Ignacy Franciszek Ossoliński: Różnice pomiędzy wersjami

Ignacy Franciszek Ossoliński
Data urodzenia	1730
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 1784 ; Lublin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	1774
Sakra biskupia	brak danych
	Odznaczenia
	;

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:41, 12 sie 2013

Ignacy Franciszek Ossoliński herbu Topór (ur. 1730 – zm. 7 sierpnia 1784 w Lublinie) – biskup kijowski od 1774, biskup koadiutor bakowski.

Jego ojcem był Józef Ossoliński (chorąży), (zm.1757) - chorąży podlaski, liwski, podczaszy mielnicki, a matką Teresa Sienicka (1717 - 1786).

W 1749 wstąpił do zakonu kapucynów. W 1765 przyjął sakrę biskupa koadiutora bakowskiego, jednak już wkrótce został koadiutorem z prawem następstwa po biskupie kijowskim Józefie Andrzeju Załuskim.

W 1775 roku otrzymał od Stanisława Augusta Poniatowskiego Order Świętego Stanisława, był też kawalerem Orderu Orła Białego. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku^[1]

Rządy w diecezji kijowskiej w 1774 roku rozpoczął od odbudowy spalonej w roku 1768 roku katedry w Żytomierzu, stolicy biskupstwa kijowskiego. Jej rekonstrukcję zakończył dopiero biskup Kasper Cieciszowski w 1801. Przeprowadził wizytację swojej diecezji, osobiście wizytując jednak tylko katedrę i kapitułę, powiększył liczbę parafii z 27 do 33, w latach 1774-1776 ogłaszał listy pasterskie i inne rozporządzenia.

Pochowany w Kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Lublinie.

Bibliografia

Ignacy Franciszek Ossoliński, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XXIV, 1979
Krzysztof Rafał Prokop, Biskupi kijowscy obrządku łacińskiego XIV-XVIII w. Szkice biograficzne, Biały Dunajec - Ostróg 2003, Szablon:Błędny ISBN

Szablon:Władca-Biskup

↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.

[1] Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.

[1]

@@ Linia 46: / Linia 46: @@
 W [[1749]] wstąpił do [[Zakon Braci Mniejszych|zakonu kapucynów]]. W [[1765]] przyjął sakrę biskupa koadiutora bakowskiego, jednak już wkrótce został koadiutorem z prawem następstwa po biskupie kijowskim [[Józef Andrzej Załuski|Józefie Andrzeju Załuskim]].
-W [[1775]] otrzymał od [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] [[Order Świętego Stanisława]], był też kawalerem [[Order Orła Białego|Orderu Orła Białego]].
+W [[1775]] roku otrzymał od [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] [[Order Świętego Stanisława]], był też kawalerem [[Order Orła Białego|Orderu Orła Białego]]. Członek konfederacji [[Andrzej Mokronowski|Andrzeja Mokronowskiego]] w [[1776]] roku<ref>Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.</ref>
-Rządy w diecezji kijowskiej w [[1774]] rozpoczął od odbudowy spalonej w roku [[1768]] katedry w [[Żytomierz]]u, stolicy biskupstwa kijowskiego. Jej rekonstrukcję zakończył dopiero biskup [[Kasper Cieciszowski]] w [[1801]]. Przeprowadził wizytację swojej diecezji, osobiście wizytując jednak tylko katedrę i kapitułę, powiększył liczbę parafii z 27 do 33, w latach [[1774]]-[[1776]] ogłaszał listy pasterskie i inne rozporządzenia.
+Rządy w diecezji kijowskiej w [[1774]] roku rozpoczął od odbudowy spalonej w roku [[1768]] roku katedry w [[Żytomierz]]u, stolicy biskupstwa kijowskiego. Jej rekonstrukcję zakończył dopiero biskup [[Kasper Cieciszowski]] w [[1801]]. Przeprowadził wizytację swojej diecezji, osobiście wizytując jednak tylko katedrę i kapitułę, powiększył liczbę parafii z 27 do 33, w latach [[1774]]-[[1776]] ogłaszał listy pasterskie i inne rozporządzenia.
 Pochowany w [[Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Lublinie|Kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Lublinie]].
@@ Linia 60: / Linia 61: @@
 [[Kategoria:Biskupi kijowscy]]
 [[Kategoria:Biskupi bakowscy]]
+[[Kategoria:Członkowie konfederacji Andrzeja Mokronowskiego 1776]]
 [[Kategoria:Senatorowie duchowni I Rzeczypospolitej]]
 [[Kategoria:Polscy biskupi kapucyńscy‎]]