Wilhelm Bittrich

Wilhelm Bittrich

Willi

Wilhelm Bittrich (w mundurze SS-Brigadeführera)
Obergruppenführer i Generał Waffen-SS
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1894 Wernigerode
Data i miejsce śmierci	19 kwietnia 1979 Wolfratshausen
Przebieg służby
Lata służby	1914−1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Luftstreitkräfte Reichswehra Waffen-SS
Stanowiska	dowódca II Korpusu Pancernego SS
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa
Odznaczenia

Wilhelm Bittrich (ur. 26 lutego 1894 w Wernigerode, zm. 19 kwietnia 1979 w Wolfratshausen) – niemiecki SS-Obergruppenführer i generał Waffen-SS.

Życiorys

Wilhelm Bittrich urodził się w miejscowości Wernigerode w górach Harz. W 1914 roku wstąpił do armii niemieckiej w stopniu szeregowca, a po jakimś czasie awansował do stopnia Unteroffizier. Służył w piechocie na froncie zachodnim i włoskim. W tym czasie otrzymał Krzyż Żelazny I i II klasy. 15 października 1915 roku został podporucznikiem. W 1916 został również przeniesiony do lotnictwa. Po wojnie walczył również we Freikorpsie.

Następnie krótko pracował jako nauczyciel sportu w szkole, a potem służył w Reichswehrze, jednak nie awansował.

Był członkiem Schutzstaffel od 1 lipca 1932 (numer 39 177) oraz NSDAP od 1 grudnia 1932 (legitymacja partyjna nr 829 700). 12 kwietnia 1934 roku awansował na SS-Obersturmführera.

Od 1934 do 1939 należał do SS-Verfügungstruppe, z którego przeniósł się do Leibstandarte SS Adolf Hitler; dowodził w niej pułkiem Deutschland podczas inwazji na Polskę i Francję. 19 października 1941 roku awansował na SS-Brigadeführera. Później był dowódcą Dywizji Pancernej Das Reich oraz II Korpusu Pancernego SS, na którego czele walczył z alianckimi wojskami inwazyjnymi we Francji w 1944. 1 sierpnia 1944 awansował na SS-Obergrupenführera. Największą sławę przyniosło mu zwycięstwo nad brytyjskimi spadochroniarzami w Arnhem podczas alianckiej operacji Market Garden, we wrześniu 1944. Pod koniec wojny, w pierwszej połowie kwietnia 1945 dowodził obroną Wiednia.

Po wojnie mieszkał w Bawarii. Na początku lat 70. współpracował z Corneliusem Ryanem przy pisaniu O jeden most za daleko. Generał, oprócz przekazania relacji o walkach pod Arnhem, sprostował informację, jakoby był utalentowanym pianistą (był nim jego brat). W nakręconym na podstawie książki filmie Bittricha zagrał Maximilian Schell.

Zmarł 19 kwietnia 1979 w szpitalu w bawarskiej miejscowości Wolfratshausen.

Procesy powojenne

Pomimo zapewnień Bittricha, że w swojej karierze zawsze postępował zgodnie z honorem, po wpadnięciu 8 maja 1945 w ręce żołnierzy amerykańskich został wydany Francuzom, którzy oskarżali go o wydanie rozkazu rozstrzelania w Nîmes 17 członków Résistance. Generał bronił się twierdząc, że o masakrze nie wiedział, a po niej ukarał oficera żandarmerii, który wydał rozkazy. Trybunał w Marsylii uznał go za winnego i 23 czerwca 1953 skazał na 5 lat więzienia. Jeszcze w tym samym roku ponownie stanął przed sądem za zbrodnie wojenne, ale sąd w Bordeaux uwolnił go od zarzutów i w 1954 zwolnił z więzienia.

Opozycja wobec nazizmu

Podczas operacji Market Garden Albert Speer odwiedził front i miał okazję spotkać się z gen. Bittrichem. Speer napisał później:

Wcześniejsze wizyty pokazały mi, że na froncie zachodnim czyniono wysiłki, żeby dojść z wrogiem do porozumienia w poszczególnych sprawach. W Arnhem zastałem generała Bittricha z Waffen-SS w stanie furii. Dzień wcześniej jego II Korpus Pancerny SS prawie całkowicie zniszczył brytyjską 1 Dywizję Powietrznodesantową. Podczas walk generał zawarł porozumienie pozwalające przeciwnikowi na prowadzenie szpitala polowego za niemieckimi liniami. Ale funkcjonariusze partii postanowili zabić brytyjskich i amerykańskich lotników i Bittrich wyszedł na kłamcę.

Podobno Bittrich 15 lipca 1944 obiecał feldmarszałkowi Rommlowi, że on i podlegający mu oficerowie będą na jego rozkazy, zastrzegając jednak, że najpierw Hitler musi zostać odsunięty od władzy; ten warunek nigdy nie został spełniony.

Kiedy jego oddział otrzymał zadanie obrony Wiednia wiosną 1945, Bittrich pomimo rozkazów utrzymania miasta do ostatniego tchnienia, wyprowadził wojska, by uniknąć zniszczeń.

Chronologia stopni wojskowych

• Schütze - 1914
• Unteroffizier - 1914
• Feldwebel - 1915
• Leutnant - 15.10.1915
• SS-Sturmführer - 31.10.1932
• SS-Obersturmführer - 12.04.1934
• SS-Hauptstumführer - 17.06.1934
• SS-Sturmbannführer - 01.10.1936
• SS-Obersturmbannführer - 30.01.1938
• SS-Standartenführer - 01.06.1939
• SS-Oberführer - 01.09.1940
• SS-Brigadeführer und Generalmajor der Waffen-SS - 19.10.1941
• SS-Gruppenführer und Generalleutnant der Waffen-SS - 01.05.1943
• SS-Obergruppenführer und General der Waffen-SS - 01.08.1944

Odznaczenia

• Czarna Odznaka za Rany (Cesarstwo Niemieckie)
• Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie
• Krzyż Żelazny II Klasy z Okuciem Ponownego Nadania (25 września 1939)
• Krzyż Żelazny I Klasy z Okuciem Ponownego Nadania (7 czerwca 1940)
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (14 grudnia 1941)
  • Liście Dębu (28 sierpnia 1944)
  • Liście Dębu i Miecze (6 maja 1945)
• Złoty Krzyż Niemiecki (28 sierpnia 1943)
• Wspomnienie w Wehrmachtbericht (27 czerwca 1944)