Język santali: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wicki (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
MastiBot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: sh:Santali jezik; zmiany kosmetyczne
Linia 6: Linia 6:
| liczba=6 mln
| liczba=6 mln
| pozycja=
| pozycja=
| rodzina=[[Języki austroazjatyckie]]<br>&nbsp;[[Munda]] <br>&nbsp;&nbsp;'''Santali'''
| rodzina=[[Języki austroazjatyckie]]<br />&nbsp;[[Munda]] <br />&nbsp;&nbsp;'''Santali'''
| kraj, region2=[[Indie]]
| kraj, region2=[[Indie]]
| agencja=
| agencja=
Linia 18: Linia 18:
}}
}}


'''Język santali''' - język plemienia [[Santalowie|Santalów]] (ok. 6 mln) we wschodnich i północno-wschodnich Indiach, także w [[Bangladesz|Bangladeszu]], [[Nepal|Nepalu]] i [[Bhutan|Bhutanie]], największy reprezentant grupy językowej [[Języki munda|munda]] należącej do [[języki austroazjatyckie|rodziny austroazjatyckiej]]. Język santali został uznany przez konstytucję indyjską jako jeden z 23 urzędowych języków [[Indie|Indii]].
'''Język santali''' - język plemienia [[Santalowie|Santalów]] (ok. 6 mln) we wschodnich i północno-wschodnich Indiach, także w [[Bangladesz]]u, [[Nepal]]u i [[Bhutan]]ie, największy reprezentant grupy językowej [[Języki munda|munda]] należącej do [[języki austroazjatyckie|rodziny austroazjatyckiej]]. Język santali został uznany przez konstytucję indyjską jako jeden z 23 urzędowych języków [[Indie|Indii]].
Norweski misjonarz [[Paul Olaf Bodding]] napisał gramatykę i słownik tego języka oraz przetłumaczył w 1914 r. Biblię na język santali, wykorzystując zmodyfikowany alfabet łaciński, często używany jeszcze dziś. Poza tym do zapisu Santali służą także lokalne alfabety: [[język bengalski|bengalskie]], [[język orija|orija]] i [[dewanagari]]. Ponieważ wielość systemów pisma nie sprzyjała rozwojowi i standaryzacji języka, nauczyciel [[Pandit]] [[Raghunath Murmu]] stworzył w 1925 roku odrębny alfabet, przystosowany do oddania fonetycznych właściwości języka santali, znany jako ''[[Ol Chiki]]'' lub ''[[Ol Cemet]]''. W przeciwieństwie do indyjskich alfabetów sylabicznych, ten system pisma jest czystym alfabetem, podobnie jak alfabet łaciński. Szersze wykorzystanie tego pisma jest jednak ogranicznone niskim poziomem alfabetyzacji wśród Santalów (poniżej 30%).
Norweski misjonarz [[Paul Olaf Bodding]] napisał gramatykę i słownik tego języka oraz przetłumaczył w 1914 r. Biblię na język santali, wykorzystując zmodyfikowany alfabet łaciński, często używany jeszcze dziś. Poza tym do zapisu Santali służą także lokalne alfabety: [[język bengalski|bengalskie]], [[język orija|orija]] i [[dewanagari]]. Ponieważ wielość systemów pisma nie sprzyjała rozwojowi i standaryzacji języka, nauczyciel [[Pandit]] [[Raghunath Murmu]] stworzył w 1925 roku odrębny alfabet, przystosowany do oddania fonetycznych właściwości języka santali, znany jako ''[[Ol Chiki]]'' lub ''[[Ol Cemet]]''. W przeciwieństwie do indyjskich alfabetów sylabicznych, ten system pisma jest czystym alfabetem, podobnie jak alfabet łaciński. Szersze wykorzystanie tego pisma jest jednak ogranicznone niskim poziomem alfabetyzacji wśród Santalów (poniżej 30%).


==Zobacz też==
== Zobacz też ==
* [[języki urzędowe Indii]]
* [[języki urzędowe Indii]]
* [[języki Indii]]
* [[języki Indii]]
* [[rozprzestrzenienie języków urzędowych]]
* [[rozprzestrzenienie języków urzędowych]]


== Linki zewnętrzne==
== Linki zewnętrzne ==
*[http://dol.nic.in/ Wydział języków urzędowych Indii] - oficjalna strona na temat języków urzędowych Indii i odnoszącego się do nich prawodawstwa
*[http://dol.nic.in/ Wydział języków urzędowych Indii] - oficjalna strona na temat języków urzędowych Indii i odnoszącego się do nich prawodawstwa


== Bibliografia==
== Bibliografia ==
* Majewicz, Alfred F., ''Języki świata i ich klasyfikacja'', PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5
* Majewicz, Alfred F., ''Języki świata i ich klasyfikacja'', PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5


{{Języki austroazjatyckie}}
{{Języki austroazjatyckie}}

[[Kategoria:Języki austroazjatyckie|Santali]]
[[Kategoria:Języki austroazjatyckie|Santali]]
[[Kategoria:Języki Indii|Santali]]
[[Kategoria:Języki Indii|Santali]]
Linia 41: Linia 42:
[[en:Santali language]]
[[en:Santali language]]
[[eo:Santala lingvo]]
[[eo:Santala lingvo]]
[[fi:Santalin kieli]]
[[fr:Santâlî]]
[[fr:Santâlî]]
[[hi:संथाली]]
[[hi:संथाली]]
Linia 48: Linia 48:
[[ru:Сантали]]
[[ru:Сантали]]
[[sr:Сантали језик]]
[[sr:Сантали језик]]
[[sh:Santali jezik]]
[[fi:Santalin kieli]]
[[zh:桑塔利语]]
[[zh:桑塔利语]]

Wersja z 16:05, 25 sty 2008

Santali
Klasyfikacja genetyczna

{{{klasyfikacja}}}

Status oficjalny
UNESCO 2 wrażliwy
Ethnologue 4 edukacyjny
Kody języka
ISO 639-1 brak
ISO 639-2 brak
ISO 639-3 sat
IETF sat
Glottolog sant1410
Ethnologue sat
WALS stl
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku khmerskim
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język santali - język plemienia Santalów (ok. 6 mln) we wschodnich i północno-wschodnich Indiach, także w Bangladeszu, Nepalu i Bhutanie, największy reprezentant grupy językowej munda należącej do rodziny austroazjatyckiej. Język santali został uznany przez konstytucję indyjską jako jeden z 23 urzędowych języków Indii. Norweski misjonarz Paul Olaf Bodding napisał gramatykę i słownik tego języka oraz przetłumaczył w 1914 r. Biblię na język santali, wykorzystując zmodyfikowany alfabet łaciński, często używany jeszcze dziś. Poza tym do zapisu Santali służą także lokalne alfabety: bengalskie, orija i dewanagari. Ponieważ wielość systemów pisma nie sprzyjała rozwojowi i standaryzacji języka, nauczyciel Pandit Raghunath Murmu stworzył w 1925 roku odrębny alfabet, przystosowany do oddania fonetycznych właściwości języka santali, znany jako Ol Chiki lub Ol Cemet. W przeciwieństwie do indyjskich alfabetów sylabicznych, ten system pisma jest czystym alfabetem, podobnie jak alfabet łaciński. Szersze wykorzystanie tego pisma jest jednak ogranicznone niskim poziomem alfabetyzacji wśród Santalów (poniżej 30%).

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5