Mirosław Styczeń: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
linkfix
WebmajstrBot (dyskusja | edycje)
WebmajstrBot przenosi kategorię
Linia 59: Linia 59:
[[Kategoria:Politycy Akcji Wyborczej Solidarność]]
[[Kategoria:Politycy Akcji Wyborczej Solidarność]]
[[Kategoria:Politycy Koalicji Republikańskiej]]
[[Kategoria:Politycy Koalicji Republikańskiej]]
[[Kategoria:Politycy polskiej Partii Konserwatywnej]]
[[Kategoria:Politycy Partii Konserwatywnej (polskiej)]]
[[Kategoria:Politycy Prawa i Sprawiedliwości]]
[[Kategoria:Politycy Prawa i Sprawiedliwości]]
[[Kategoria:Politycy Przymierza Prawicy]]
[[Kategoria:Politycy Przymierza Prawicy]]

Wersja z 20:55, 8 wrz 2013

Mirosław Styczeń
Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1953
Kraków

Wojewoda bielski
Okres

od 9 kwietnia 1990
do 1 lutego 1994

Przynależność polityczna

bezpartyjny (następnie Koalicja Republikańska, Partia Konserwatywna)

Poprzednik

Franciszek Strzałka

Następca

Marek Trombski

Prezes Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego
Okres

od marca 1998
do 18 marca 2000

Przynależność polityczna

Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe

Poprzednik

Jacek Janiszewski

Następca

Jan Rokita

Poseł III kadencji Sejmu
Okres

od 20 października 1997
do 18 października 2001

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość (członek Przymierza Prawicy)

Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju

Mirosław Andrzej Styczeń (ur. 24 kwietnia 1953 w Krakowie) – polski polityk, były wojewoda bielski, poseł na Sejm III kadencji.

Życiorys

Działalność do 1989

Posiada wykształcenie średnie ogólnokształcące, w 1972 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. W latach 1972–1976 był studentem Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. We wrześniu 1980 wstąpił do "Solidarności", w grudniu 1980 został rzecznikiem prasowym Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego, następnie zarządu Regionu Podbeskidzie NSZZ "Solidarność" w Bielsku-Białej. Za prowadzoną działalność był zatrzymywany, objęty przesłuchaniami i rewizjami. Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany z powodu działalności antykomunistycznej w Zakładzie Karnym w Jastrzębiu-Zdroju, następnie w Zakładzie Karnym w Łupkowie na okres od 13 grudnia 1981 do 6 czerwca 1982. Do 1986 był rozpracowywany przez Wydział V Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Bielsku-Białej w ramach operacyjnego rozpracowania o kryptonimie "Maj"[1]. W 1983 był współzałożycielem Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii św. Mikołaja w Bielsku-Białej. W październiku 1988 przystąpił do jawnej Regionalnej Komisji Organizacyjnej "Solidarność".

Działalność polityczna od 1989

Od marca 1989 do marca 1990 był przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego "Solidarność" w Bielsku-Białej. Od 9 kwietnia 1990 do 1 lutego 1994 był pierwszym niekomunistycznym wojewodą bielskim[2]. W latach 1991 do 1994 był wiceprzewodniczącym Koalicji Republikańskiej, w latach 1993 do 1996 pełnił funkcję wiceprezesa Partii Konserwatywnej. Od 1994 do 1997 zasiadał w radzie miasta Bielsko-Biała z listy Koalicji dla Bielska-Białej. W 1997 został wybrany na wiceprezesa nowo powstałego Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, od 1998 do 2000 był prezesem tej partii.

W latach 1997–2001 sprawował mandat posła III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność z okręgu Bielsko-Biała, będąc członkiem sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych, wiceprzewodniczącym sejmowej Komisji Transportu i Łączności oraz przewodniczącym podkomisji nadzwyczajnej ds. prywatyzacji PLL LOT S.A. W latach 1999–2001 był członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego NATO. 26 marca 2001 wystąpił z grupą działaczy z SKL, współtworząc Przymierze Prawicy, w latach 2001–2002 sprawował funkcję członka zarządu krajowego tej partii. W wyborach parlamentarnych w 2001 bezskutecznie kandydował z listy Prawa i Sprawiedliwości, którego następnie został działaczem. Od 2001 do czasu zawieszenia członkostwa w PiS w 2005 był pełnomocnikiem tej partii w Bielsku-Białej. W 2004 współtworzył program gospodarczy Prawa i Sprawiedliwości przed wyborami parlamentarnymi w 2005.

W styczniu 2005 został zatrzymany przez funkcjonariuszy ABW[3]. Prokurator przedstawił mu następnie zarzut oszustwa na szkodę osoby fizycznej, do przestępstwa miało rzekomo dojść w latach 1994–1997[4]. Proces karny rozpoczął się w 2006 i nie został dotąd zakończony[5].

Działalność zawodowa i społeczna

W latach 1991–1993 Mirosław Styczeń był przewodniczącym rady nadzorczej Zakładów Piwowarskich w Żywcu. W latach 1994–1997 był doradcą prezesów zarządów Banku Przemysłowo-Handlowego oraz Banku Inicjatyw Gospodarczych – Bank Gdański. Od 2001 prowadzi własną działalność gospodarczą, współpracując z firmami m.in. z sektora IT, telekomunikacji, przetwórstwa spożywczego, przemysłu papierniczego, gazownictwa, wydobycia surowców mineralnych, drogownictwa i in.

Laureat Platynowego Lauru Umiejętności i Kompetencji 1992. Od 1993 jest członkiem Kapituły Laurów Umiejętności i Kompetencji Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach. Uzyskiwał członkostwo w takich organizacji pozarządowych jak Stowarzyszenie "Pro Filia" w Cieszynie, Stowarzyszenie Bielskie Centrum Przedsiębiorczosci w Bielsku-Białej, Fundacja Środkowoeuropejska w Warszawie. W 2012 został prezesem zarządu Stowarzyszenia "Pro Bono Musicae" w Bielsku-Białej.

Odznaczony m.in. Srebrnym Medalem Za zasługi dla obronności kraju (1991), honorową odznaką "Zasłużony dla Województwa Bielskiego" (1992) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2012)[6]

Życie prywatne

Żonaty, troje dzieci.

  1. Informacje w BIP IPN. [dostęp 5 listopada 2012].
  2. Informacje na stronie urzędu miasta. [dostęp 5 listopada 2012].
  3. Marcin Pietraszewski: Były wojewoda bielski i jeden z liderów śląskiego PiS zatrzymany przez ABW. gazeta.pl, 17 stycznia 2005. [dostęp 30 listopada 2010].
  4. Wojciech Czuchnowski: Kto wrobił Mirosława Stycznia?. gazeta.pl, 19 stycznia 2005. [dostęp 27 sierpnia 2010].
  5. Marek Bartosik: Jak prokuratorzy z Krakowa przegrywali prestiżowe sprawy. gazetakrakowska.pl, 9 grudnia 2010. [dostęp 5 listopada 2012].
  6. M.P. z 2012 r. poz. 549

Bibliografia