Włoszczyzna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m MalarzBOT: porządkowanie poziomów nagłówków |
merytoryczne - poprzednia wersja zawierała rozpowszechniony mit historyczny |
||
Linia 5: | Linia 5: | ||
Na włoszczyznę składają się porcje następujących roślin: korzenie [[Marchew zwyczajna|marchwi]], [[Pietruszka zwyczajna|pietruszki]], [[Selery zwyczajne|selera]], oraz liście [[por (roślina)|pora]]. W niektórych regionach dodawane są liście [[Kapusta warzywna włoska|kapusty włoskiej]] a czasem również nać pietruszki. |
Na włoszczyznę składają się porcje następujących roślin: korzenie [[Marchew zwyczajna|marchwi]], [[Pietruszka zwyczajna|pietruszki]], [[Selery zwyczajne|selera]], oraz liście [[por (roślina)|pora]]. W niektórych regionach dodawane są liście [[Kapusta warzywna włoska|kapusty włoskiej]] a czasem również nać pietruszki. |
||
Jeden z mitów historycznych przypisuje sprowadzenie tych warzyw do Polski [[Bona Sforza|królowej Bonie]]. Jest to błędne skojarzenie. Zanim Bona przybyła z Bari do Krakowa, mieszkała tu już całkiem spora, licząca kilkaset osób włoska diaspora,utrzymująca ożywione kontakty (także handlowe) z ojczyzną. Ówczesna kuchnia polska i włoska różniły się od siebie w znaczącym stopniu, a polskie ciężkie potrawy mięsne z dużą ilością przypraw korzennych były dla Włochów trudne do przełknięcia. Stąd należy przyjąć, że importowali oni z Italii żywność bardziej odpowiadającą ich gustom. Wzmianki o zaopatrywaniu dworu królewskiego w kapustę, czy kalafior można odnaleźć już w rachunkach z czasów [[Władysław II Jagiełło|Jagiełły]] <ref>{{Cytuj książkę |nazwisko= Janicki |imię= Kamil |tytuł= Damy złotego wieku |rok=2014 |wydawca= Znak Horyzont |miejsce=Kraków |isbn= 978-83-240-3030-9}}</ref>. |
|||
Wiele warzyw zostało sprowadzonych do Polski z Włoch przez [[Bona Sforza|królową Bonę]]<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko= Dybkowska |imię= Alicja |tytuł= Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności |rok=1994 |wydawca= PWN |miejsce=Warszawa |isbn= 83-01-11683-8}}</ref>, stąd wzięła się nazwa włoszczyzny. |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
[[kuchnia polska]] |
[[kuchnia polska]] |
||
[[kuchnia polska w dawnych czasach]] |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
Wersja z 16:20, 25 lis 2014
Włoszczyzna – zestaw warzyw sprzedawany w sklepach i na straganach, służący jako uniwersalny zbiór składników roślinnych do przygotowania niektórych zup (np. zupa jarzynowa, rosół) w tak zwanych pęczkach (w siatce lub złączone recepturką).
Na włoszczyznę składają się porcje następujących roślin: korzenie marchwi, pietruszki, selera, oraz liście pora. W niektórych regionach dodawane są liście kapusty włoskiej a czasem również nać pietruszki.
Jeden z mitów historycznych przypisuje sprowadzenie tych warzyw do Polski królowej Bonie. Jest to błędne skojarzenie. Zanim Bona przybyła z Bari do Krakowa, mieszkała tu już całkiem spora, licząca kilkaset osób włoska diaspora,utrzymująca ożywione kontakty (także handlowe) z ojczyzną. Ówczesna kuchnia polska i włoska różniły się od siebie w znaczącym stopniu, a polskie ciężkie potrawy mięsne z dużą ilością przypraw korzennych były dla Włochów trudne do przełknięcia. Stąd należy przyjąć, że importowali oni z Italii żywność bardziej odpowiadającą ich gustom. Wzmianki o zaopatrywaniu dworu królewskiego w kapustę, czy kalafior można odnaleźć już w rachunkach z czasów Jagiełły [1].
Zobacz też
kuchnia polska w dawnych czasach
- ↑ Kamil Janicki: Damy złotego wieku. Kraków: Znak Horyzont, 2014. ISBN 978-83-240-3030-9.