Instrument pochodny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Soulbot (dyskusja | edycje)
m r2.7.3) (Robot poprawił no:Derivat (finans)
MerlIwBot (dyskusja | edycje)
m Robot dodał tr:Türev (Ekonomi)
Linia 102: Linia 102:
[[sv:Derivatinstrument]]
[[sv:Derivatinstrument]]
[[th:ตราสารอนุพันธ์]]
[[th:ตราสารอนุพันธ์]]
[[tr:Türev (Ekonomi)]]
[[uk:Похідний фінансовий інструмент]]
[[uk:Похідний фінансовий інструмент]]
[[vi:Chứng khoán phái sinh]]
[[vi:Chứng khoán phái sinh]]

Wersja z 14:59, 17 lut 2013

Szablon:Źródła Instrument pochodny, derywat (ang. derivatives, tłumaczenie „derywatywy” nie przyjęło się, w powszechnym użyciu są „derywaty”) – rodzaj instrumentu finansowego, który uzależniony jest od instrumentu bazowego. Cechą charakterystyczną instrumentów pochodnych jest to, że dotyczą przyszłej daty i przyszłej ceny, ponieważ zawierane są wcześniej. Instrumentem bazowym mogą być akcje, obligacje, wysokość stopy procentowej, wartość indeksu giełdowego, a także tak nietypowe wskaźniki jak liczba dni słonecznych, wielkość opadu śniegu, czy deszczu – derywaty pogodowe.

Charakterystyka

Instrumenty pochodne można podzielić na dwie grupy:

  • instrumenty o ryzyku symetrycznym (kontrakty terminowe, mogą to być kontrakty typu forward i futures oraz swapy).
  • Instrumenty o ryzyku niesymetrycznym (opcje, warranty, obligacje zamienne)[1].

Niesymetryczność ryzyka w opcjach polega na tym, że z jednej strony możemy zarobić nieograniczoną kwotę pieniędzy ryzykując znaną z góry kwotę kapitału (zapłaconą premię opcyjną w przypadku nabycia opcji kupna lub sprzedaży) lub zarobić z góry ustaloną kwotę pieniędzy (otrzymaną premię opcyjną) ryzykując możliwość poniesienia nieograniczonej straty (wystawiając opcję kupna bądź sprzedaży)[1].

Instrumenty potwierdzają uzyskanie przez nabywcę prawa do otrzymania w przyszłości określonej wartości pieniężnej lub dokonania transakcji.

Najczęściej są wykorzystywane w spekulacji oraz jako instrumenty zabezpieczające w celu minimalizacji ryzyka. Ze względu na zjawisko dźwigni finansowej (lewar) pozwalają osiągnąć duży zysk przy znacznie mniejszym zaangażowaniu środków własnych niż przy wykorzystaniu klasycznych instrumentów finansowych.

Rynek instrumentów pochodnych powstał w wyniku konieczności zabezpieczenia się uczestników transakcji finansowych przed ryzykiem wystąpienia sytuacji przeciwnej do przewidywanej przez nich. Obok transakcji zabezpieczających (ang. hedging) zawierane są również transakcje o charakterze spekulacyjnym, związane z przejmowaniem ryzyka. Tworzeniem nowych instrumentów finansowych i strategii zawierania transakcji z ich zastosowaniem zajmuje się dziedzina finansów nazywana inżynierią finansową.

Część instrumentów pochodnych to umowy zawierane bezpośrednio między dwoma podmiotami, z pominięciem jakichkolwiek rynków urzędowych, zwane instrumentami pochodnymi pozagiełdowymi (ang. over-the-counter, OTC). Są to np. swapy, forwardy (FRA), czy opcje egzotyczne.

Klasyfikacja instrumentów pochodnych

Wyróżniamy następujące kategorie instrumentów pochodnych:

Derywaty a PKB

Szacuje się, że wartość derywatów w roku 2011 osiągneła poziom 700-800 bilionów dolarów (a nawet do 1,5 tryliona), tzn. co najmniej kilkanaście razy więcej niż niż wartość PKB całego świata[2].

Zobacz też

  1. a b Charles W. Smithson, Clifford W. Smith Jr., D. Sykes Wilford: Zarządzanie ryzykiem finansowym. Dom Wydawniczy ABC, Kraków 2000
  2. newsweek.pl: Śmierć spekulantom. [dostęp 8 marca 2012].

Bibliografia