Zapalenie małych naczyń skóry: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
→Leczenie: drobne redakcyjne i styl. |
m →Leczenie: ort. |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
== Leczenie == |
== Leczenie == |
||
W leczeniu postaci pierwotnej choroby stosuje się [[niesteroidowe leki przeciwzapalne]], [[antagoniści receptora H1|antagonistów receptora H<sub>1</sub>]], [[kolchicyna|kolchicynę]], [[dapson]], [[kortykosterydy|kortykosteroidy]], a w cięższych przypadkach [[azatiopryna|azatioprynę]], |
W leczeniu postaci pierwotnej choroby stosuje się [[niesteroidowe leki przeciwzapalne]], [[antagoniści receptora H1|antagonistów receptora H<sub>1</sub>]], [[kolchicyna|kolchicynę]], [[dapson]], [[kortykosterydy|kortykosteroidy]], a w cięższych przypadkach [[azatiopryna|azatioprynę]], ponadto zaleca się ochronę skóry przed zimnem i światłem słonecznym oraz unikanie nadmiernego wysiłku fizycznego. Postać wtórną leczy się likwidując przyczynę, a więc stosując odpowiednią dla choroby podstawowej terapię lub odstawiając lek, który wywołał zapalenie małych naczyń skóry. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
Wersja z 18:12, 10 maj 2008
{{{nazwa naukowa}}} | |
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt={{{alt grafiki}}}|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}} | |
Synonimy |
{{{synonimy}}} |
---|---|
Specjalizacja |
{{{specjalizacja}}} |
Objawy |
{{{objawy}}} |
Powikłania |
{{{powikłania}}} |
Początek |
{{{początek}}} |
Czas trwania |
{{{czas trwania}}} |
Typy |
{{{typy}}} |
Przyczyny |
{{{przyczyny}}} |
Czynniki ryzyka |
{{{czynniki ryzyka}}} |
Rozpoznanie |
{{{rozpoznanie}}} |
Różnicowanie |
{{{różnicowanie}}} |
Zapobieganie |
{{{zapobieganie}}} |
Leczenie |
{{{leczenie}}} |
Leki |
{{{leki}}} |
Rokowanie |
{{{rokowanie}}} |
Zapadalność |
{{{zapadalność}}} |
Śmiertelność |
{{{śmiertelność}}} |
Klasyfikacje | |
ICD-11 |
{{{ICD11}}} |
ICD-10 |
M31.0 |
DSM-5 |
{{{DSM-5}}} |
DSM-IV |
{{{DSM-IV}}} |
ICDO |
{{{ICDO}}} |
DiseasesDB | |
OMIM | |
MedlinePlus | |
MeSH |
Zapalenie małych naczyń skóry (syn. leukocytoklastyczne zapalenie naczyń skóry, zapalenie naczyń z nadwrażliwości; ang. cutaneous small-vessel vasculitis, CSVV) - schorzenie należące do grupy układowych zapaleń naczyń polegające na izolowanym procesie zapalnym naczyń krwionośnych w obrębie skóry, bez zajęcia procesem chorobowym naczyń innych narządów.
Epidemiologia i etiologia
Zapalenie małych naczyń skóry jest schorzeniem bardzo rzadkim, zachorowalność wynosi około 1 przypadek na 40 milionów ludzi w ciągu roku.
Około 50% przypadków choroby to postać pierwotna, której przyczyna pozostaje nieznana. Postać wtórną obserwuje się w przebiegu[1]:
- innych układowych chorób tkanki łącznej
- infekcji, np. zakażeń paciorkowcowych, wirusowego zapalenia wątroby, gruźlicy[2]
- złośliwych procesów nowotworowych
- reakcji nadwrażliwości na leki.
Zapalenie małych naczyń skóry jest chorobą przebiegającą z wytworzeniem kompleksów antygen-przeciwciało.
Objawy choroby
- objawy grypopodobne, takie jak: gorączka, ból stawów i mięśni
- zmiany skórne z rzadko występującym świądem lub pieczeniem na kończynach dolnych, w okolicy pośladków, pod ciasnym ubraniem, w miejscu uszkodzenia skóry (osutka, plamica uniesiona, pokrzywka, pęcherzyki, grudki z owrzodzeniami).
Objawy postaci pierwotnej zapalenia małych naczyń skóry ustępują zwykle samoistnie w ciągu kilku tygodni lub miesięcy, u części chorych występują nawroty, nawet po długim czasie. Przebieg postaci wtórnych choroby zależy od przyczyny wywołującej.
Rozpoznanie
Chorobę rozpoznaje się na podstawie badania histopatologicznego wycinka skóry, w którym stwierdza się cechy zapalenia obejmujące całą grubość małych naczyń skóry (głównie małych naczyń żylnych), z obecnością martwicy włóknikowatej. W nacieku zapalnym obserwuje się obecność neutrofilów, fragmentów ich jąder komórkowych, a rzadziej limfocytów. W przebiegu postaci wtórnych, indukowanych lekami, obserwowano ponadto nacieki eozynofilowe[3]. Stwierdzenie zmian zapalnych w naczyniach innych narządów niż skóra wyklucza tą jednostkę chorobową.
Leczenie
W leczeniu postaci pierwotnej choroby stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne, antagonistów receptora H1, kolchicynę, dapson, kortykosteroidy, a w cięższych przypadkach azatioprynę, ponadto zaleca się ochronę skóry przed zimnem i światłem słonecznym oraz unikanie nadmiernego wysiłku fizycznego. Postać wtórną leczy się likwidując przyczynę, a więc stosując odpowiednią dla choroby podstawowej terapię lub odstawiając lek, który wywołał zapalenie małych naczyń skóry.
- ↑ Carlson JA., Chen KR. Cutaneous vasculitis update: small vessel neutrophilic vasculitis syndromes. „Am J Dermatopathol”. Dec;28, s. 486-506, 2006. DOI: 10.1097/01.dad.0000246646.45651.a2. PMID: 17122493.
- ↑ Kim HM., Park YB., Maeng HY., Lee SK. Cutaneous leukocytoclastic vasculitis with cervical tuberculous lymphadenitis: a case report and literature review. „Rheumatol Int”. Oct;26, s. 1154-7, 2006. DOI: 10.1007/s00296-006-0152-1. PMID: 16830160.
- ↑ Bahrami S., Malone JC., Webb KG., Callen JP. Tissue eosinophilia as an indicator of drug-induced cutaneous small-vessel vasculitis. „Arch Dermatol”. Feb;142, s. 155-61, 2006. DOI: 10.1001/archderm.142.2.155. PMID: 16490843.
Bibliografia
- Szczeklik A. (red).: Choroby wewnętrzne : podręcznik multimedialny oparty na zasadach EBM, [T. 2]. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2006, s. 1695. ISBN 83-7430-069-8.