Pies gończy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Poprawiam linkowania francuskich nazw + drobne redakcyjne
drobne techniczne
Linia 44: Linia 44:
**** [[Gończy hiszpański]] (''Sabueso Espanol'' FCI nr 204)
**** [[Gończy hiszpański]] (''Sabueso Espanol'' FCI nr 204)
*** Francja
*** Francja
**** [[Mały gończy anglo-francuski]] (Anglo-français de petite vénerie'' FCI nr 325)
**** [[Mały gończy anglo-francuski]] (''Anglo-français de petite vénerie'' FCI nr 325)
**** [[Ariégeois]] (FCI nr 20)
**** [[Ariégeois]] (FCI nr 20)
**** [[Beagle harrier]] (FCI nr 290)
**** [[Beagle harrier]] (FCI nr 290)

Wersja z 12:18, 13 sty 2020

Gończy polski
Ogar polski
Posokowiec bawarski
Konkurs dzikarzy i tropowców Przechlewko maj 2004

Psy gończe – grupa psów wykorzystywanych głównie do tropienia i pogoni za zwierzyną, posługujących się przede wszystkim węchem.

Przeważnie z długimi obwisłymi uszami.

Osobną grupę stanowią charty.

Historia

Psy gończe – jak wspomina w swych kronikach Gall Anonim, służyły do polowań już w średniowieczu. W XVII wieku żaden szanujący się polski dwór szlachecki nie mógł obyć się bez posiadania sfory psów gończych. W XIX wieku polscy myśliwi – w zależności od ukształtowania terenu i zwierzyny, na którą polowali, odróżniali gończe od ogarów. Jednak powszechnie przyjęła się dla nich nazwa OGARY (typ lekki – średni).

Wykaz psów gończych i ras pokrewnych (na podst. FCI Grupa 6)