Centralna Szkoła Partyjna PZPR: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
źródła/przypisy
drobne merytoryczne
Linia 25: Linia 25:
|www =
|www =
}}
}}
'''Centralna Szkoła Partyjna PZPR im. Juliana Marchlewskiego''' (CSP) – placówka kształcąca kadry partyjne [[Polska Partia Robotnicza|PPR]], a od 1948 [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]. Od 21 marca 1950 im Julina Marchlewskiego. do 14 sierpnia 1952 mieściła się w Łodzi, nastepnie w Warszawie
'''Centralna Szkoła Partyjna PZPR im. Juliana Marchlewskiego''' (CSP) – placówka kształcąca kadry partyjne [[Polska Partia Robotnicza|PPR]], a od 1948 [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]. Od 21 marca 1950 im. Juliana Marchlewskiego. do 14 sierpnia 1952 mieściła się w Łodzi, nastepnie w Warszawie


== Historia i działalność ==
== Historia i działalność ==

Wersja z 16:19, 21 mar 2018

{{{nazwa}}}
{{{nazwa oryginalna}}}
{{{jednostka macierzysta}}}
Data założenia

1944

Data likwidacji

1957

Typ

{{{typ}}}

Patron

{{{patron}}}

Państwo

 Polska

Adres

Łódź, Warszawa

{{{stanowisko zarządzającego}}}

{{{zarządzający}}}

brak współrzędnych

Centralna Szkoła Partyjna PZPR im. Juliana Marchlewskiego (CSP) – placówka kształcąca kadry partyjne PPR, a od 1948 PZPR. Od 21 marca 1950 im. Juliana Marchlewskiego. do 14 sierpnia 1952 mieściła się w Łodzi, nastepnie w Warszawie

Historia i działalność

Powstała w 1944 r. w Lublinie[1] jako Centralna Szkoła Partyjna PPR. Prawdopodobnie w II poł. 1945, a najpóźniej w 1946 przeniesiona do Łodzi. Od 1952 do 1957 funkcjonowała w Warszawie. Po zjednoczeniu PPR i PPS w 1948 r. nastąpiła zmiana nazwy na: Centralna Szkoła Partyjna PZPR. Imię Juliana Marchlewskiego szkoła otrzymała w 1950 roku.

Drugim dyrektorem szkoły była Celina Budzyńska (1945–1957)[2]. Funkcję zastępcy dyrektora pełniła w tym samym okresie Romana Granas (w latach po przełomie 1956 r. zaliczana do grona „puławian”).

Szkoła funkcjonowała w centrum Łodzi, przy al. T. Kościuszki 65, w budynku działającego do 1945 Niemieckiego Gimnazjum Reformowanego. W użytkowaniu posiadała też położony w pobliżu budynek przy ul. Wólczańskiej 95 (prawdopodobnie mieszkalny dla wykładowców) oraz trzy internaty – przy Kościuszki 46, Piotrkowskiej 147 i Wólczańskiej 51[3].

Dyrektorzy [4]


Zobacz też

Przypisy

  1. Bartosz Cichocki, Krzysztof Jóźwiak: Najważniejsze są kadry. Centralna Szkoła Partyjna PPR/PZPR.
  2. Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej Centralnego Aparatu PZPR, Warszawa 2000, s. 143.
  3. Książka telefoniczna Łodzi na 1946 r. s. 18.
  4. Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, red. Krzysztof Persak, Warszawa 2000, s. 143.

Bibliografia

  • Czesław Kozłowski: Namiestnik Stalina. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza BGW, 1993. ISBN 83-7066-233-1
  • Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2000, s. 166. ISBN 83-88490-03-6
  • Bartosz Cichocki, Krzysztof Jóźwiak: Najważniejsze są kadry. Centralna Szkoła Partyjna PPR/PZPR. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2006. ISBN 83-7436-041-0