STS-51-L: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne |
m drobne redakcyjne |
||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
'''STS-51-L''' – ostatnia misja [[Wahadłowiec kosmiczny|promu kosmicznego]] [[Challenger (wahadłowiec)|Challenger]]. 28 stycznia 1986 roku wahadłowiec po upływie 73. sekund od startu uległ zniszczeniu, a siedmioosobowa załoga zginęła, w tym pierwsza nauczycielka w kosmosie Christa McAuliffe. Była to dwudziesta piąta misja [[Space Transportation System|programu lotów wahadłowców]] i dziesiąta Challengera. Ładunkiem był satelita [[TDRSS|TDRS]]-B, zniszczony wraz z promem{{r|tomas}}. |
'''STS-51-L''' – ostatnia misja [[Wahadłowiec kosmiczny|promu kosmicznego]] [[Challenger (wahadłowiec)|Challenger]]. 28 stycznia 1986 roku wahadłowiec po upływie 73. sekund od startu uległ zniszczeniu, a siedmioosobowa załoga zginęła, w tym pierwsza nauczycielka w kosmosie Christa McAuliffe. Była to dwudziesta piąta misja [[Space Transportation System|programu lotów wahadłowców]] i dziesiąta Challengera. Ładunkiem był satelita [[TDRSS|TDRS]]-B, zniszczony wraz z promem{{r|tomas}}. |
||
== Załoga<small>{{r|tomas}}</small> == |
== Załoga |
||
<small>źródło dla sekcji; {{r|tomas}}</small> == |
|||
* [[Francis Scobee]] (2)*, dowódca |
* [[Francis Scobee]] (2)*, dowódca |
||
* [[Michael John Smith|Michael Smith]] (1), pilot |
* [[Michael John Smith|Michael Smith]] (1), pilot |
||
| Linia 52: | Linia 53: | ||
* [[Inklinacja]]: 28,45° (planowana) |
* [[Inklinacja]]: 28,45° (planowana) |
||
== Cel misji<small>{{r|tomas}}</small> |
== Cel misji == |
||
; źródło<small>{{r|tomas}}</small> |
|||
Umieszczenie na orbicie [[Satelita telekomunikacyjny|satelity telekomunikacyjnego]] TDRS-2 (Tracking and Data Relay System). |
Umieszczenie na orbicie [[Satelita telekomunikacyjny|satelity telekomunikacyjnego]] TDRS-2 (Tracking and Data Relay System). |
||
Wersja z 14:08, 17 lip 2017
| |
| Dane misji | |
| Zaangażowani | |
|---|---|
| Oznaczenie kodowe |
STS-51-L |
| Pojazd | |
| Wahadłowiec | |
| Załoga | |
 Tył (od lewej): Ellison Onizuka, Christa Corrigan McAuliffe, Gregory Jarvis, Judith Resnik; Przód: Michael Smith, Francis Scobee, Ronald McNair | |
| Dowódca | |
| Start | |
| Miejsce startu | |
| Początek misji |
28 stycznia 1986, 17:38 czasu polskiego (16:38 UTC) |
| Orbita okołoziemska | |
| Apogeum |
14 km |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania |
Kalifornia (planowane) |
| Lądowanie |
3 lutego 1986 (planowane) |
| Czas trwania misji |
73,13 sekundy |
| Przebyta odległość |
18 mil (29 km) |
| Program lotów wahadłowców | |
STS-51-L – ostatnia misja promu kosmicznego Challenger. 28 stycznia 1986 roku wahadłowiec po upływie 73. sekund od startu uległ zniszczeniu, a siedmioosobowa załoga zginęła, w tym pierwsza nauczycielka w kosmosie Christa McAuliffe. Była to dwudziesta piąta misja programu lotów wahadłowców i dziesiąta Challengera. Ładunkiem był satelita TDRS-B, zniszczony wraz z promem[1].
== Załoga źródło dla sekcji; [1] ==
- Francis Scobee (2)*, dowódca
- Michael Smith (1), pilot
- Ronald McNair (2)
- Ellison Onizuka (2)
- Gregory Jarvis (1)
- Judith Resnik (2)
- Christa Corrigan McAuliffe (1), pierwsza nauczycielka w kosmosie
- * (liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)
Dublerzy:
Parametry misji
- Masa
- startowa orbitera: 121 778 kg
- lądującego orbitera: 90 584 kg (planowane)
- Perygeum: 285 km (planowane)
- Apogeum: 295 km (planowane)
- Inklinacja: 28,45° (planowana)
Cel misji
- źródło[1]
Umieszczenie na orbicie satelity telekomunikacyjnego TDRS-2 (Tracking and Data Relay System).
Katastrofa
28 stycznia 1986 roku, w 73 sekundzie misji wahadłowiec wraz ze zbiornikiem zewnętrznym rozpadł się na wysokości około 14,5 km. Przyczyną katastrofy było uszkodzenie pierścienia uszczelniającego w prawym silniku wspomagającym, które nastąpiło w pierwszej sekundzie lotu. Na skutek tego uszkodzenia, w efekcie oddziaływania gorących gazów na powstałą nieszczelność, na zewnątrz połączenia, po 59 sekundach lotu pojawił się płomień, który w T+60,447 s odchylił się ku obejmie mocującej rakietę SRB ze zbiornikiem ET. Płomienie o temperaturze 3200 °C wypaliły niewielki otwór w zbiorniku ciekłego wodoru. W 72 sekundzie, po kolei, pękł dolny trzpień łączący SRB z ET, dolna część SRB odsunęła się od ET, SRB złamało prawe skrzydło orbitera, następnie najprawdopodobniej czubek SRB wbił się w górną część ET i przebił zbiornik ciekłego tlenu, pękł zbiornik wodoru. W T+73,2 pomiędzy orbiterem a ET pojawił się błysk ognia, zbiornik ET rozpadł się, a fala uderzeniowa zaczęła niszczyć orbiter. W T+73,36 eksplodowały zbiorniki paliwa OMS i stopnia IUS w ładowni oraz zbiorniki hydrazyny satelity TDRS. W T+73,605 odebrano ostatnie dane telemetryczne. W T+74,60 eksplodowały zbiorniki paliwa RCS z przodu orbitera, odpadła kabina załogi.
Przez 25 sekund od katastrofy kabina jeszcze wznosiła się, a następnie zaczęła spadać i uderzyła o powierzchnię Atlantyku z prędkością 330-333 km/h (przeciążenie około 200 g) o 16:41:58.
Rakiety SRB w tym czasie kontynuowały lot i zostały zdetonowane w T+110 przez oficera bezpieczeństwa ze względu na zagrożenie, jakie stwarzały.
-
58 sekunda: płomień odchylił się ku obejmie mocującej rakietę SRB ze zbiornikiem ET. Płomienie o temperaturze 3200 °C wypaliły niewielki otwór w zbiorniku ciekłego wodoru. -
73 sekunda: Challenger rozpada się -
Wahadłowiec w obłoku paliwa i utleniacza -
Symboliczny grób członków załogi misji STS-51-L wahadłowca Challenger na Narodowym Cmentarzu w Arlington
Zobacz też
- ↑ a b c Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 164. ISBN 83-7167-224-1.
Linki zewnętrzne
- informacje na temat STS-51-L na stronie KSC (ang.)
- STS-51L The Challenger accident. [dostęp 2014-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-27)]. (ang.).
- Mark Wade: STS-51-L. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2014-05-29]. (ang.).