Język santali: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
drobne redakcyjne |
m robot dodaje: sh:Santali jezik; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 6: | Linia 6: | ||
| liczba=6 mln |
| liczba=6 mln |
||
| pozycja= |
| pozycja= |
||
| rodzina=[[Języki austroazjatyckie]]<br> [[Munda]] <br> '''Santali''' |
| rodzina=[[Języki austroazjatyckie]]<br /> [[Munda]] <br /> '''Santali''' |
||
| kraj, region2=[[Indie]] |
| kraj, region2=[[Indie]] |
||
| agencja= |
| agencja= |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
}} |
}} |
||
'''Język santali''' - język plemienia [[Santalowie|Santalów]] (ok. 6 mln) we wschodnich i północno-wschodnich Indiach, także w [[Bangladesz |
'''Język santali''' - język plemienia [[Santalowie|Santalów]] (ok. 6 mln) we wschodnich i północno-wschodnich Indiach, także w [[Bangladesz]]u, [[Nepal]]u i [[Bhutan]]ie, największy reprezentant grupy językowej [[Języki munda|munda]] należącej do [[języki austroazjatyckie|rodziny austroazjatyckiej]]. Język santali został uznany przez konstytucję indyjską jako jeden z 23 urzędowych języków [[Indie|Indii]]. |
||
Norweski misjonarz [[Paul Olaf Bodding]] napisał gramatykę i słownik tego języka oraz przetłumaczył w 1914 r. Biblię na język santali, wykorzystując zmodyfikowany alfabet łaciński, często używany jeszcze dziś. Poza tym do zapisu Santali służą także lokalne alfabety: [[język bengalski|bengalskie]], [[język orija|orija]] i [[dewanagari]]. Ponieważ wielość systemów pisma nie sprzyjała rozwojowi i standaryzacji języka, nauczyciel [[Pandit]] [[Raghunath Murmu]] stworzył w 1925 roku odrębny alfabet, przystosowany do oddania fonetycznych właściwości języka santali, znany jako ''[[Ol Chiki]]'' lub ''[[Ol Cemet]]''. W przeciwieństwie do indyjskich alfabetów sylabicznych, ten system pisma jest czystym alfabetem, podobnie jak alfabet łaciński. Szersze wykorzystanie tego pisma jest jednak ogranicznone niskim poziomem alfabetyzacji wśród Santalów (poniżej 30%). |
Norweski misjonarz [[Paul Olaf Bodding]] napisał gramatykę i słownik tego języka oraz przetłumaczył w 1914 r. Biblię na język santali, wykorzystując zmodyfikowany alfabet łaciński, często używany jeszcze dziś. Poza tym do zapisu Santali służą także lokalne alfabety: [[język bengalski|bengalskie]], [[język orija|orija]] i [[dewanagari]]. Ponieważ wielość systemów pisma nie sprzyjała rozwojowi i standaryzacji języka, nauczyciel [[Pandit]] [[Raghunath Murmu]] stworzył w 1925 roku odrębny alfabet, przystosowany do oddania fonetycznych właściwości języka santali, znany jako ''[[Ol Chiki]]'' lub ''[[Ol Cemet]]''. W przeciwieństwie do indyjskich alfabetów sylabicznych, ten system pisma jest czystym alfabetem, podobnie jak alfabet łaciński. Szersze wykorzystanie tego pisma jest jednak ogranicznone niskim poziomem alfabetyzacji wśród Santalów (poniżej 30%). |
||
==Zobacz też== |
== Zobacz też == |
||
* [[języki urzędowe Indii]] |
* [[języki urzędowe Indii]] |
||
* [[języki Indii]] |
* [[języki Indii]] |
||
* [[rozprzestrzenienie języków urzędowych]] |
* [[rozprzestrzenienie języków urzędowych]] |
||
== Linki zewnętrzne== |
== Linki zewnętrzne == |
||
*[http://dol.nic.in/ Wydział języków urzędowych Indii] - oficjalna strona na temat języków urzędowych Indii i odnoszącego się do nich prawodawstwa |
*[http://dol.nic.in/ Wydział języków urzędowych Indii] - oficjalna strona na temat języków urzędowych Indii i odnoszącego się do nich prawodawstwa |
||
== Bibliografia== |
== Bibliografia == |
||
* Majewicz, Alfred F., ''Języki świata i ich klasyfikacja'', PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5 |
* Majewicz, Alfred F., ''Języki świata i ich klasyfikacja'', PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5 |
||
{{Języki austroazjatyckie}} |
{{Języki austroazjatyckie}} |
||
[[Kategoria:Języki austroazjatyckie|Santali]] |
[[Kategoria:Języki austroazjatyckie|Santali]] |
||
[[Kategoria:Języki Indii|Santali]] |
[[Kategoria:Języki Indii|Santali]] |
||
Linia 41: | Linia 42: | ||
[[en:Santali language]] |
[[en:Santali language]] |
||
[[eo:Santala lingvo]] |
[[eo:Santala lingvo]] |
||
⚫ | |||
[[fr:Santâlî]] |
[[fr:Santâlî]] |
||
[[hi:संथाली]] |
[[hi:संथाली]] |
||
Linia 48: | Linia 48: | ||
[[ru:Сантали]] |
[[ru:Сантали]] |
||
[[sr:Сантали језик]] |
[[sr:Сантали језик]] |
||
[[sh:Santali jezik]] |
|||
⚫ | |||
[[zh:桑塔利语]] |
[[zh:桑塔利语]] |
Wersja z 16:05, 25 sty 2008
Klasyfikacja genetyczna | |||||
---|---|---|---|---|---|
{{{klasyfikacja}}} | |||||
Status oficjalny | |||||
UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||||
Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||||
Kody języka | |||||
ISO 639-1 | brak | ||||
ISO 639-2 | brak | ||||
ISO 639-3 | sat | ||||
IETF | sat | ||||
Glottolog | sant1410 | ||||
Ethnologue | sat | ||||
WALS | stl | ||||
W Wikipedii | |||||
| |||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język santali - język plemienia Santalów (ok. 6 mln) we wschodnich i północno-wschodnich Indiach, także w Bangladeszu, Nepalu i Bhutanie, największy reprezentant grupy językowej munda należącej do rodziny austroazjatyckiej. Język santali został uznany przez konstytucję indyjską jako jeden z 23 urzędowych języków Indii. Norweski misjonarz Paul Olaf Bodding napisał gramatykę i słownik tego języka oraz przetłumaczył w 1914 r. Biblię na język santali, wykorzystując zmodyfikowany alfabet łaciński, często używany jeszcze dziś. Poza tym do zapisu Santali służą także lokalne alfabety: bengalskie, orija i dewanagari. Ponieważ wielość systemów pisma nie sprzyjała rozwojowi i standaryzacji języka, nauczyciel Pandit Raghunath Murmu stworzył w 1925 roku odrębny alfabet, przystosowany do oddania fonetycznych właściwości języka santali, znany jako Ol Chiki lub Ol Cemet. W przeciwieństwie do indyjskich alfabetów sylabicznych, ten system pisma jest czystym alfabetem, podobnie jak alfabet łaciński. Szersze wykorzystanie tego pisma jest jednak ogranicznone niskim poziomem alfabetyzacji wśród Santalów (poniżej 30%).
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Wydział języków urzędowych Indii - oficjalna strona na temat języków urzędowych Indii i odnoszącego się do nich prawodawstwa
Bibliografia
- Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5