Spółgłoska dziąsłowo-podniebienna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
m →Przykłądy: +de |
||
Linia 17: | Linia 17: | ||
[[ar:غاري لثوي]] |
[[ar:غاري لثوي]] |
||
[[de:Alveolopalatal]] |
|||
[[en:Alveolo-palatal consonant]] |
[[en:Alveolo-palatal consonant]] |
||
[[fr:Consonne alvéolo-palatale]] |
[[fr:Consonne alvéolo-palatale]] |
Wersja z 13:40, 10 gru 2006
Spółgłoski dziąsłowo-podniebienne, znane też jako przedniopodniebienne, alweolopalatalne lub (zwłaszcza w polonistyce ciszące) to spółgłoski szczelinowe lub zwarto-szczelinowe artykułowane przez wysklepienie języka w kierunku przedniej części podniebienia przy jednoczesnym kontakcie czubka języka z dziąsłami.
Przykłądy
W języku polskim występują:
- spółgłoska szczelinowa bezdźwięczna (IPA: ɕ) w wyrazie siano
- spółgłoska szczelinowa dźwięczna (IPA: ʑ) w wyrazie zioło
Spółgłoski dziąsłowo-podniebienne występują również w języku mandaryńskim, języku japońskim i w językach północno-zachodniokaukaskich. W języku serbochorwackim występują tylko zwarto-szczelinowe ciszące, zapisywane ć i đ. W języku szwedzkim i w niektórych językach Indii istnieje [ɕ].