Reja: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
redakcyjne, grafika, bibliografia |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[File:TopGallantYard.jpg|thumb|Reja żaglowca [[Stavros S Niarchos]]]] |
|||
[[File:Parma - working on an upper topsail yard.jpg|thumb|Marynarze pracujący na rei]] |
|||
[[File:Garthsnaid - SLV H91.250-933.jpg|thumb|Marynarze sprzątający żagle na żaglowcu [[Garthsnaid]]]] |
|||
[[File:Zawisza czarna gdynia.JPG|thumb|[[SY Zawisza Czarny]] z bryfokreją na [[fokmaszt|fokmaszcie]]]] |
|||
{{Inne znaczenia|żeglarstwa|[[Reja (mitologia)|Reja]] – grecka bogini}} |
{{Inne znaczenia|żeglarstwa|[[Reja (mitologia)|Reja]] – grecka bogini}} |
||
'''Reja''' – |
'''Reja''' – poziome [[Drzewce (żeglarstwo)|drzewce]] na [[jednostka pływająca|jednostce]] żaglowej przytwierdzone do [[maszt]]u, do której przymocowany jest górny [[lik]] prostokątnego [[żagiel|żagla]] rejowego. Współcześnie spotykane rzadko, w większości na [[żaglowiec|żaglowcach]] szkoleniowych (np. [[STS Dar Młodzieży]], [[STS Pogoria]]). W miejscu łączenia rei i masztu występuje okucie zwane rakiem, które umożliwia obracanie ([[Bras (żeglarstwo)|brasowanie]]) rei wokół masztu w celu ustawienia żagla do optymalnej pracy zgodnie z kursem względem wiatru. Reja może być opuszczana lub podnoszona przy pomocy [[bejwut]]u. |
||
Żagiel rejowy mocuje się do rei poprzez [[jaksztag]] przy pomocy bencli. Po przeciwnej stronie jaksztagu z rei zwisa [[perta]], lina, na której stają marynarze sprzątający ożaglowanie. Dodatkowo czasami wzdłuż rei występuje [[lajflina]], do której można wpiąć pasy bezpieczeństwa. Od [[nok (żeglarstwo)|noków]] do pokładu w kierunku rufy biegną [[bras (żeglarstwo)|brasy]] służące do obracania rei, natomiast w górę w kierunku masztu reje stabilizuje się [[topenanta]]mi. Podczas sprzątania ożaglowania wybiera się [[gejtawa|gejtawy]] przyciągające żagle do rei, a następnie [[gording]]i. |
|||
W [[ożaglowanie rejowe|ożaglowaniu rejowym]] reje stanowią kolejne piętra żagli, przy czym na większych jednostkach może się zdarzyć, że najniższa reja ostatniego masztu jest pozbawiona własnego żagla, a służy jedynie do rozpinania dolnych rogów żagla piętra drugiego. |
W [[ożaglowanie rejowe|ożaglowaniu rejowym]] reje stanowią kolejne piętra żagli, przy czym na większych jednostkach może się zdarzyć, że najniższa reja ostatniego masztu jest pozbawiona własnego żagla, a służy jedynie do rozpinania dolnych rogów żagla piętra drugiego. |
||
Spotyka się do ośmiu pięter rei. Ich nazwy wraz z nazwami żagli są następujące (od topu masztu): |
|||
8. topreja (moonraker) - moonsel lub topsel </br> |
|||
7. trumselreja - trumsel lub skysel </br> |
|||
6. bombramreja - bombramsel lub trumsel </br> |
|||
5. bramreja górna - bramsel górny </br> |
|||
4. bramreja dolna - bramsel </br> |
|||
3. marsreja górna - marsel górny </br> |
|||
2. marsreja dolna - marsel </br> |
|||
1. reja - fok lub grot- |
|||
Rozróżnienie na bramreję górną i dolną oraz marsreję górną i dolną występują jedynie, gdy żaglowiec nosi kolejno dzielony marsel i bramsel. |
|||
Niekiedy na jednostkach o [[ożaglowanie skośne|ożaglowaniu skośnym]] spotyka się pojedynczą reję zwaną bryfokreją służącą do podnoszenia [[bryfok]]a. Przykładem takiego żaglowca jest szkuner sztakslowy [[SY Zawisza Czarny]]. |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
* [[blindreja]] |
* [[blindreja]] |
||
| Linia 11: | Linia 32: | ||
* [[takielunek]] |
* [[takielunek]] |
||
==Bibliografia== |
|||
| ⚫ | |||
*{{cytuj książkę |nazwisko = Dziewulski| imię = Jerzy W.| autor link = | tytuł = Wiadomości o jachtach żaglowych| wydawca = Alma-Press| miejsce = Warszawa| rok = 2008| strony = 359-360| isbn = 978-83-7020-358-0}} |
|||
*{{cytuj książkę |nazwisko = Czajewski| imię = Jacek| autor link = | tytuł = Manewrowanie dużymi żaglowcami| wydawca = Alma-Press| miejsce = Warszawa| rok = 1997| strony =17-36| isbn = 83-7020-235-7}} |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Omasztowanie]] |
[[Kategoria:Omasztowanie]] |
||
Wersja z 23:05, 10 maj 2013
Reja – poziome drzewce na jednostce żaglowej przytwierdzone do masztu, do której przymocowany jest górny lik prostokątnego żagla rejowego. Współcześnie spotykane rzadko, w większości na żaglowcach szkoleniowych (np. STS Dar Młodzieży, STS Pogoria). W miejscu łączenia rei i masztu występuje okucie zwane rakiem, które umożliwia obracanie (brasowanie) rei wokół masztu w celu ustawienia żagla do optymalnej pracy zgodnie z kursem względem wiatru. Reja może być opuszczana lub podnoszona przy pomocy bejwutu.
Żagiel rejowy mocuje się do rei poprzez jaksztag przy pomocy bencli. Po przeciwnej stronie jaksztagu z rei zwisa perta, lina, na której stają marynarze sprzątający ożaglowanie. Dodatkowo czasami wzdłuż rei występuje lajflina, do której można wpiąć pasy bezpieczeństwa. Od noków do pokładu w kierunku rufy biegną brasy służące do obracania rei, natomiast w górę w kierunku masztu reje stabilizuje się topenantami. Podczas sprzątania ożaglowania wybiera się gejtawy przyciągające żagle do rei, a następnie gordingi.
W ożaglowaniu rejowym reje stanowią kolejne piętra żagli, przy czym na większych jednostkach może się zdarzyć, że najniższa reja ostatniego masztu jest pozbawiona własnego żagla, a służy jedynie do rozpinania dolnych rogów żagla piętra drugiego.
Spotyka się do ośmiu pięter rei. Ich nazwy wraz z nazwami żagli są następujące (od topu masztu):
8. topreja (moonraker) - moonsel lub topsel
7. trumselreja - trumsel lub skysel
6. bombramreja - bombramsel lub trumsel
5. bramreja górna - bramsel górny
4. bramreja dolna - bramsel
3. marsreja górna - marsel górny
2. marsreja dolna - marsel
1. reja - fok lub grot-
Rozróżnienie na bramreję górną i dolną oraz marsreję górną i dolną występują jedynie, gdy żaglowiec nosi kolejno dzielony marsel i bramsel.
Niekiedy na jednostkach o ożaglowaniu skośnym spotyka się pojedynczą reję zwaną bryfokreją służącą do podnoszenia bryfoka. Przykładem takiego żaglowca jest szkuner sztakslowy SY Zawisza Czarny.
Zobacz też
Bibliografia
- Jerzy W. Dziewulski: Wiadomości o jachtach żaglowych. Warszawa: Alma-Press, 2008, s. 359-360. ISBN 978-83-7020-358-0.
- Jacek Czajewski: Manewrowanie dużymi żaglowcami. Warszawa: Alma-Press, 1997, s. 17-36. ISBN 83-7020-235-7.
