Stille Hilfe

Stille Hilfe (pol. Cicha Pomoc, oficj. Stille Hilfe für Kriegsgefangene und Internierte – Cicha Pomoc dla Jeńców Wojennych i Internowanych) – niemiecka organizacja wspierająca po zakończeniu II wojny światowej byłych funkcjonariuszy III Rzeszy.

Organizacja została założona przez księżną Helenę Elisabeth von Isenburg, żonę nazistowskiego naukowca Wilhelma Prinza von Isenburga i Büdingena. Aktywność rozpoczęto od 1946. Pierwotnie jej działalność była utajniona i skupiała się na pomocy dawnym nazistom w ucieczce do krajów Ameryki Południowej. Cicha Pomoc została oficjalnie zarejestrowana w 1951, co umożliwiło jej przeprowadzanie zbiórek pieniędzy „na więźniów wojennych i inne osoby internowane”.

Cicha Pomoc prowadziła działania w celu ratowania nazistów przed grożącymi im wyrokami (m.in. pokrywała koszty prawne, sądowe) oraz opiekowała się nimi na starość po opuszczeniu przez nich więzień (staranie o miejsca w domach starców, zapewnienie utrzymania i opieki lekarskiej).

Działalność organizacji wspierała Gudrun Burwitz, córka Heinricha Himmlera, szefa SS.

Wśród osób, które chroniono i wspierano byli: Adolf Eichmann, Anton Malloth, Erich Priebke, Erna Wallisch, Josef Mengele, Josef Schwammberger, Klaus Barbie, Walter Rauff.

Zobacz też

• ODESSA
• HIAG
• Alois Hudal

Bibliografia

• Friedrich Pfad: Helene Elisabeth Prinzessin von Isenburg – Eine Spurensuche, Wistana Verlag, 2019, ISBN 978-3-9524953-3-9, (Leseprobe bei GoogleBooks).
• Friedrich Pfad: Die NSU-Affäre & Das Trio – Im Visier: Andrea Röpke, Oliver Schröm und Hajo Funke, Wistana Verlag, 2019, 2. Auflage, ISBN 978-3-9524953-1-5, (Leseprobe bei GoogleBooks).
• „Cicha Pomoc i brunatni towarzysze”, oprac. Oliver Schröm i Andrea Röpke, wyd. 2002.

Linki zewnętrzne

• Córka Himmlera wspiera byłych hitlerowców [dostęp 1.12.2010]
• Artykuł z Franfurter Rundschau, 2001