Wilhelm Bittrich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
m drobne uzup. w infoboxie
Linia 19: Linia 19:
<br />[[Plik:Flag of the Schutzstaffel.svg|22px|SS]] [[Waffen-SS]] 1932-1945
<br />[[Plik:Flag of the Schutzstaffel.svg|22px|SS]] [[Waffen-SS]] 1932-1945
|jednostki =
|jednostki =
|stanowiska = dowódca:<br />[[Plik:8th SS Division Logo.svg|20px]] [[8 Dywizja Kawalerii SS Florian Geyer|8 Dywizji Kawalerii SS Florian Geyer]]
|stanowiska =
|wojny i bitwy = [[I wojna światowa]]<br />[[II wojna światowa]]
|wojny i bitwy = [[I wojna światowa]]<br />[[II wojna światowa]]
|późniejsza praca =
|późniejsza praca =
|odznaczenia = [[Krzyż Rycerski|Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami]]
|odznaczenia = [[Plik:D-PRU EK 1914 2 Klasse BAR.svg|42px]] [[Plik:D-PRU EK 1914 1 Klasse BAR.svg|42px]] [[Plik:DEU EK Ritter oak-sword BAR.svg|42px]]
|commons =
|commons =
| wikiźródła =
| wikiźródła =

Wersja z 05:16, 22 maj 2018

Wilhelm Bittrich
Ilustracja
Wilhelm Bittrich (w mundurze SS-Brigadeführera)
SS-Obergruppenführer Generał Waffen-SS SS-Obergruppenführer
Generał Waffen-SS
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1894
Wernigerode

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 1979
Wolfratshausen

Przebieg służby
Lata służby

1914−1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego 1914-1916 Luftstreitkräfte 1916-1918 Reichswehra 1922-1932
SS Waffen-SS 1932-1945

Stanowiska

dowódca:
8 Dywizji Kawalerii SS Florian Geyer

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia

Wilhelm Bittrich (ur. 26 lutego 1894 w Wernigerode, zm. 19 kwietnia 1979 w Wolfratshausen) – niemiecki SS-Obergruppenführer i generał Waffen-SS.

Życiorys

Wilhelm Bittrich urodził się w miejscowości Wernigerode w górach Harz. W 1914 roku wstąpił do armii niemieckiej w stopniu szeregowca, a po jakimś czasie awansował do stopnia Unteroffizier. Służył w piechocie na froncie zachodnim i włoskim. W tym czasie otrzymał Krzyż Żelazny I i II klasy. 15 października 1915 roku został podporucznikiem. W 1916 został również przeniesiony do lotnictwa. Po wojnie walczył również we Freikorpsie[1].

Następnie krótko pracował jako nauczyciel sportu w szkole, a potem służył w Reichswehrze, jednak nie awansował.

Był członkiem Schutzstaffel od 1 lipca 1932 (numer 39 177) oraz NSDAP od 1 grudnia 1932 (legitymacja partyjna nr 829 700). 12 kwietnia 1934 roku awansował na SS-Obersturmführera.

Od 1934 do 1939 należał do SS-Verfügungstruppe, z którego przeniósł się do Leibstandarte SS Adolf Hitler; dowodził w niej pułkiem Deutschland podczas inwazji na Polskę i Francję. 19 października 1941 roku awansował na SS-Brigadeführera. Później był dowódcą Dywizji Pancernej Das Reich oraz II Korpusu Pancernego SS, na którego czele walczył z alianckimi wojskami inwazyjnymi we Francji w 1944. 1 sierpnia 1944 awansował na SS-Obergrupenführera. Największą sławę przyniosło mu zwycięstwo nad brytyjskimi spadochroniarzami w Arnhem podczas alianckiej operacji Market Garden, we wrześniu 1944. Pod koniec wojny, w pierwszej połowie kwietnia 1945 dowodził obroną Wiednia.

Po wojnie mieszkał w Bawarii. Na początku lat 70. współpracował z Corneliusem Ryanem przy pisaniu O jeden most za daleko. Generał, oprócz przekazania relacji o walkach pod Arnhem, sprostował informację, jakoby był utalentowanym pianistą (był nim jego brat). W nakręconym na podstawie książki filmie Bittricha zagrał Maximilian Schell.

Zmarł 19 kwietnia 1979 w szpitalu w bawarskiej miejscowości Wolfratshausen.

Procesy powojenne

Pomimo zapewnień Bittricha, że w swojej karierze zawsze postępował zgodnie z honorem, po wpadnięciu 8 maja 1945 w ręce żołnierzy amerykańskich został wydany Francuzom, którzy oskarżali go o wydanie rozkazu rozstrzelania w Nîmes 17 członków Résistance. Generał bronił się twierdząc, że o masakrze nie wiedział, a po niej ukarał oficera żandarmerii, który wydał rozkazy. Trybunał w Marsylii uznał go za winnego i 23 czerwca 1953 skazał na 5 lat więzienia. Jeszcze w tym samym roku ponownie stanął przed sądem za zbrodnie wojenne, ale sąd w Bordeaux uwolnił go od zarzutów i w 1954 zwolnił z więzienia[2].

Opozycja wobec nazizmu

Podczas operacji Market Garden Albert Speer odwiedził front i miał okazję spotkać się z gen. Bittrichem. Speer napisał później:

Wcześniejsze wizyty pokazały mi, że na froncie zachodnim czyniono wysiłki, żeby dojść z wrogiem do porozumienia w poszczególnych sprawach. W Arnhem zastałem generała Bittricha z Waffen-SS w stanie furii. Dzień wcześniej jego II Korpus Pancerny SS prawie całkowicie zniszczył brytyjską 1 Dywizję Powietrznodesantową. Podczas walk generał zawarł porozumienie pozwalające przeciwnikowi na prowadzenie szpitala polowego za niemieckimi liniami. Ale funkcjonariusze partii postanowili zabić brytyjskich i amerykańskich lotników i Bittrich wyszedł na kłamcę[3].

Podobno Bittrich 15 lipca 1944 obiecał feldmarszałkowi Rommlowi, że on i podlegający mu oficerowie będą na jego rozkazy, zastrzegając jednak, że najpierw Hitler musi zostać odsunięty od władzy[potrzebny przypis]; ten warunek nigdy nie został spełniony.

Kiedy jego oddział otrzymał zadanie obrony Wiednia wiosną 1945, Bittrich pomimo rozkazów utrzymania miasta do ostatniego tchnienia, wyprowadził wojska, by uniknąć zniszczeń[potrzebny przypis].

Chronologia stopni wojskowych

  • Schütze - 1914
  • Unteroffizier - 1914
  • Feldwebel - 1915
  • Leutnant - 15.10.1915
  • SS-Sturmführer - 31.10.1932
  • SS-Obersturmführer - 12.04.1934
  • SS-Hauptstumführer - 17.06.1934
  • SS-Sturmbannführer - 01.10.1936
  • SS-Obersturmbannführer - 30.01.1938
  • SS-Standartenführer - 01.06.1939
  • SS-Oberführer - 01.09.1940
  • SS-Brigadeführer und Generalmajor der Waffen-SS - 19.10.1941
  • SS-Gruppenführer und Generalleutnant der Waffen-SS - 01.05.1943
  • SS-Obergruppenführer und General der Waffen-SS - 01.08.1944

Najważniejsze odznaczenia

Przypisy

  1. http://forum.axishistory.com/viewtopic.php?p=1120964#1120964 Axis History Forum – SS-General Willhelm Bittrich – Awards.
  2. New York Times, 24 maja 1953:6:6.
  3. Speer 1970, s. 399.