzone tu [[zakład lecznictwa uzdrowiskowego|zakłady lecznictwa]]<ref>Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 1974 r. zmieniające rozporządzenie ws. rozciągnięcia niektórych przepisów o uzdrowiskach na inne miejscowości ({{Dziennik Ustaw|rok=1974|numer=16|pozycja=89}})</ref>. W oparciu o warunki naturalne ustalono dla Dźwirzyna pierwszoplanowe kierunki leczenia: choroby narządów ruchu, choroby układu oddechowego wieku dziecięcego i choroby układu wydzielania wewnętrznego i przemiany materii wieku dziecięcego. Ponadto ustalono drugoplanowy kierunek klimatyczno-usprawniający<ref>Zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 września 1981 r. zmieniające (Dz.Urz.MZ z 1981 r. Nr 10, poz. 38)</ref>.
W latach 1974–2005 Dźwirzyno było uznane przez rząd za miejscowość posiadającą warunki do prowadzenia [[lecznictwo uzdrowiskowe|lecznictwa uzdrowiskowego]], dzięki czemu mogły być prowadzone tu [[zakład lecznictwa uzdrowiskowego|zakłady lecznictwa]]<ref>Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 1974 r. zmieniające rozporządzenie ws. rozciągnięcia niektórych przepisów o uzdrowiskach na inne miejscowości ({{Dziennik Ustaw|rok=1974|numer=16|pozycja=89}})</ref>. W oparciu o warunki naturalne ustalono dla Dźwirzyna pierwszoplanowe kierunki leczenia: choroby narządów ruchu, choroby układu oddechowego wieku dziecięcego i choroby układu wydzielania wewnętrznego i przemiany materii wieku dziecięcego. Ponadto ustalono drugoplanowy kierunek klimatyczno-usprawniający<ref>Zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 września 1981 r. zmieniające (Dz.Urz.MZ z 1981 r. Nr 10, poz. 38)</ref>.

W 1983 roku podczas prac archeologicznych około 500 metrów na wschód od kanału portowego łączącego Bałtyk z [[Resko Przymorskie|jeziorem Resko]] odkryto ślady latarni morskiej i niewielkiej przystani, funkcjonującej tutaj pod koniec średniowiecza i w okresie nowożytnym (XV-XVI wiek).


W 2005 r. zbudowano nowy [[basen portowy]] ograniczony pirsem.
W 2005 r. zbudowano nowy [[basen portowy]] ograniczony pirsem.

Wersja z 14:34, 8 maj 2017

Dźwirzyno
{{{rodzaj miejscowości}}}
{{{alt zdjęcia}}}
Przystań jachtowa przy Jeziorze Resko
Państwo zachodniopomorskie
Powiat

kołobrzeski

Gmina

Kołobrzeg

Liczba ludności (2009)

699

Strefa numeracyjna

(+48) 94

Kod pocztowy

78-131

Tablice rejestracyjne

ZKL

SIMC

0307365

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa
Port, przystań, most, dęby
Pogłębiarka w porcie
Nabrzeże w porcie Dźwirzyno
Dźwirzyno, Jezioro Resko
Przystań nad jeziorem
Dźwirzyno, most na kanale
Most drogi powiatowej 3152Z
Grupa 16 dębów szypułkowych, pomników przyrody

Dźwirzyno (niem. Kolberger Deep) – wieś sołecka w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Kołobrzeg. Miejscowość położona jest nad Morzem Bałtyckim, na Pobrzeżu Szczecińskim, nad jeziorem Resko Przymorskie. Według danych z 30 czerwca 2009 wieś miała 699 stałych mieszkańców[1].

Dźwirzyno to miejscowość wypoczynkowa z portem morskim, letnim kąpieliskiem i rozbudowaną bazą wypoczynkowo-turystyczną.

Położenie

Dźwirzyno leży w środkowej części wybrzeża woj. zachodniopomorskiego, w północno-zachodniej części powiatu kołobrzeskiego. Miejscowość położona jest nad Morzem Bałtyckim, na północno-wschodnim brzegu jeziora Resko Przymorskie. Dźwirzyno leży nad rzeką Starą Błotnicą, na Wybrzeżu Trzebiatowskim – jednym z mezoregionów Pobrzeża Szczecińskiego. Wieś jest położona ok. 10 km na zachód od Kołobrzegu.

Dźwirzyno leży na Pomorzu Zachodnim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego.

Od wschodu i zachodu, a także od rzeki Błotnicy i brzegu jeziora, miejscowość jest otoczona przez obszary programu Natura 2000, tj. Trzebiatowsko-Kołobrzeski Pas Nadmorski[2] oraz w zbliżonych granicach obszar specjalnej ochrony ptaków „Wybrzeże Trzebiatowskie”[3].

Środowisko naturalne

Wzdłuż szerokiej plaży ciągnie się na wydmach nieduży las sosnowy[4].

Przy ul. Wyzwolenia 8 rośnie 16 dębów szypułkowych będących pomnikami przyrody[5]. Ich wysokość wynosi od 18 do 20 m; obwód 125–250 cm[6].

Pomiędzy plażą a obszarem zabudowanym występuje pas wydm nadmorskich o zróżnicowanej budowie i kształcie. Pola wydmowe w Dźwirzynie mają szerokość do 0,5 km i maksymalną wysokość do 15,2 m n.p.m. W zachodniej części miejscowości wydma zanika na szerokość kilkudziesięciu metrów[7].

Obszar Dźwirzyna na północ od ul. Wyzwolenia został objęty obszarem chronionego krajobrazu Koszaliński Pas Nadmorski. Tereny wokół Dźwirzyna zostały objęte Trzebiatowsko-Kołobrzeskim Pasem Nadmorskim.

Infrastruktura

W Dźwirzynie znajduje się port rybacki na przetoce łączącej jezioro z morzem. Nad Reskiem Przymorskim znajduje się przystań żeglarsko-kajakowa, a także stanica wodna.

W miejscowości znajduje się placówka pocztowa, apteka, posterunek policji, a także kościół pw. Matki Bożej Uzdrowienia Chorych wybudowany w latach 1982–99.

W Dźwirzynie zostało wyznaczone letnie kąpielisko morskie o obejmujące 730 m linii brzegowej, z 4 odcinkami plaży strzeżonej po 100 m każdy. W sezonie 2013 r. sezon kąpielowy określono na okres od 22 czerwca do 9 września[8]. W 2012 r. kąpielisko Dźwirzyno spełniało obowiązkowe wymogi jakościowe dla wody w kąpielisku Unii Europejskiej[9].

Kultura i turystyka

Położenie nad morzem i jeziorze Resko Przymorskie sprawia, że oprócz wypoczynku na plaży istnieje możliwość wędkowania i uprawiania sportów wodnych.

Dźwirzyno jest letniskiem z rozbudowaną bazą wypoczynkowo-turystyczną. Znajduje się tutaj szereg ośrodków wypoczynkowych, kwater prywatnych, kempingów, a także hotel 5-gwiazdkowy i hotel 4-gwiazdkowy.

Od 1996 roku corocznie w lipcu odbywa się Ogólnopolski Bieg "Ku Słońcu" o Puchar Wójta Gminy Kołobrzeg. Zawody odbywają się na trasie Dźwirzyno–Grzybowo–Dźwirzyno o dystansie 10 km i przebiegają plażą, duktem leśnym, drogą asfaltową i drogą betonową do mety[10][11].

Przez miejscowość biegnie międzynarodowy Szlak Rowerowy Wokół Bałtyku (R-10), będący częścią sieci EuroVelo (EV10). Przez miejscowość przechodzi szlak turystyczny czerwony pieszy Szlak Nadmorski. W miejscowościach wypoczynkowych wzdłuż wybrzeża ma przechodzić nadmorska międzynarodowa trasa rowerowa.

Planowana jest budowa Centrum Sportów Wodnych nad jez. Resko Przymorskie (koszt: 11 mln zł)[12].

Oświata i społeczność

W Dźwirzynie znajduje się Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II oraz gimnazjum społeczne. Do obwodu szkoły podstawowej w Dźwirzynie należą tylko uczniowie z Dźwirzyna[13]. Jednakże zapewniony jest także dojazd uczniów z Kołobrzegu i Grzybowa[14]. Najbliższe szkoły ponadgimnazjalne mieszczą się w Kołobrzegu.

We wsi mieści się Gminne Centrum Sportu i Rekreacji w Dźwirzynie, w którym znajduje się: sala sportowa, siłownia, salka fitness, zewnętrzny kort tenisowy, boisko do koszykówki zewnętrzne, boisko do siatkówki zewnętrzne, boisko do badmintona, pole minigolfa[15]

Gmina Kołobrzeg utworzyła jednostkę pomocniczą – sołectwo "Dźwirzyno", obejmujące wieś Dźwirzyno oraz niezamieszkaną osadę Wólka. Mieszkańcy wybierają na zebraniu wiejskim sołtysa oraz radę sołecką[16]. Do 15-osobowej Rady Gminy Kołobrzeg, mieszkańcy sołectwa wybierają jednego radnego[17].

Komunikacja

Przez miejscowość przechodzi modernizowana droga powiatowa nr 3152Z (Kołobrzeg–Mrzeżyno), która ciągnie się dalej wzdłuż wybrzeża do drogi wojewódzkiej nr 109.

Układ komunikacyjny stanowi ulica Wyzwolenia, biegnąca w niewielkiej odległości od morza. Od głównej ulicy odchodzą mniejsze, których większość zostało wyłożonych kostką brukową. Przejazd przez miejscowość w sezonie letnim jest utrudniony ze względu na charakter ulicy przelotowej oraz niepoprawnie zaparkowane na niej samochody.

Najbliższy przystanek kolejowy znajduje się Starym Borku, a najbliższy dworzec w Kołobrzegu (10 km).

W okresie od 1 lipca do 31 sierpnia Komunikacja Miejska Kołobrzeg uruchamia kursy autobusów linii D na trasie Kołobrzeg ↔ Dźwirzyno.

Historia

Obszar ten w XIII wieku należał do klasztoru premonstratensów w Białobokach koło Trzebiatowa. Jednak pretensje do niego wysunął rycerz Przybysław, książęcy podkomorzy. Klasztor odkupił prawa do spornego obszaru za 300 marek. W 1305 roku wybuchł spór pomiędzy Kołobrzegiem a opatem białobockim w kwestii przebiegu zachodniej granicy posiadłości miejskich. Wówczas to po raz pierwszy pojawia się nazwa wsi (która wcześniej była wymieniana jedynie bezimiennie) – Rega. Jej dokładna lokalizacja nie jest do końca pewna. Przypuszcza się, że znajdowała się bliżej obecnego Dźwirzyna. Dogodne położenie osady spowodowało, że dość szybko zainteresował się nią Trzebiatów. W 1287 roku po raz pierwszy  wymieniono w źródłach pisanych port Rega (Regoujście). Wówczas to książę Bogusław IV oraz opat białobocki Tidbald nadali Trzebiatowowi lubeckie prawa miejskie, a mieszczanie zaś otrzymali przywilej swobodnego korzystania z portu. Przez całą 1. połowę XIV wieku książęta pomorscy kolejnymi przywilejami przyczyniali się do szybkiego rozwoju osady. W 1457 roku zaczęto budować nowy port. Biskup Henning i kapituła katedralna w Kamieniu zadecydowali o ufundowaniu nowego portu z myślą o jego późniejszym nadaniu Trzebiatowowi. Od połowy XVI wieku osadę tę zaczęto nazywać „Treptowschen Tip” (później Treptower Deep), określenie Regoujścuie (Regamünde) wyszło zaś z użycia. Na podstawie źródeł pisanych ustalono, iż Regoujście w swych dziejach miało trzy lokalizacje: pierwsza to wieś Stara Rega, która leżeć musiała bliżej obecnego Dźwirzyna. Poświadczają ją dokumenty z okresu pomiędzy 1250a 1329 rokiem. Pomiędzy drugą z dat a 1457 rokiem port Regoujście przeniesiono na dogodniejsze miejsce – dalej na wschód, bliżej obecnego Mrzeżyna. Pomiędzy 1445 a 1449 rokiem zniszczyli go mieszkańcy Kołobrzegu i Gryfic, a Trzebiatów wraz z klasztorem białobockim rozpoczął kolejną budowę – na miejscu obecnego Mrzeżyna[18].

W 1966 r. wieś miała 80 stałych mieszkańców, w tym kilka rodzin rybaków[4]. Według stanu z 15 grudnia 1997 r. liczba mieszkańców zameldowanych w Dźwirzynie na pobyt stały wynosiła 652, a na pobyt czasowy – 120[19].

W latach 1974–2005 Dźwirzyno było uznane przez rząd za miejscowość posiadającą warunki do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, dzięki czemu mogły być prowadzone tu zakłady lecznictwa[20]. W oparciu o warunki naturalne ustalono dla Dźwirzyna pierwszoplanowe kierunki leczenia: choroby narządów ruchu, choroby układu oddechowego wieku dziecięcego i choroby układu wydzielania wewnętrznego i przemiany materii wieku dziecięcego. Ponadto ustalono drugoplanowy kierunek klimatyczno-usprawniający[21].

W 1983 roku podczas prac archeologicznych około 500 metrów na wschód od kanału portowego łączącego Bałtyk z jeziorem Resko odkryto ślady latarni morskiej i niewielkiej przystani, funkcjonującej tutaj pod koniec średniowiecza i w okresie nowożytnym (XV-XVI wiek).

W 2005 r. zbudowano nowy basen portowy ograniczony pirsem.

W 2010 r. wybudowano nowy most nad Kanałem Resko (oddany do użytkowania w styczniu 2011 r.). Zastąpił on stary wojskowy most, który był postawiony jako budowla tymczasowa, tuż po wojnie[22]. W 2011 r. nadano szkole podstawowej imię Jana Pawła II[23].

Toponimia

Nazwa miejscowości pojawia się w poszczególnych latach: Deruiante 1228, Duirin, Dwyrin 1270[24], Duverinensia 1305[25], Old Dep 1618, Colbergsche Deep 1780, Colbergsche Deep 1789, Deep 1819, Colberger Deep 1835. Podejrzewa się, że pierwotną nazwą było *Dŕstьno lub *Dvьr-ino. Nazwa miałaby pochodzić od prasłowiańskiego słowa *dŕsty, -ьve (pol. piasek, żwir) lub pochodnego przymiotnika *dźwirstny[26].

Późniejsza niemiecka nazwa pochodzi od średnio-wysoko-niemieckiego słowa dêp o znaczeniu kanał, głębia[26]. W następnych wiekach utrwalił się przymiotnik Colbergsche, Colberger, Kolberger ("kołobrzeski"), który dodawano dla odróżnienia od drugiej, pobliskiej miejscowości o tej samej nazwie. Tę określano z kolei jako Treptower Deep ("trzebiatowski", dziś Mrzeżyno).

Nazwa słowiańska została odtworzona przez władze polskie po 1945 r. W 1947 r. urzędowo wprowadzono nazwę Dźwirzyno[27].

  1. ↑ Liczba stałych mieszkańców gminy Kołobrzeg [stan na dzień 30.06.2009]. Informacje uzyskane w Urzędzie Gminy Kołobrzeg
  2. ↑ Arkusz 1. Obszar PLH320017 (Trzebiatowsko-Kołobrzeski Pas Nadmorski) Ministerstwo Środowiska RP. [dostęp 2013-01-15].
  3. ↑ Arkusz 2 i 3. Obszar PLB320010 (Wybrzeże Trzebiatowskie) Ministerstwo Środowiska RP. [dostęp 2013-01-15].
  4. ↑ a b Marian Czerner: Wybrzeże Pomorza Zachodniego. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1967, s. 136.
  5. ↑ Rozporządzenie nr 7/92 Wojewody Koszalińskiego z dnia 8.09.1992 r.
  6. ↑ 2.6.2. Formy ochrony przyrody. W: Program ochrony środowiska gminy wiejskiej Kołobrzeg do 2012 roku. 2004-08, s. 29. [dostęp 2009-10-24].
  7. ↑ 2.1. Rzeźba terenu. W: Program ochrony środowiska gminy wiejskiej Kołobrzeg do 2012 roku. 2004-08, s. 17. [dostęp 2009-10-24].
  8. ↑ Uchwała Nr XXVIII/195/13 Rady Gminy Kołobrzeg z dnia 23 maja 2013 r. ws. wykazu kąpielisk (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2013 r. poz. 2496)
  9. ↑ Bathing water quality - data viewer. European Environment Agency. [dostęp 2013-06-09]. (ang.).
  10. ↑ XVI Ogólnopolski "Bieg ku Słońcu". Urząd Gminy Kołobrzeg, 2011-08-02. [dostęp 2011-10-16].
  11. ↑ XIV Bieg Ku Słońcu. biegnij.com, 2009-07-27. [dostęp 2009-10-24].
  12. ↑ Iwona Marciniak "Już wiadomo co musi się znaleźć w projekcie", Głos Koszaliński 28 marca 2017
  13. ↑ Uchwała Nr XXVI/160/2005 Rady Gminy Kołobrzeg z dnia 20 maja 2005 r. ws. ustalenia planu sieci publicznych szkół podstawowych i gimnazjów oraz granic ich obwodów (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2005 r. Nr 55 poz. 1254)
  14. ↑ Autobus szkolny. Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Dźwirzynie, 2012-09-04. [dostęp 2013-01-20].
  15. ↑ Cennik. Gminne Centrum Sportu i Rekreacji w Dźwirzynie. [dostęp 2013-01-20].
  16. ↑ Uchwała Nr XXIV/140/97 Rady Gminy Kołobrzeg z dnia 31 stycznia 1997 roku ws. nadania statutów Sołectwom Gminy Kołobrzeg
  17. ↑ Uchwała Nr XXI/143/12 Rady Gminy Kołobrzeg z dnia 23 października 2012 r. ws. podziału Gminy Kołobrzeg na okręgi wyborcze (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2012 r. poz.2876)
  18. ↑ Andrzej Kuczkowski, Relikty późnośredniowiecznych oraz nowożytnych urządzeń nadbrzeżnych w Dźwirzynie, pow. Kołobrzeg [online] [dostęp 2017-05-08] (ang.).
  19. ↑ Strategia rozwoju gminy Kołobrzeg. Urząd Gminy Kołobrzeg, 2000. (Uchwała Nr XX/127/2000 Rady Gminy Kołobrzeg z dnia 29 grudnia 2000 r.)
  20. ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 1974 r. zmieniające rozporządzenie ws. rozciągnięcia niektórych przepisów o uzdrowiskach na inne miejscowości (Dz.U. z 1974 r. nr 16, poz. 89)
  21. ↑ Zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 września 1981 r. zmieniające (Dz.Urz.MZ z 1981 r. Nr 10, poz. 38)
  22. ↑ Most w Dźwirzynie w końcu otwarty. Kołobrzeski Serwis Informacyjny www.e-KG.pl, 2011-01-07. [dostęp 2011-10-16].
  23. ↑ Uchwała Nr XI/82/11 Rady Gminy Kołobrzeg z dnia 30 listopada 2011 r. ws. nadania imienia
  24. ↑ Cod. No. 916 & 917. W: Rodgero Prümers: Pommersches Urkundenbuch. T. 2. Abt. 1, 1254-1278. Stettin: 1881, s. 236-237.
  25. ↑ Cod. No. 2246. W: Paul Niekammer: Pommersches Urkundenbuch. T. 4. Abt. 1, 1301-1306. Stettin: 1902, s. 199.
  26. ↑ a b Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski. T. 2. Kraków: 1997, s. 519. ISBN 83-85579-64-8.
  27. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 lipca 1947 r. (M.P. z 1947 r. nr 111, poz. 719, s. 7)
Gmina Kołobrzeg
Wsie
Osady
Części wsi
Osada wsi

Herb gminy Kołobrzeg

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dźwirzyno&oldid=49289987”