Francesco Accorso: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}} |
m MalarzBOT: porządkowanie poziomów nagłówków |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Franciscus Accursius''', [[język włoski|wł.]] Francesco Accorso, Accorso di Bagnolo (ur. [[1182]], zm. [[1260]]) – [[Włochy|włoski]] [[prawnik]], jeden z najwybitniejszych przedstawicieli [[Glosator|szkoły glosatorów]] i średniowiecznych komentatorów [[Kodeks Justyniana|Kodeksu Justyniana]] – ''Corpus Iuris Civilis''. |
'''Franciscus Accursius''', [[język włoski|wł.]] Francesco Accorso, Accorso di Bagnolo (ur. [[1182]], zm. [[1260]]) – [[Włochy|włoski]] [[prawnik]], jeden z najwybitniejszych przedstawicieli [[Glosator|szkoły glosatorów]] i średniowiecznych komentatorów [[Kodeks Justyniana|Kodeksu Justyniana]] – ''Corpus Iuris Civilis''. |
||
== Biografia == |
|||
Accorso urodził się we [[Impruneta|Impruencie]] pod [[Florencja|Florencją]] około [[1182]] roku. Był uczniem [[Azon]]a, studiował [[prawo]] w rodzinnym mieście, wkrótce potem mianowany na profesora w [[Bolonia|Bolonii]], gdzie odnosił sukcesy jako wykładowca. Był także zaangażowany w doradztwo prawne. Dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał syna Francesca, z drugiego Cervotta, Guglielma i Corsina<ref>''Medieval Italy: An Encyclopedia'', t. 1, red. [[Christopher Kleinhenz]], New York 2004, s. 2.</ref>. Trzej najstarsi synowie także byli jurystami. |
Accorso urodził się we [[Impruneta|Impruencie]] pod [[Florencja|Florencją]] około [[1182]] roku. Był uczniem [[Azon]]a, studiował [[prawo]] w rodzinnym mieście, wkrótce potem mianowany na profesora w [[Bolonia|Bolonii]], gdzie odnosił sukcesy jako wykładowca. Był także zaangażowany w doradztwo prawne. Dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał syna Francesca, z drugiego Cervotta, Guglielma i Corsina<ref>''Medieval Italy: An Encyclopedia'', t. 1, red. [[Christopher Kleinhenz]], New York 2004, s. 2.</ref>. Trzej najstarsi synowie także byli jurystami. |
||
Zmarł w Bolonii około [[1260]] roku. |
Zmarł w Bolonii około [[1260]] roku. |
||
== ''Glossa ordinaria'' == |
|||
Accorso zebrał i uporządkował wiele [[glosa|glos]] do [[Kodeks Justyniana|Kodeksu Justyniana]]. Dzieło to nazywano ''Glossa ordinaria'' ([[1228]]) lub ''magistralis'' – ''Wielka Glosa'' czy ''Glossa Accursiana''. |
Accorso zebrał i uporządkował wiele [[glosa|glos]] do [[Kodeks Justyniana|Kodeksu Justyniana]]. Dzieło to nazywano ''Glossa ordinaria'' ([[1228]]) lub ''magistralis'' – ''Wielka Glosa'' czy ''Glossa Accursiana''. |
||
Wersja z 10:48, 2 paź 2014
Franciscus Accursius, wł. Francesco Accorso, Accorso di Bagnolo (ur. 1182, zm. 1260) – włoski prawnik, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli szkoły glosatorów i średniowiecznych komentatorów Kodeksu Justyniana – Corpus Iuris Civilis.
Biografia
Accorso urodził się we Impruencie pod Florencją około 1182 roku. Był uczniem Azona, studiował prawo w rodzinnym mieście, wkrótce potem mianowany na profesora w Bolonii, gdzie odnosił sukcesy jako wykładowca. Był także zaangażowany w doradztwo prawne. Dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał syna Francesca, z drugiego Cervotta, Guglielma i Corsina[1]. Trzej najstarsi synowie także byli jurystami.
Zmarł w Bolonii około 1260 roku.
Glossa ordinaria
Accorso zebrał i uporządkował wiele glos do Kodeksu Justyniana. Dzieło to nazywano Glossa ordinaria (1228) lub magistralis – Wielka Glosa czy Glossa Accursiana.
Istnieje legenda, według której Francesco Accorso w trakcie swych prac glosatorskich usłyszał o podobnej inicjatywie innego prawnika bolońskiego, Odofreda. Upozorował więc niedyspozycję, przerwał uniwersytecką działalność i odizolował się do czasu, aż w największym pośpiechu nie dokończył dzieła.
W drugiej połowie XIII wieku, Glossa ordinaria stała się wstępem do każdej egzegezy Corpus Iuris Civilis i w niektórych jurysdykcjach zyskała moc prawną. "Znaczenie Glossa ordinaria polega na gruntownym omówieniu prawa cywilnego, w którym Accorso nie tylko wypunktował problematyczne zagadnienia, lecz także – w odróżnieniu od poprzedników – zaproponował dla nich rozwiązania[2].
Najnowsze badania dowodzą, że Francesco Accorso w swoim dziele opracował blisko 100 tysięcy glos. Najlepsze wydanie Glossa ordinaria w opracowaniu Denisa Godefroy (1540 – 1621), opublikowane w Lyonie w 1589 roku, składało się aż z sześciu tomów.
Glossa ordinaria zyskała tak wielki autorytet, że Accorso został rychło obwołany największym glosatorem i bożyszczem jurystów; jednak następne pokolenia zwracały mniej uwagi na jego zasługi. Ostatecznie szesnastowieczni humaniści, m.in. Rabelais w Gargantui i Pantagruelu, krytycznie polemizowali z glosami Accorsa.
Zdobyła uznanie także w sądownictwie, czego wyrazem było związane z jego dziełem powiedzenie: "Quidquid non agnoscit Glossa, non agnoscit curia", ("Czego nie zna glosa, tego nie zna sąd").
- ↑ Medieval Italy: An Encyclopedia, t. 1, red. Christopher Kleinhenz, New York 2004, s. 2.
- ↑ Weimar Peter, "Accursius", W: Michael Stolleis, Juristen: ein biographisches Lexikon; von der Antike bis zum 20. Jahrhundert, wyd. Beck, Monachium 2001, s. 18. (ISBN 3406 45957 9).
Bibliografia
- Katarzyna Sójka-Zielińska, Historia prawa, Warszawa 1993 (ISBN 83-01-11165-8).
- ISNI: 0000000121035008
- VIAF: 102317020
- LCCN: n86026284
- GND: 100956599
- LIBRIS: 53hlrxgp3hkkmlt
- BnF: 12462276n
- SUDOC: 067055699
- SBN: BVEV018527
- NKC: ola2002139884
- BNE: XX5461925
- NTA: 070868948
- BIBSYS: 1507616671833
- CiNii: DA13186182
- Open Library: OL1986944A
- PLWABN: 9810594891105606
- NUKAT: n2011047634
- J9U: 987007279995005171
- PTBNP: 43025
- CANTIC: a10035746
- LIH: LNB:BFCK;=qP
- WorldCat: lccn-n86026284