Odwzorowanie Gaussa-Krügera: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m dr. red,
Linia 17: Linia 17:


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==
* [[Układ wysokości Kronsztad]]
* [[Układ wysokościowy Kronsztad]]
* [[Układ współrzędnych 1965]]
* [[Układ współrzędnych 1965]]
* [[Układ UTM]]
* [[Układ UTM]]

Wersja z 00:07, 9 wrz 2021

Odwzorowanie Gaussa-Krügeraodwzorowanie kartograficzne pasów południkowych na pobocznicę walca stycznego do południka środkowego (osiowego) każdego odwzorowywanego pasa. Jest to wiernokątne, walcowe, poprzeczne odwzorowanie elipsoidy, w którym każdy pas odwzorowuje się oddzielnie. Odwzorowanie to zostało zaprojektowane przez Carla Gaussa i pierwszy raz zastosowane w latach 1820–1830 przy pracach związanych z triangulacją Hanowerską. W roku 1912 Johann Krüger pogłębił teorię odwzorowania i przystosował wzory do praktycznych prac obliczeniowych.

Aby odwzorowanie było prawidłowe musi spełnić warunki: wiernokątności, prostoliniowości oraz izometryczności odwzorowania południka środkowego przy założeniu początku układu kartograficznego w punkcie przecięcia obrazu południka osiowego z obrazem równika[1]. Po rozwinięciu walca na płaszczyznę:

W odwzorowaniu Gaussa-Krügera wiernie odwzorowuje się tylko południk styczności (osiowy). Oddalanie się od takiego południka powoduje wzrost zniekształceń. Dla Polski w Układzie 2000 zastosowano cztery strefy odwzorowawcze – każda ze swoim południkiem styczności:

  • szczeciński (południk styczności 15°E) – strefa 5
  • bydgoski (południk styczności 18°E) – strefa 6
  • warszawski (południk styczności 21°E) – strefa 7
  • białostocki (południk styczności 24°E) – strefa 8

W oparciu o to odwzorowanie obowiązują w Polsce od 1 stycznia 2010 w ramach państwowego systemu odniesień przestrzennych[2] dwa układy współrzędnych płaskich prostokątnych (geodezyjnych):

  1. Układ współrzędnych 2000 – powstał w wyniku zastosowania odwzorowania Gaussa-Krügera dla elipsoidy GRS 80 i stosowany jest w opracowaniach wielkoskalowych (np. mapa zasadnicza) ze względu na małe zniekształcenia w odwzorowaniu wynikające z przyjęcia czterech stref o szerokości 3° (cztery niezależne układy współrzędnych).
  2. Układ współrzędnych 1992 – stosowany dla map topograficznych w małych skalach ze względu na duże zniekształcenia wynikające z przyjęcia jednego pasa o szerokości 10°.

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne