Władysław Plaskura: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m poprawa linkowań, na zlecenie |
Dodano informację o odznaczeniu Orderem Budowniczych Polski Ludowej |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|miejsce śmierci = [[Gliwice]] |
|miejsce śmierci = [[Gliwice]] |
||
|zawód = inżynier mechanik |
|zawód = inżynier mechanik |
||
|odznaczenia = |
|odznaczenia = {{Order|OBPL|2}} |
||
|commons = |
|commons = |
||
|www = |
|www = |
||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
'''Władysław Plaskura''' (ur. [[10 maja]] [[1905]] w [[Łazy (Orłowa)|Łazy]], [[Czechy]], zm. [[22 kwietnia]] [[1987]] w [[Gliwice|Gliwicach]]) – polski inżynier mechanik, specjalista w dziedzinie aparatury chemicznej. |
'''Władysław Plaskura''' (ur. [[10 maja]] [[1905]] w [[Łazy (Orłowa)|Łazy]], [[Czechy]], zm. [[22 kwietnia]] [[1987]] w [[Gliwice|Gliwicach]]) – polski inżynier mechanik, specjalista w dziedzinie aparatury chemicznej. |
||
Studiował na Wydziale Mechanicznym [[Politechnika Lwowska|Politechniki Lwowskiej]], naukę ukończył w 1928. Następnie podjął pracę w Zarządzie Miasta [[Lwów|Lwowa]], należał również do [[Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie|Towarzystwa Politechnicznego]]. W drugiej połowie lat 30. przeniósł się do [[Mościce|Mościc]], gdzie pracował w nowo powstałych [[Zakłady Azotowe w Tarnowie-Mościcach|zakładach azotowych]]. Aresztowany w 1940 został uwięziony w obozie koncentracyjnym [[Auschwitz]], gdzie przebywał do wyzwolenia w 1945. Po zakończeniu działań wojennych zamieszkał w [[Gliwice|Gliwicach]], gdzie początkowo pracował w biurze projektowym. Od 1952 był związany z Instytutem Inżynierii i Aparatury Chemicznej [[Politechnika Śląska|Politechniki Śląskiej]], równolegle od 1953 pełnił funkcję kierowniczą w Centralnym Zarządzie Chemicznym, który w późniejszym czasie zmieniono na Zjednoczenie Syntezy Chemicznej. W 1963 uzyskał tytuł [[Profesor uczelni|profesora nadzwyczajnego]], trzy lata później zrezygnował z pracy w Zjednoczeniu i całkowicie poświęcił się pracy naukowej i dydaktycznej. W 1975 uzyskał tytuł [[Profesor zwyczajny|profesora zwyczajnego]], rok później przeszedł w stan spoczynku. W |
Studiował na Wydziale Mechanicznym [[Politechnika Lwowska|Politechniki Lwowskiej]], naukę ukończył w 1928. Następnie podjął pracę w Zarządzie Miasta [[Lwów|Lwowa]], należał również do [[Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie|Towarzystwa Politechnicznego]]. W drugiej połowie lat 30. przeniósł się do [[Mościce|Mościc]], gdzie pracował w nowo powstałych [[Zakłady Azotowe w Tarnowie-Mościcach|zakładach azotowych]]. Aresztowany w 1940 został uwięziony w obozie koncentracyjnym [[Auschwitz]], gdzie przebywał do wyzwolenia w 1945. Po zakończeniu działań wojennych zamieszkał w [[Gliwice|Gliwicach]], gdzie początkowo pracował w biurze projektowym. Od 1952 był związany z Instytutem Inżynierii i Aparatury Chemicznej [[Politechnika Śląska|Politechniki Śląskiej]], równolegle od 1953 pełnił funkcję kierowniczą w Centralnym Zarządzie Chemicznym, który w późniejszym czasie zmieniono na Zjednoczenie Syntezy Chemicznej. W 1963 uzyskał tytuł [[Profesor uczelni|profesora nadzwyczajnego]], trzy lata później zrezygnował z pracy w Zjednoczeniu i całkowicie poświęcił się pracy naukowej i dydaktycznej. W 1975 uzyskał tytuł [[Profesor zwyczajny|profesora zwyczajnego]], rok później przeszedł w stan spoczynku. W 1976 roku został odznaczony [[Order Budowniczych Polski Ludowej|Orderem Budowniczych Polski Ludowej]]<ref>{{Cytuj|url = http://www.chemia.polsl.pl/stowarzyszenie/index.php/15-wydzial/profesorowie/47-prof-zw-dr-hab-wladyslaw-plaskura |tytuł = Prof. zw. dr hab. Władysław PLASKURA|praca = "Stowarzyszenie Przyjaciół Wydziału Chemicznego [Politechniki Śląskiej]"|data dostępu = 2021-04-18}}</ref>, zaś w 1984 [[Medal im. Prof. Wojciecha Świętosławskiego|Medalem im. prof. Wojciecha Świętosławskiego]]. |
||
Od lat 30. XX wieku był członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego, w 1966 został członkiem honorowym tego towarzystwa. Ponadto należał do członków Naczelnej Organizacji Technicznej, gdzie zasiadał przez wiele lat w organach zarządczych. Opracowania naukowe prof. Władysława Plaskury ukazywały się na łamach CHEMIK", „Inżynieria i Aparatura Chemiczna" i „Ochrona przed Korozją", przewodniczył kolegium redakcyjnym i radom programowym tych czasopism. |
Od lat 30. XX wieku był członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego, w 1966 został członkiem honorowym tego towarzystwa. Ponadto należał do członków Naczelnej Organizacji Technicznej, gdzie zasiadał przez wiele lat w organach zarządczych. Opracowania naukowe prof. Władysława Plaskury ukazywały się na łamach CHEMIK", „Inżynieria i Aparatura Chemiczna" i „Ochrona przed Korozją", przewodniczył kolegium redakcyjnym i radom programowym tych czasopism. |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
|||
==Bibliografia== |
==Bibliografia== |
||
| Linia 33: | Linia 36: | ||
[[Kategoria:Członkowie Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie]] |
[[Kategoria:Członkowie Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie]] |
||
[[Kategoria:Więźniowie KL Auschwitz]] |
[[Kategoria:Więźniowie KL Auschwitz]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Budowniczych Polski Ludowej]] |
|||
[[Kategoria:Urodzeni w 1905]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1905]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 1987]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1987]] |
||
Wersja z 22:18, 18 kwi 2021
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
inżynier mechanik |
| Odznaczenia | |
| |
Władysław Plaskura (ur. 10 maja 1905 w Łazy, Czechy, zm. 22 kwietnia 1987 w Gliwicach) – polski inżynier mechanik, specjalista w dziedzinie aparatury chemicznej.
Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, naukę ukończył w 1928. Następnie podjął pracę w Zarządzie Miasta Lwowa, należał również do Towarzystwa Politechnicznego. W drugiej połowie lat 30. przeniósł się do Mościc, gdzie pracował w nowo powstałych zakładach azotowych. Aresztowany w 1940 został uwięziony w obozie koncentracyjnym Auschwitz, gdzie przebywał do wyzwolenia w 1945. Po zakończeniu działań wojennych zamieszkał w Gliwicach, gdzie początkowo pracował w biurze projektowym. Od 1952 był związany z Instytutem Inżynierii i Aparatury Chemicznej Politechniki Śląskiej, równolegle od 1953 pełnił funkcję kierowniczą w Centralnym Zarządzie Chemicznym, który w późniejszym czasie zmieniono na Zjednoczenie Syntezy Chemicznej. W 1963 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, trzy lata później zrezygnował z pracy w Zjednoczeniu i całkowicie poświęcił się pracy naukowej i dydaktycznej. W 1975 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, rok później przeszedł w stan spoczynku. W 1976 roku został odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej[1], zaś w 1984 Medalem im. prof. Wojciecha Świętosławskiego.
Od lat 30. XX wieku był członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego, w 1966 został członkiem honorowym tego towarzystwa. Ponadto należał do członków Naczelnej Organizacji Technicznej, gdzie zasiadał przez wiele lat w organach zarządczych. Opracowania naukowe prof. Władysława Plaskury ukazywały się na łamach CHEMIK", „Inżynieria i Aparatura Chemiczna" i „Ochrona przed Korozją", przewodniczył kolegium redakcyjnym i radom programowym tych czasopism.
Przypisy
- ↑ Prof. zw. dr hab. Władysław PLASKURA, [w:] "Stowarzyszenie Przyjaciół Wydziału Chemicznego [Politechniki Śląskiej]" [online] [dostęp 2021-04-18].