(3) Juno: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Anulowanie wersji nr 20785836 autora 83.22.54.171, zgodnie z danymi JPL |
m Wspomagane przez robota ujednoznacznienie: Przegląd zagadnień z zakresu astronomii i astronautyki - Zmieniono link(i) Wikipedia:Skarbnica wiedzy/Przegląd zagadnień z zakresu astronomii i astronautyki |
||
Linia 49: | Linia 49: | ||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
* [[Lista planetoid]] |
* [[Lista planetoid]] |
||
* [[Przegląd zagadnień z zakresu astronomii i astronautyki|Przegląd zagadnień z zakresu astronomii]] |
* [[Wikipedia:Skarbnica wiedzy/Przegląd zagadnień z zakresu astronomii i astronautyki|Przegląd zagadnień z zakresu astronomii]] |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
Wersja z 01:59, 25 mar 2010
Juno w różnych długościach fali widziana przez teleskop Hooker, obserwatorium na Mt Wilson, USA | |
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
1 września 1804 |
Numer kolejny |
3 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu |
|
Mimośród |
0,2553 |
Peryhelium |
1,9895 au |
Aphelium |
3,3536 au |
Okres obiegu wokół Słońca |
4 lata 134 dni 0 godzin |
Średnia prędkość |
17,92 km/s |
Inklinacja |
12,98° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica |
290×240×190 km |
Masa |
3 × 1019 kg |
Średnia gęstość |
3,14 g/cm3 |
Okres obrotu |
(7 h 12 min 36 s) h |
Albedo |
0,238 |
Jasność absolutna |
5,33m |
Typ spektralny | |
Średnia temperatura powierzchni |
śred. ~163 K |
Satelity naturalne |
prawdopodobnie posiada (?) |
3 Juno lub Junona, trzecia w kolejności odkrycia planetoida z pasa asteroid pomiędzy Marsem a Jowiszem.
Odkrycie i nazwa
3 Juno została odkryta przez przez niemieckiego astronoma Karla Hardinga w dniu 1 września 1804 roku w Lilienthal.
Nazwa asteroidy pochodzi od najwyższej bogini z mitologii rzymskiej – Junony.
Orbita
Orbita planetoidy Juno nachylona jest pod kątem 12,97° do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,26. Ciało to krąży w średniej odległości 2,67 j.a. wokół Słońca, na co potrzebuje 4 lat i 134 dni.
Właściwości fizyczne
Jest to ciało, którego rozmiary to 290×240×190 km, jest więc to obiekt o nieregularnym kształcie. Albedo Junony wynosi 0,24; maksimum jasności, jaką może osiągnąć to 7,7m (dla ziemskiego obserwatora). Jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 5,3m.
Na powierzchni tej planetoidy wykryto, prowadząc obserwacje w podczerwieni, duży krater uderzeniowy o średnicy ok. 100 km, który jest stosunkowo młodym tworem. 3 Juno może być także jednym ze źródeł pochodzenia meteorytów zwanych chondrytami, w których składzie odnajdujemy zawierające żelazo związki krzemu, np. oliwin czy piroksen.
19 lutego 1958 roku wykonano pierwszą obserwację zakrycia gwiazdy przez planetoidę, a planetoidą tą była właśnie Juno. Zakrycie trwało sekundy i dostarczyło badaczom danych, z których można było ocenić wielkość tej asteroidy.