Ciemniasta Igła: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m WP:SK, szablon |
m MalarzBOT: Nagłówki w mobilnej wersji Wikipedii |
||
Linia 24: | Linia 24: | ||
Polskie i słowackie nazewnictwo Ciemniastej Igły pochodzi od sąsiedniej Ciemniastej Turni. Pierwsze zarejestrowane wejścia na jej wierzchołek podane są poniżej, jednak możliwe jest, że wejścia letniego dokonano już wcześniej. |
Polskie i słowackie nazewnictwo Ciemniastej Igły pochodzi od sąsiedniej Ciemniastej Turni. Pierwsze zarejestrowane wejścia na jej wierzchołek podane są poniżej, jednak możliwe jest, że wejścia letniego dokonano już wcześniej. |
||
== Historia == |
|||
Pierwsze wejścia turystyczne: |
Pierwsze wejścia turystyczne: |
||
* [[Wincenty Birkenmajer]], [[Jan Kazimierz Dorawski]], [[Kazimierz Kupczyk]] i [[Jan Alfred Szczepański]], 10 sierpnia 1929 r. – letnie, |
* [[Wincenty Birkenmajer]], [[Jan Kazimierz Dorawski]], [[Kazimierz Kupczyk]] i [[Jan Alfred Szczepański]], 10 sierpnia 1929 r. – letnie, |
||
* Antonín Jiskra, Josef Kelbich, František Michek, Jaroslav Němeček i [[Antonín Veverka]], 27 marca 1947 r. – zimowe. |
* Antonín Jiskra, Josef Kelbich, František Michek, Jaroslav Němeček i [[Antonín Veverka]], 27 marca 1947 r. – zimowe. |
||
== Bibliografia == |
|||
# {{Cytuj książkę |nazwisko=Paryski |imię=Witold Henryk |autor link=Witold Henryk Paryski |tytuł=Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny |data=1973 |wydawca=Sport i Turystyka |miejsce=Warszawa |strony=117-118}} |
# {{Cytuj książkę |nazwisko=Paryski |imię=Witold Henryk |autor link=Witold Henryk Paryski |tytuł=Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny |data=1973 |wydawca=Sport i Turystyka |miejsce=Warszawa |strony=117-118}} |
||
# {{Cytuj książkę | imię=Jarosław| nazwisko=Januszewski| imię2=Grzegorz| nazwisko2= Głazek| imię3=Witold| nazwisko3=Fedorowicz-Jackowski| tytuł=Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000| data=2005 | wydawca=GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o. | miejsce=Warszawa | isbn= 83-909352-2-8}} |
# {{Cytuj książkę | imię=Jarosław| nazwisko=Januszewski| imię2=Grzegorz| nazwisko2= Głazek| imię3=Witold| nazwisko3=Fedorowicz-Jackowski| tytuł=Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000| data=2005 | wydawca=GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o. | miejsce=Warszawa | isbn= 83-909352-2-8}} |
Wersja z 11:02, 1 paź 2014
Ciemniasta Igła (wśród podpisanych obiektów) | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Pierwsze wejście |
10 sierpnia 1929 r. |
Położenie na mapie Tatr Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Karpat Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} |
Ciemniasta Igła (słow. Chmúrna ihla) – turnia znajdująca się w masywie Ciemniastej Turni w Zimnowodzkiej Grani, w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Ciemniastej Turni na północnym zachodzie oddzielona jest Ciemniastą Szczerbiną, a od Dzwonnicy w masywie Kościołów na południowym zachodzie oddziela ją Ciemniasta Przełęcz. Na Ciemniastą Igłę, podobnie jak na inne obiekty w Zimnowodzkiej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne.
Polskie i słowackie nazewnictwo Ciemniastej Igły pochodzi od sąsiedniej Ciemniastej Turni. Pierwsze zarejestrowane wejścia na jej wierzchołek podane są poniżej, jednak możliwe jest, że wejścia letniego dokonano już wcześniej.
Historia
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Wincenty Birkenmajer, Jan Kazimierz Dorawski, Kazimierz Kupczyk i Jan Alfred Szczepański, 10 sierpnia 1929 r. – letnie,
- Antonín Jiskra, Josef Kelbich, František Michek, Jaroslav Němeček i Antonín Veverka, 27 marca 1947 r. – zimowe.
Bibliografia
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 117-118.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.