Jan Kowalczyk (archeolog): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawiam wywołanie szablonu {{ludzie nauki}}
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Uzupełniam datę dostępu w Szablon:Ludzie nauki na podstawie historii edycji
Linia 14: Linia 14:


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* {{ludzie nauki|34804|osoba=dr hab. Jan Kowalczyk}}
* {{ludzie nauki|34804|osoba=dr hab. Jan Kowalczyk|data dostępu=2016-10-05}}
* Anna Zakościelna, Jan Gurba, ''Dr Jan Kowalczyk (1918-2007)'', "Sprawozdania Archeologiczne" 59 (2007), s. 591-594.
* Anna Zakościelna, Jan Gurba, ''Dr Jan Kowalczyk (1918-2007)'', "Sprawozdania Archeologiczne" 59 (2007), s. 591-594.
* Anna Zakościelna, Jan Gurba, ''Doc. dr hab. Jan Kowalczyk (1918-2007)'', "Sprawozdania Archeologiczne" 59 (2007), s. 595-598.
* Anna Zakościelna, Jan Gurba, ''Doc. dr hab. Jan Kowalczyk (1918-2007)'', "Sprawozdania Archeologiczne" 59 (2007), s. 595-598.

Wersja z 11:06, 17 maj 2020

Jan Kowalczyk (ur. 23 października 1918 w Nowej Wsi, zm. 25 stycznia 2007 w Lublinie) – polski archeolog, nauczyciel akademicki, docent doktor habilitowany.

Życiorys

W 1937 ukończył Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Lublinie, w latach 1944-1948 studiował na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Już od 1946 pracował na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie pozostał jako asystent po obronie pracy magisterskiej. W 1951 obronił pracę doktorską Obrządek pogrzebowy w młodszej epoce kamienia na ziemiach Polski napisaną pod kierunkiem Stefana Noska. W latach 1951-1952 był kierownikiem Działu Archeologii w Muzeum Lubelskim w Lublinie, w latach 1952-1953 uczestniczył w badaniach Komisji nad Grodami Czerwieńskimi w Gródku. W latach 1953-1955 kierował Katedrą Archeologii Polski i Powszechnej UMCS, jednak został zwolniony z przyczyn politycznych. Od 1955 był pracownikiem Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie, gdzie m.in. kierował Działem Neolitu, a w 1971 został wicedyrektorem ds. naukowych. W 1969 habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie pracy Początki neolitu na ziemiach polskich. Od 1972 do emerytury w 1978 był pracownikiem Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN, gdzie kierował Zakładem Epoki Kamienia. Równocześnie od 1975 prowadził wykłady na UMCS, a w 1983 podjął pracę jako docent w Katedrze Archeologii UMCS

W swoich badaniach zajmował się epoką neolitu, specjalizował się w zagadnieniach kultury pucharów lejkowatych.

W 1979 został odznaczony Złotym Złotym Krzyżem Zasługi.

Wybrane publikacje

  • Ochrona zabytków najdawniejszych przeszłości, Lublin: Muzeum Lubelskie 1955.
  • Zmierzch epoki kamienia, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo PAN 1971.
  • Prahistoria ziem polskich, t. 3: Wczesna epoka brązu, pod red. Aleksandra Gardawskiego i Jana Kowalczyka, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1978.

Bibliografia