Wersja z 18:28, 5 paź 2006

Spółgłoski dziąsłowo-podniebienne, znane też jako alweolopalatalne lub (zwłaszcza w polonistyce ciszące) to spółgłoski szczelinowe lub zwarto-szczelinowe artykułowane przez wysklepienie języka w kierunku przedniej części podniebienia przy jednoczesnym kontakcie czubka języka z dziąsłami.

Przykłądy

W języku polskim występują:

-spółgłoska szczelinowa bezdźwięczna (IPA: ɕ) w wyrazie siano

-spółgłoska zwartoszczelinowa bezdźwięczna (IPA: t ɕ) w wyrazie ciało

-spółgłoska szczelinowa dźwięczna (IPA: ʑ) w wyrazie zioło

-spółgłoska zwartoszczelinowa bezdźwięczna (IPA: d ʑ) w wyrazie dźwięk

Spółgłoski dziąsłowo-podniebienne występują również w języku mandaryńskim, języku japońskim i w językach północno-zachodniokaukaskich. W języku serbochorwackim występują tylko zwarto-szczelinowe ciszące, zapisywane ć i đ. W języku szwedzkim i w niektórych językach Indii istnieje [ɕ].

@@ Linia 14: / Linia 14: @@
 -spółgłoska zwartoszczelinowa bezdźwięczna (IPA: {{IPA|dʑ}})  w wyrazie ''dźwięk''
-Spółgłoski dziąsłowo-podniebienne występują również w [[język mandaryński|języku mandaryńskim]], [[język japoński|języku japońskim]] i w [[języki północno-zachodniokaukaskie|językach północno-zachodniokaukaskich]]. W [[język serbochorwacki|języku serbochorwackim]] występują tylko zwarto-szczelinowe ciszące, zapisywane ''ć'' i ''đ''. W [[język szwedzki|języku szwedzkim]] i w niektórych językach [[Indie|Indii]] istnieje [{{IPA|ɕ}}].
+Spółgłoski dziąsłowo-podniebienne występują również w [[języki mandaryńskie|języku mandaryńskim]], [[język japoński|języku japońskim]] i w [[języki północno-zachodniokaukaskie|językach północno-zachodniokaukaskich]]. W [[język serbochorwacki|języku serbochorwackim]] występują tylko zwarto-szczelinowe ciszące, zapisywane ''ć'' i ''đ''. W [[język szwedzki|języku szwedzkim]] i w niektórych językach [[Indie|Indii]] istnieje [{{IPA|ɕ}}].
 [[ar:غاري لثوي]]